Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Herhaling: We waren beide stil voor aan lange tijd, totdat ik weer begon met praten. "Ik wil niet uit elkaar met een ruzie. Jij bent gelukkig en dat is het belangrijkste."
"En jij?" Vroeg ze. "Ben jij gelukkig? Kan je nog gelukkig worden?" Ik knikte, "I-ik hoop het."
+
"Wanhopige mensen zeggen dingen die ze niet menen."
Charlotte
Na heel veel met advocaten bellen en overleggen met Lucy stond het vast. Lucy en ik waren gescheiden. Dit hele proces duurde veel langer dan ik had verwacht, maanden! Lucy en ik waren er, gelukkig, snel over uit wat wie kreeg. Nadat alles was geregeld verliet ze mij, voor iemand anders. Ze keek voor een laatste keer om en liep vervolgens uit mijn leven. Sinds die avond veranderde alles, ik voelde me weer alleen. Die eenzaamheid was iets wat ik een lange tijd niet meer had gevoeld. Inge kwam bijna elke dag om te kijken hoe het met mij ging.
"Wil je een kop thee?" Vroeg ze zacht. Ik schudde glimlachend mijn hoofd, "nee, ik hoef niks." Inge zette voor haarzelf een kop koffie en ging naast mij zitten."
"En?" Vroeg ze. Ik draaide mijn hoofd om haar aan te kijken, "en wat?"
"En hoe ga je de lege plekken in dit appartement opvullen. We kunnen morgen naar een winkel gaan. Dan kopen we een nieuw bed of nieuwe stoelen, want zij heeft de leunstoel meegenomen." Inge praatte maar door en ik luisterde allang niet meer.
"Charlotte," fluisterde ze op een gegeven moment. "Wil je liever even alleen zijn?" Knikkend stond ik op, "ik ga naar bed." Inge gaf snel een blik op de klok, het was 2 uur in de middag. Ze zei er niks van, maar ik wist dat ze zich zorgen maakte.
"Ik doe je was wel," mompelde ze. Ik pakte haar hand en schudde mijn hoofd, "ik wil helemaal alleen zijn. Even zonder iemand." De eenzaamheid was soms een fijn gevoel. Inge haar ogen staarde naar de mijne, "ik zal naar huis gaan."
Dit was een uur geleden. De slaap leek niet te komen, want ik lag nog steeds met open ogen in bed. Het bed dat wij deelden. Ik sliep aan mijn kant van het bed en staarde naar haar lege zijde. Haar nachtkastje stond er niet meer, ook was de helft van de kast leeg. Het enige kledingstuk wat ze was vergeten was haar rode sjaal. Inge probeerde hem weg te gooien, maar ik hield haar tegen. Ik kon het niet, die sjaal was het enige wat ik nog van haar had. Het lag helemaal onderin de kast. Misschien als ik het pakte en het bij me had viel ik in slaap.
Ik stond op uit bed en trok de kast deur open. Ik zag het direct liggen, het rode viel direct op. Maar mijn ogen vielen ook op iets anders. Ik hurkte neer en pakte het andere kledingstuk, wat naast de sjaal lag, op. Het was een zwart t-shirt, maar ik wist zeker dat die niet van mij was. Hij... rook anders. Ik keek naar het labeltje en zag een naam van een merk dat ik nooit droeg. Ik droeg het nooit, maar ik wist wie wel.
Nora.
Toen schoten de herinneringen mij te binnen. Toen ik met Lucy samen ging wonen vond ik dit shirt ook. Ik wist dat ik het weg moest gooien, maar ik kon het niet. Het was zo dierbaar voor me, het was van iemand van wie ik zoveel hield. Inplaats van Lucy haar sjaal te pakken hield ik het zwarte t-shirt van Nora dicht tegen me aan. Ik kroop weer onder de dekens en viel in slaap met de gedachte dat ze bij mij was. Niet Lucy, maar Nora.
Ik werd wakker van een harde klap dat veroorzaakt werd in de woonkamer. Mijn ogen schoten open en ik sprong direct uit bed. Het t-shirt liet ik met spijt liggen en ik ging kijken in de woonkamer. Ik dacht dat ik daar Inge zou aantreffen, maar het was iemand anders. Het was namelijk Nora die op de grond lag. Ze keek mij grijnzend aan, "ik struikelde over je schoenen," legde ze uit.
"Nora-" mijn stem was ongelofelijk schor. "Wat doe je hier?" Nora stond op en bekeek mij van top tot teen, "heb je je wakker gemaakt? Het spijt me. Inge vertelde mij dat het slecht met je ging, dus ik dacht ik laat ik even kijken."
"Hoe kwam je dan binnen?" Vroeg ik me hard op af. Nora keek beschaamd naar de grond, "Janaina had Pelle de sleutel gegeven van hier. Hij gaf het aan mij."
Ik rolde met mijn ogen, "Het is altijd Pelle!" Nora liep naar me toe en pakte mijn hand, "Inge had gelijk Charlotte. Je ziet er niet goed uit, misschien-"
Ik begon sarcastisch te lachen, "Ik ben net gescheiden, dat je dat ik er goed uit zou zien?" Nora hielp mij naar de bank en ging naast me zitten. "Rust alsjeblieft even uit," probeerde ze. Ik schudde huilend mijn hoofd, "ik kan het niet alleen Nora. Ik kan het niet zonder iemand. Ze heeft me verlaten, ze liep gewoon uit mijn leven. Waarom gaat iedereen van wie ik hou weg? Waarom verlaat iedereen mij?!" Ik was nu hysterisch aan het huilen op haar schouder. Ik wist dat Nora niet wist wat ze met deze situatie moest, maar ik kon het niet helpen. Ik had me zolang groot gehouden, het moest er gewoon allemaal uit.
"Hey, hey Charlotte-" probeerde ze, maar het lukte haar niet om me stil te krijgen. "Ik sliep zo geweldig Nora. Het was de eerste keer in maanden dat ik kon slapen zonder nachtmerries."
"Goed," zei Nora. "Hoe-"
Ik onderbrak haar, "ik vond een oud zwart t-shirt van je. Ik sliep er mee, ik kon door jou weer rustig slapen." Nora gaf me een knuffel en probeerde me rustig te laten worden. "I-ik mis je Nora. Zelfs toen ik getrouwd was met Lucy. Lucy was een afleiding voor me, ik hou van je Nora. Ik-"
Nora was stil geworden, net als ik. We zeiden niks, maar ik bleef snikken. "Je bent wanhopig Charlotte, " zei Nora uiteindelijk. "Wanhopige mensen zeggen dingen die ze niet menen." Ik wou tegen stribbelen, ik wou haar vertellen dat alles echt was. Dat ik echt van haar hield. Ongelukkig viel ik in slaap in haar armen, voordat ik kon reageren.
Deze slaap was de tweede in maanden zonder nachtmerries.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
------------------------ Hoofdstuk 27 - Fantasy Girl 2 Woorden: 1184
Weer een nieuw hoofdstuk! We komen dichter bij het einde. Ik wil alvast zeggen; er komt geen deel 3. MAAR betekend dit het einde van het verhaal van Nora en Charlotte? Dat beslissen jullie! Willen jullie meer? Ik hoop het, want ik ben namelijk al bezig. Dit is geen Fantasy girl 3!
En het einde... Wat hopen jullie of denken jullie?
PS: we hebben een Insta groep met allemaal wattpad gebruikers. Veel lezers van mijn boek zitten er al in, wil je er ook in? Zeg je insta naam in de comments en ik zet je er in.
