Kostschool met een badboy {voltooid}

Hoofdstuk 38

'Het is goed.' Jake staat met zijn Ferrari voor de school en ik staar naar de grote speelplaats. De betonnen vloer ziet er koud uit en mijn outfit verbetert het gevoel niet bepaalt direct.
'Zeker?'
Ik knik als antwoord, mijn rechter hand leg ik op de deurklink en met een zachte beweging maak ik het eerste klikje van de autodeur los. Jake zijn sterke hand pakt mijn linkerhand vast.

'René, wil je niet nog enkele nachten blijven bij me? Ik bedoel , ik heb je net terug? Je weet niet hoeveel ik je heb gemist?'
'Gemist? Maak dat de paus wijs! Je zou me niet eens missen als ik dood was?!' Mijn woede stijgt tot over mijn hoofd en waarschijnlijk lijk ik nu zo rood als een tomaat waarbij men wangen ongelofelijk beginnen gloeien.
'Wha? Uh?' Jake zijn gestotter maakt duidelijk dat hij niet weet waar ik over praat.
'Jake, ik liep in het bos toen je daar voorbij reed, guess what? Ik heb je horen zeggen dat je me niet eens zal missen moest ik dood zijn. Je bent zo een ongelofelijke klootzak weetje!'

'René, laat het me je uitleggen.' Jake zijn gezicht wordt lijkbleek.
Ik draai men hoofd en druk het 2de klikje van de deur in. Vervolgens open ik de deur en sla ze gewelddadig toe. Met mijn korte shortje en dunne topje loop ik over de cours, mijn tranen bedwingen zich om uit mijn gekwetste ogen te lopen. De betonnen vloer is net zo koud als ze er uit ziet. Mijn tenen kunnen bij gevoel ieder moment afvriezen. Mijn gedachten dwalen naar de avond toen ik hier liep en toen ik Thomas tegenkwam. Ik stop even en staar naar de grond. Met een rustige pas stap ik verder. Net voor ik het secretariaat binnen wil stappen kijk ik nog even om. De zwarte Ferrari staat er nog met een bezorgde blik die mijn kant op kijkt. Mijn hand dat in het verband zit gaat even onder mijn neus om de druppels op te vangen en met een sterke pas stap ik de deur binnen.

***

'René!! ' Esmee haar enthousiaste stem klinkt mijn richting op als ik de kamer binnenstap. Daarnet hebben de mensen me op het secretariaat nieuwe kleren gegeven en me naar men kamer verwezen. Toen ze vroegen waar ik was zei ik maar dat mijn vader me even had opgehaald voor een weekendje er op uit te trekken.

'Heb je iets? Ben je oke?' Esmee haar ongeruste maar toch enthousiaste stem klinkt mijn richting uit. Met een slenterende pas begeef ik me naar men bed.
'Ik wil er liever niet over praten...'
'Begrijp ik compleet!'
Mijn blik dwaalt over mijn kast die ik zojuist heb geopend en geen enkel kledingstuk is te zien. Zelf men shampoo is niet te vinden. Alles is weg.
'Waar?' Ik kijk Esmee haar richting uit maar nog voor ik men zin kan afmaken antwoord ze al.
'Nou ja, we gaan overmorgen op excursie naar de stad weetje nog? En ik hoopte al dat je terug zou komen dus had ik jouw valies ookal gemaakt.' Ze wijst naar men koffer die tegen men bed aanstaat.
'Dankje..' Zeg ik een beetje droog met een kleine glimlach.
'Maar eh.. Ik kan wel niet naast je zitten op de bus... Ik eh ... Nouja...'
'Zeg het dan..' Mijn nieuwsgierige blik kijkt haar kant op en met een snelle pas zit ik voor haar op men bed.
'Ik ga met David in de bus zitten omdat we een stelletje zijn!!' Esmee haar enthousiasme is duidelijk te merken door het handgeklap bij haar zin.
'Schattig! En Thomas?' Die vraag kwam er ongewild uit.
'Nou ja, hij zei na het Halloweenfeest dat hij het uitmaakte en me nooit meer wou zien..'
'De klootzak...' Mompel ik daarop terug.
'Inderdaad.' Esmee rolt even met haar ogen maar al snel kijkt ze me lachend aan. Een glimlach verschijnt op men gezicht. Nou ja, geen echte, ik doe maar alsof. Als Esmee ziet dat ik niet helemaal ik ben dan gaat ze doorhebben dat er iets niet klopt en zal ze niet stoppen met zagen tot ze het weet.
'Gaan we avondeten gaan eten?' Esmee haar maag knort lichtjes en met een korte knik beantwoord ik haar vraag.

De stappen door de gangen laten me denken aan de momenten dat ik het gevoel had dat iemand me achtervolgde. Als ik geschrokken omkijk zie ik een verward hoofd van een nerdje dat enkel achter ons liep.

'Wat is dat eigenlijk met je hand?' Esmee kijkt even naar men ingepakte hand waarmee ik juist een haar uit men gezicht haal.
'Ik was blijven hangen aan een nagel en men huid is ontstoken.' Enkele beelden van het balkon waar de rolluiken sloten komen in me op. Al snel verdwijnen ze weer als we buiten aankomen. De frisse lucht vult mijn neusgaten. Het doet deugt. Die frisheid. De vrijheid. Ookal zit ik op een kostschool. Geen jake. Geen Thomas.

'Precies goed ontstoken...'
'Tja er zat wat vuil in enzo..'
'Ik heb echt zin in de excursie!'
'Ik ook..' Terwijl ik gewoon die excursie achter de rug wil hebben om mijn leventje opnieuw te beginnen.