"Kuzey" diye inledim. Son nefesimmiş gibi çıkan sesimle " Lütfen " diyebildim.
Kuzey durmak bilmiyor , hareketleri daha da hızlanıyordu. Avını yakalamış aslan gibi belimde ki elini sıkılaştırdı. Dudaklarıma bir daha hiç kavuşamayacak gibi diliyle k...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
∞ ♥ ∞
Eve girer girmez, oturma odasında tekli koltukta oturan, her huyuyla ona çektiğim babama koşup sarıldım. Dışımdan söyleyemesem de "Seni seviyorum koca yürekli yardım sever babacım" dedim içimden. O da saçlarımı okşayarak söyleyemediği sevgisini belli etti. Nedim amcayı nasıl ikna etti hiç bir fikrim olmasa da başarmıştı.
Umarım Fatih belası peşini bırakır diye düşündüm. İçim burkuldu birden. Evladı ile sınanmak ne zor olmalıydı.
"Haydi bakalım sofraya!" diye seslendi annem mutfaktan.
Yemek zamanı...
İşte bu en sevdiğimdi.
Karnımdan gelen davul, zurna seslerini duyunca koşarak yemek masasına oturdum. Şuan bütün sofrayı tek başıma yiyebilirdim. Daha fazla beklersem midemdeki canavarlar beni yiyecekti. Hemen çatal kaşığa sarılıp annemin güzel yemeklerini mideme indirmeye başladım.
Hoş sohbetli aile yemeğimizden sonra Çeyrek Ekmek, onun için seçtiğimiz "Birimiz Yalan Söylüyor" kitabını okumaya başladı.
Sınavlarımızın yaklaştığı aklıma gelince kendimi ders masama bağlamak istedim. Lakin dün okulda yaşadıklarım ve Nedim amca aklımdan çıkmıyordu. Aslında asıl aklımda ki Kuzey'in gülümsemesi, parmağıyla dudağının kenarını kaşıması ve en önemlisi ona sarıldığım o bir kaç saniye gözümün önünden gitmek bilmiyordu.
Bu şekil de yalnızca yarım saat çalışabilmiştim. Zihnimde dönen Kuzey eşliğinde tabi...
Vicdanımı daha bir hafta var diye rahatlattım. Kitabı defteri kapatıp zıplayarak yatağa atladım. Başımı yumuşak yastığına koydum.
Hayallerimin büyülü dünyasında kayboldum.
* * *
"Ablaaa kalksana okula geç kalıyorsun!" diye bir cıyaklama doldurdu odanın içini.
Pozisyonumu bile bozmadan "Çeyrek ekmek daha alarm çalmadı rahat bırak beni!" dedim. Bu kız benden ne istiyordu? Sabahın köründe okul diyor!
"Abla telefonun benim ki geliyor o da biliyor demekten kafayı yedi! Bende onu dinlemekten." Diye isyan etti minik fare.
