"Kuzey" diye inledim. Son nefesimmiş gibi çıkan sesimle " Lütfen " diyebildim.
Kuzey durmak bilmiyor , hareketleri daha da hızlanıyordu. Avını yakalamış aslan gibi belimde ki elini sıkılaştırdı. Dudaklarıma bir daha hiç kavuşamayacak gibi diliyle k...
"Gözyaşının bile bir görevi varmış, ardından gelecek gülümseme için temizlik yaparmış."
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
∞ ♥ ∞
Zavallı Nedim amca her tarafı morluklar içinde, yüzü gözü kıpkırmızı bir halde yerde yatıyordu. Telaşla yanına koşarak "Nedim amca aç gözlerini ne olursun!" diye art arda tekrarlamaya başladım.
Bir insan ancak bu kadar cani olabilirdi. 70 yaşında, bin bir türlü hastalıkla mücadele eden öz babasına nasıl yapar bir evlat bunları!
Göğüs kafesinin ağır aksak inip kalkması umutlarımı yeşertmişti. Yaraları olsa da hala direniyordu hayatın kahpeliklerine...
Nedim amca yavaş yavaş kendine gelmeye başlamıştı. Bende ona seslenerek ve ellerimi yüzüne hafif hafif vurarak kendine gelmesine destek oldum. Gözlerini açtığında beni gördüğüne hiç şaşırmamış, aksine zaten geleceğimi biliyor gibi bakıyordu. Gülümsememi ona gönderdim.
Nedim amcaya yerden kalkması için yardım ettim. Onu koltuğa oturtarak hemen telefona sarıldım. Elimi tutarak durmamı istedi.
Ne diyeceğini çok iyi bildiğim için hemen "Amcam hastaneye gitmeliyiz!" diyerek itiraz ettim.
Güç bela çıkan sesiyle "Gitmeyelim kızım, iyiyim ben" diyebildi.
Koskoca adamın benim gibi hastaneden korkuyor olması gibi bir ihtimal yoktu sanırım. Sesimdeki hafif sitemle "Nasıl iyisin Nedim amca her tarafın kan içinde. Hadi gidelim." Dedim.
Yeniden ayaklanıp Nedim amcayı da kaldırmaya çalıştım. Neredeyse bütün vücuduna darbe almıştı. Vücudundaki ezikler hastaneye gitmeden kolaylıkla iyileşecek gibi gözükmüyordu.
Gözlerini kaçırarak "Kızım gidersek kim yaptı diye sorarlar, nasıl derim 'oğlum' diye." Dedi fısıltıyla etraftan biri duracakmış gibi.
Nedim amcanın bu cümlesi kalbimde derin bir sızı oluşturmuştu. Telefonu sehpaya bırakıp Nedim amcaya sımsıkı sarıldım. Yaralarını sarmak ister gibi, Yüreğindeki yangını söndürmek ister gibi sarıldım.
Canını acıtacağım aklıma geldiğinde hızla geri çekildim. Sesimin titremesine direnerek "Tamam o zaman amcam. Ben pamuk falan getireyim de yaralarını temizleyip saralım." Dedim.
Nedim amca üzülür diye düşünmesem hemen polisi arar o kanı bozuğu hemen şikâyet ederdim. Dua etsin babası her şeye rağmen onun tırnağına zarar gelsin istemez.
