"Kuzey" diye inledim. Son nefesimmiş gibi çıkan sesimle " Lütfen " diyebildim.
Kuzey durmak bilmiyor , hareketleri daha da hızlanıyordu. Avını yakalamış aslan gibi belimde ki elini sıkılaştırdı. Dudaklarıma bir daha hiç kavuşamayacak gibi diliyle k...
"İnsan sevmeli; bazen bir insanı, yahut da bir ağacı ya da kanadı kırık bir kuşu."
Cahit Zarifoğlu
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
∞ ♥ ∞
Yanaklarıma çarpan hafif tokatlar ve yüzüme çarpan sıcak nefeslerle kendime gelmeye çalıştım. Kokusu bu kadar yakınımdayken bunu başarmak oldukça zordu. Gözlerimi güçlükle araladığım da ilk gördüğüm Kuzey'in koyu hareleri oldu. Sabit bir ifade, donuk gözlerle bakarken "İyi misin?" diye sordu.
"Sen sordun ya halimi iyi olmak ne kelime ben süper olurum."
"Ohuum! diyorum Hifacıgım kendine gelsen iyi olur"
Her şeye karışan iç resim yine yapmıştı yapacağını! Maşallah Aybegüm'ün yokluğunu hiç aratmıyor bana. Düşüncelerden sıyrılıp Kuzey'in gözlerine yeniden kısa bir bakış attığımda cevap beklediğini anlamıştım.
"İi..iyiyim" dedim kurumuş boğazımdan zorlukla çıkan sesimle.
Kafamı kaldırmaya çalıştığım da çok ağrımıştı. Bu nedenle üstüne "Yani sanırım" diyeekledim
Bir dakika!
Ben şuan nerede yatıyordum?
Elimi etrafı yoklamak için oynattığım da yerde olduğumu anlamıştım. Ama başım sert bir yerde değildi. Başımı hafif oynattığım da Kuzey'in kucağın da olduğumu anlamamla gerilmem bir olmuştu. Kuzey Siyahoğlu'nun kucağında(!)
