Dit is het klassieke badboy verhaal maar dan op een iets wat specialere plaats, een kostschool. Hier zullen er zich dan natuurlijk meer obstakels vormen.
René is een meisje van 15 jaar dat naar een kostschool gaat, daar leert ze een badboy kennen, J...
Hoofdpijn. Dat is het eerste wat ik voel als ik wakker word. Mijn ogen gaan moeilijk open door de felle lichtstralen die mijn ogen binnenvallen. Ik lig comfortabel in een bed, mijn hoofd ligt op een opgeklopt kussen en mijn rug ligt op een zachte matras. Eenmaal ik mijn ogen deftig open heb zie ik dat mijn handen vastgebonden zijn aan het bed en mijn voeten ook. Het is een soort ziekenhuis bed dat op wieltjes rijdt en naast me zie ik gordijnen die gesloten zijn. Ik krijg het gevoel dat in deze zelfde kamer meerdere mensen liggen dan ik alleen. Als ik rechts kijk zie ik een best hoge kast met allerlei drankjes en watjes. Mijn verwarde gezicht kijkt vluchtig rond terwijl ik een deur hoor toeslaan.
'Dames! Jullie liggen met 3 op deze kamer, en op het formulier las ik dat jullie hier nog maar net zijn binnengebracht. Dus jullie weten nog van niks...' Een onbekende stem hoor ik aan het begin van de deur. Ik zie geen muren naast me dus ga ik er van uit dat ik in het midden van de 3 bedden lig. De voetstappen naderen dichter naar me toe en een onbekende jongeman van, ik schat zo een 19 jaar stapt voorbij. Zijn zwarte haren liggen strak naar achter en zijn wenkbrauwen lijken perfect gekamd. De groene ogen geven me een lichte spanning en de slanke benen in de zwarte broek tonen aan dat hij een net man is. Ook het witte hemd toont aan dat hij een strikt persoon is. Zijn blik glijdt over ons alle drie.
'Jullie worden voorbereid in dit gebouw om verkocht te worden, maar dat gebeurt pas na een half jaar. Eerst moeten we jullie klaarmaken en onderzoeken.' Wat verkocht? Ben ik nu een prostitue ofso of nog erger een slaaf?
'We komen jullie zo halen voor de testjes.' De deur slaat toe en ik hoor licht gesnik voorbij het gordijn links naast me. Aandachtig bestudeer ik het touw dat rond mijn handen is gespannen. Een dikke knoop spant mijn handen vast en ongerust kijk ik rond in de kamer. Een deur vliegt onverwachts open en enkele harde geluiden naast me vinden zich plaats. Een luide snik, een soort duw en het geluid van wieltjes die over de houten vloer rijden. De deur gaat weer toe en een akelige stilte weerklinkt in de kamer.
'Hallo?' Ik wil weten wie hier nog ligt. 'Hey? Wie ben jij?' Krijg ik als antwoord. 'René , en jij?' 'Omg René ben jij dat? Ik ben het Dite!' 'Dite?' Ik schrik van haar reactie en zet me snel wat rechter in het bed. 'Hoe ben jij hier geraakt?' 'Geen idee ik was op het feest en toen ik een zakdoek voor mijn mond kreeg werd de wereld zwart.' Haar stem beeft lichtjes. 'Ik werd genomen door men beste vriend...' Antwoord ik best stil.
De deur vliegt opnieuw open en wonder boven wonder staat Caleb daar. 'René luister..' Hij fluistert heel lichtjes. Ik ben bang en ongelofelijk boos tegelijk. Snel draai mijn hoofd naar de andere kant om aan te geven dat ik nu niet in de stemming ben voor een gesprek. 'Ik werd gedwongen door mijn broer, ik zweer het je, dit is een familiebedrijf.' Wanneer ik hem aankijk zie de kastanjebruine ogen me aanstaren. 'Wat gaan ze doen?' Mijn stem klinkt zwakjes, ik wil het eerlijk gezegd niet weten maar mijn nieuwsgierigheid neemt de leiding. 'Gewoon, enkele prinkjes, testjes. Nog niets erg vandaag..' Zijn hand glijdt naar de mijne om het vast te nemen, het gevoel van veiligheid dat hij wilt overbrengen komt niet toe, nog beter, ik kaats het terug in een weggetrokken hand. 'Nog niet erg?' 'Ja er ..' Hij wordt onderbroken door een deur dat openvliegt. 'NEXT.' Een kapotte stem van een vrouw klinkt door de kamer. De vrouw stapt binnen en het is... Wacht wat? Olivia?! 'Dag Renétje.' Haar fake-lach maakt me zorgen. Ze draagt een wit pak met handschoenen en haar haar is strak naar achter gestoken. Ze duwt Caleb aan de kant en trekt mijn bed mee op de wieltjes. We gaan door de deur de kamer uit en we komen terecht in een grote gang, net een schoolgebouw. De gang is lang,wit en heeft hoge deuren tot aan het plafond.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik word vooruit geduwd door 2 fijne en koude handen aan mijn bed. De gangen zijn leeg en af en toe hoor ik een kamer waar precies wat uitleg wordt gegeven. We passeren een ander bed met een meisje op die allerlei kleine sneetjes op haar arm heeft. Ze heeft tranen in haar ogen en het gesnik dat door de gang klinkt herken ik direct. Het is het zelfde gesnik als in de kamer. Een andere dame rijdt met het bed voorbij en ze gaan een andere kamer in. 'Waar gaat zij naar toe?' 'Zul je zo wel zien.' Een kleine grijns vormt zich rond Olivia's lippen.
We gaan een lift in die bedekt is met een donkerrood stofferen patroon op de muren. Olivia drukt op -1 en als we de lift uitgaan krijg ik een koude bries over me heen. Enkele felle lichten schijnen door ondoorschijnende ramen als we er voorbij lopen. Soms hoor ik een luide kreun van pijn of plezier. Ik kan het niet goed plaatsen.
'Ja we zijn er.' Olivia drukt op een belletje en ik word een grote kamer ,dat lijkt op een operatiekamer ,ingeduwd waar 1 jongen staat dat ik ken. Thomas ...
