Ο Γιάννης στάθηκε μπροστά από την τζαμαρία ώσπου άκουσε πίσω του βήματα και του κόπηκε η ανάσα. Γύρισε απότομα και αυτό που αντίκρισε τον πάγωσε.
<Άρη;>φώναξε και μετά έμεινε να τον κοιτάζει.
<Τελικά τον βρήκες τον δρόμο. Σωστά;>τον ρώτησε και γέλασε ειρωνικά μαζί του. Εκείνος γεμάτος νεύρα του όρμηξε και τον χτύπησε. <Μπάσταρδε>είπε ο Άρης μέσα στα αίματα καθώς η μύτη του είχε ανοίξει.
<Που την έχετε γαμώτο. Μιλά>του φώναξε νευριασμένα. Ο Άρης του έκανε νόημα προς τα αριστερά. Κατευθύνθηκε προς εκεί που του έδειχνε. Στάθηκε λίγο έξω από την τζαμαρία και την χάζευε. Πόσο γαλήνια κοιμόταν. Ο Άρης τον έσπρωξε μέσα με αποτέλεσμα να ανοίξει η πόρτα και να μπει στο δωμάτιο. Είδε την Εύα να ξυπνάει και με γρήγορα βήματα πήγε προς εκείνη αλλά.... Αλλά δεν πρόλαβε να φτάσει. Μια γερή μαχαίρια είχε καρφωθεί στην κοιλιά του και μετά βγήκε απότομα από ένα χέρι. Κάποιος το τράβηξε γύρισε και είδε τον Μάνο αλλά πριν προλάβει να μιλήσει έπεσε κάτω.
<Γιάννη>άκουσε την φωνή της Εύας ουρλιάζοντας από τον πόνο.
Έτρεξε γρήγορα κοντά του το μυαλό της είχε γεμίσει από πόνο.
<Γιάννη>ούρλιαξε σχεδόν και πήγε να βρεθεί δίπλα του αλλά ο Μάνος την τράβηξε με βία πάνω του.
<Δεν πρόκειται να σε ξανά αφήσω να πας μαζί του>της φώναξε αλλά εκείνη τον έσπρωξε και έπεσε δίπλα στον Γιάννη της. Ο Μάνος πήγε να την τραβήξει αλλά ο Άρης του έκανε νόημα να μην το κάνει.
<Και κάπου εδώ ήρθε η ώρα να μάθεις και την υπόλοιπη αλήθεια. Πρέπει να σου γνωρίσουμε και τον τρίτο μας αδελφό, αν και ετεροθαλή, Γιάννη Παπαδόπουλο>. Τα μάτια του Γιάννη άνοιξαν διάπλατα και την είδαν να μορφάζει περίεργα.
<Εύα μου άκουσε με>της είπε ο Γιάννης όσο πιο σιγανά μπορούσε καθώς ο πόνος δεν τον άφηνε να μιλήσει πιο δυνατά.
<Ηρέμησε μωρό μου δεν έχεις να μου πεις τίποτα>του απάντησε γεμάτη δάκρυα εκείνη.
<Ο πατέρας μας μετά τον χωρισμό με την μητέρα μας αποφάσισε να ξανά παντρευτεί. Και έτσι παντρεύτηκε την μητέρα του καλού σου. Μόλις τον είδε ο πατέρας μας τον λάτρεψε, τον αγάπησε πιο πολύ και από μας. Όλη του η προσοχή πάνω του και εμείς στο περιθώριο. Ήταν σχεδόν Δευτέρα λυκείου όταν πάτησε στο σπίτι μας. Ότι αγαπούσαμε εμείς το πείρε, το άρπαξε και το έκανε δικό του. Δε σ αγάπησε Εύα όλα τα έκανε για να μας εκδικηθεί. Να μας τιμωρήσει για την συμπεριφορά μας>. Η φωνή του Άρη έβγαινε βαριά από το στόμα του χωρίς καν να σκέφτεται τι είχε πει.
<Σαγαπησα Εύα. Σαγαπάω μην τους πιστεύεις>της είπε ο Γιάννης και την έσφιξε πάνω του. Το άσπρο της δαντελοτό της νυφικό είχε πλημμυρίσει στο αίμα. Η βέρα του είχε βουτήξει στο αίμα του. Είχε βουτήξει μέσα στο ίδιο του το αίμα όπως και η δικιά της.
<Το ξέρω ψυχή μου το ξέρω. Μη φύγεις Γιάννη μου σε παρακαλώ μην με εγκαταλείπεις. Μου υποσχέθηκες γαμώτο>του είπε και άρχισε να κλαίει εκείνος της σκούπισε τα μάτια.
<Ακόμα και αν φύγω δε θα είσαι μόνη σου έχεις δίπλα σου τόση αγάπη. Και μέσα σου επίσης....>. Δεν τον άφησε να συνεχίσει και τον φίλησε απαλά και γλυκά με τα δάκρυα να στάζουν από τα μάτια της.
<Μου είχες πει για πάντα Γιάννη. Δε θα σε αφήσω να πας πουθενά>. Ξαφνικά δύο χέρια την τράβηξαν με οργή. Ήταν του Μάνου.
<Προχώρα φεύγουμε>της φώναξε και εκείνη γούρλωσε τα μάτια και τραβήχτηκε από τα χέρια του για να τον κοιτάξει.
<Δεν μιλάτε σοβαρά δεν πρόκειται να φύγω. Δεν μπορείτε να τον αφήσετε σε τέτοια κατάσταση>του φώναξε η Εύα.
<Μπορούμε Εύα. Μια χαρά μπορούμε. Μας στέρησε την αγάπη του πατέρα μας και την αγάπη της γυναίκας που θέλαμε όσο τίποτα> συμπληρώσε ο Άρης. Τα χέρια του Μάνου κρατούσαν ένα μαύρο περίστροφο.
<Άμα δεν έρθεις μαζί μας....>δεν πρόλαβε να συνεχίσει.
Η αστυνομία είχε μπουκάρει μέσα μαζί με τα αγόρια και τον Νεκτάριο. Η Ιωάννα με ποιόν ήταν τότε.;;
<Ψηλά τα χέρια. Άσε κάτω το όπλο>τους πρόσταξε και εκείνοι έφεραν τα χέρια τους πίσω από το κεφάλι τους.
Σε λίγο τους είχαν περάσει χειροπέδες. Οι δύο άντρες είχαν μπει στο περιπολικό και μαζί τους η Μυριελα. Ο Νεκτάριος έτρεξε κοντά στην φίλη του.
<Εύα>μόνο αυτό μπόρεσε να πει και εκείνη έτρεξε γρήγορα στον αγαπημένο της.
<Γιάννη είμαι εδώ. Είμαι εδώ μαζί σου μην με αφήσεις τώρα που φτάσαμε κοντά στην ευτυχία αγάπη μου>του είπε και δάκρυα έκαναν για χιλιοστή φορά την εμφάνιση τους.
Ο Παύλος είχε σκύψει από πάνω του ενώ ο Στέφανος είχε πάρει ήδη το ασθενοφόρο.
<Σε λιγότερο από δέκα λεπτά θα είναι εδω>είπε ο Στέφανος.
<Πως έγινε ρε Εύα>ρώτησε ο Άγγελος απογοητευμένος.
<Δεν πρόλαβα να καταλάβω. Μπήκε μέσα και απλά ο Μάνος τον μαχαίρωσε. Αν πάθει κάτι.....>δεν πρόλαβε να συνεχίσει. Ο Παύλος την είχε σταματήσει νευριασμένα, ήταν σχεδόν εκτός ελέγχου.
<Σκάσε γαμώτο Σκάσε. Αν δεν είχες μπλέξει με αυτούς ο Γιάννης τώρα θα ήταν καλά. Άμα δεν είχες εμφανιστεί στο δρόμο του δε θα χαροπάλευε τώρα>έριξε την βόμβα του πάνω της,τον θυμό του, τον πόνο του, τον φόβο του. Ήταν νευριασμένος, ήταν θυμωμένος, πονούσε. Ο φίλος του, ο αδελφός του ήταν στο πάτωμα γεμάτος αίματα και είχε χάσει τις αισθήσεις του.
<Θα χάσω τον κολλητό μου εξαιτίας σου>είπε ξανά και στα μάτια του δάκρυα φάνηκαν.
<Ηρέμησε φίλε μου ηρέμησε όλα καλά θα πανε>του είπε ο Νεκτάριος ενώ ο Στέφανος τον τράβηξε πίσω για να σηκωθεί.
Ξαφνικά δύο τραυματιοφορείς μπήκαν στην παλιά αποθήκη. Ανέβασαν το αναίσθητο σώμα του πάνω στο τραυματιοφορίο και τον μετέφεραν μέχρι έξω που ήταν το ασθενοφόρο.
<Ποιός θα έρθει μαζί του;>ρώτησε μια νεαρή νοσοκόμα και τους κοίταξε όλους με σοβαρό βλέμμα.
Η Εύα πήγε να μπει αλλά ο Παύλος μπήκε μπροστά της.
<Δεν υπάρχει περίπτωση να σε ξανά αφήσω μαζί του>της τόνισε
<Παύλο σε παρακαλώ. Μην μου το κάνεις αυτό τον αγαπάω και το ξέρεις. Άσε με να μπω>τον παρακάλεσε αλλά εκείνος δεν έκανε καμία απολύτως κίνηση.
<Νεκτάριε πάρε την στο αυτοκίνητο σου>απευθύνθηκε στον Νεκτάριο που ήταν ακριβώς πίσω της. Εκείνη απογοητευμένη και διαλυμένη μπήκε στο αυτοκίνητο του και μετά εκείνος.
Σε όλη την διαδρομή δεν μίλησαν με την Εύα. Ο Νεκτάριος είχε απογοητευτεί αρκετά με την εικόνα της φίλης του. Είχε ανοίξει συζήτηση μόνο με τα δύο αγόρια που βρισκόταν στα πίσω καθίσματα. Το αυτοκίνητο ήταν συνέχεια πίσω από το ασθενοφόρο.
Μετά από μισή ώρα είχαν φτάσει. Η Εύα πήγε να κατέβει αλλά ο Νεκτάριος της κράτησε το χέρι.
<Νεκτάριε μου δεν μπορώ. Δεν έχω δύναμη. Όχι τωρα>. Η φωνή της έβγαινε με το ζόρι βραχνή πολύ βραχνή. Αν την άκουγε κάποιος θα νόμιζε πως ήταν χρόνια εθισμένη με το κάπνισμα. Πήγε να κατέβει από το αυτοκίνητο ώσπου ξανά έστρεψε το σώμα της προς εκείνον. Τα παιδιά είχαν κιόλας κατέβει.
<Μόνο ένα πράγμα. Η Ιωάννα;>ρώτησε και εκείνος την κοίταξε με συμπόνια, της χαϊδέψε τα μαλλιά τρυφερά.
<Είναι με την γυναίκα μου μην ανησυχείς. Την προσέχει σαν τα μάτια της>της απάντησε και εκείνη του χάρισε ένα φάντασμα από το χαμόγελο της βγαίνοντας έξω.
Ανέβηκαν σχεδόν τρέχοντας με τα αγόρια και βρήκαν τον Παύλο να στέκεται όρθιος και να περπατάει πάνω κάτω νευρικός.
<Που τον έχουν>ρώτησε κατευθείαν ο Άγγελος.
<Στο χειρουργείο>του απάντησε και κοίταξε την Εύα με περιφρόνηση.
Ο Στέφανος βοήθησε την Εύα να κάτσει να ξεκουραστεί. Είχαν περάσει τόσα πολλά εκείνη την ημέρα που δεν άντεχαν άλλα. Είχε περάσει παραπάνω από μια ώρα. Ο Άγγελος ζήτησε από την Εύα να την δει ένας γυναικολόγος και εκείνη συμφώνησε. Ήταν όλα μια χαρά με το θέμα του παιδιού αλλά δεν έπρεπε να αναστατώνεται και να κουράζεται. Ναι καλά. Για την Εύα μιλάμε τώρα που δεν έχει και την πιο ήρεμη ζωή.
Είχαν κάτσει όλοι μαζί ώσπου βγήκε ο γιατρός να τους ενημερώσει.
<Γιατρέ πείτε μας είναι καλά>πρόλαβε να ρωτήσει ο Παύλος.
<Μπορέσαμε και σταθεροποιήσαμε την κατάσταση του. Αν και στην αρχή τρομαξαμε για τα χειρότερα>είπε εκείνος και αμέσως έβγαλε έναν αναστεναγμό ανακούφισης.
<Μπορούμε να τον δούμε>ρώτησε η Εύα με σιγανή φωνή.
<Φυσικά αλλά μόνο ένα άτομο>τους τόνισε και έφυγε. Ο Παύλος έκανε κίνηση αλλά ο Στέφανος τον σταμάτησε.
<Εύα μου πήγαινε εσύ>της έκανε νόημα ο Άγγελος και αμέσως μπήκε μέσα πάρα την δολοφονική ματιά του Παύλου.
Τον είδε διασωληνομένο και ένα μαχαίρι την κάρφωσε στην καρδιά. Ανάπνεε με σωληνάκι. Τον πλησίασε και έκατσε δίπλα του.
Δε θα φύγεις αγάπη μου. Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό. Μου είχες ορκιστεί για πάντα. Εγώ φταίω για όλα καρδιά μου, πρίγκιπα μου, μόνο εγώ έχει δίκιο ο Παύλος που δεν με θέλει δίπλα σου πια. Τον καταλαβαίνω σε νοιάζεται. Το μωράκι μας δόξα το θεό είναι καλά. Θα ξυπνήσεις Γιάννη μου θα ξυπνήσεις. Δεν μπορείς να φύγεις τώρα που φτάσαμε κοντά στην απόλυτη ευτυχία. Δεν μπορείς. .
Του μίλαγε τόση ώρα και η καρδιά της ένιωθε πλέον ελαφριά. Είδε ξαφνικά το μηχάνημα με τους χτύπους της καρδιάς του να ανεβαίνουν αλλά σε κλάσματα δευτερολέπτου έδειξε ευθεία γραμμή. Έχασε την γη κάτω από τα πόδια της ώσπου μπήκαν μέσα οι γιατροί και την τράβηξαν έξω....
Αυτό το κεφάλαιο είναι λίγο μεγάλο. Εύχομαι να σας αρέσει....
