CLARA - De Begaafden

Hoofdstuk 10

En het was ook écht een feestmaaltijd. De keuken had zich niet ingehouden door de komst van de prins, of koning, en de hele zaal rook overheerlijk. Genesis zag borden gevuld met sla en groenten die ze nog nooit eerder had gezien, overgoten met pikante of zurige sausen die in de neus bleven steken. Er waren gerechten met vissen in alle soorten, maten en kleuren, gehuld in bedjes van citroen of overgoten met olie en kruiden. Aardappelen waren er bij de vleet en die liet niemand achterwege - het was het beste krachtvoer dat er was. Op iedere tafel was wel een mand met brood te vinden. Bruin, wit of ergens tussenin en verschillende soorten gebak die roken naar de hemel zelf.

De ster van de tafel werd iets later opgediend en Genesis keek haar ogen uit. Een enorm wild zwijn, omgeven door een bedje van sla en tomaat, werd op de hoofdtafel geschoven. Zijn vel was besprenkelt met olie en vet droop naar beneden, sissend alsof het nog onder het vuur lag. Het water liep Genesis in de mond bij die overheerlijke geur en haar begon meteen luid te knorren.

Het zwijn was zo groot dat Lupen er minstens twee keer in kon. Volgens Corax - die vaak over de school en Esmalta vloog - was het geschoten door een groepje Begaafden in dienst van Duvall. Weerstand bood het eerzame dier zeker, vertelde de raaf, maar de natuur delfde uiteindelijk het onderspit. Niets wordt verspilt op deze heugelijke dag.

'Het ziet er verrukkelijk uit,' mompelde Genesis en ze likte haar lippen. Net op dat moment werd het zwijn aangesneden en begon men met het vertelden van de stukken. Nu een deel van de Begaafde nog in Er-Alea zat, en nog eens een tiental van de leerlingen zich hadden aangesloten bij de Daemonen, was er volgens de kok genoeg voor iedereen.

Daarom schoof Genesis iets later aan om een stuk van het malse vlees te verkrijgen en verscheen Lupen, hopend op een eigen plak. Omdat de keuken erg op de wolf gesteld was geraakt, kreeg Genesis twee stukken en moest ze - tot haar verontwaardiging - het grootste aan Lupen geven.

Toen ze luid vloekend weer naar haar tafel liep, huppelde de wolf vrolijk mee en rukte hij het plak vlees meteen van haar bord om het smakkend naar binnen te werken.

Tijdens de maaltijd veranderde de sfeer aanzienlijk en het was voor het eerst in dagen dat de eetzaal weer gevuld was met vrolijk gelach en luidruchtig gepraat. Leerlingen keken elkaar niet langer wantrouwend aan, maar plaagden elkaar of spraken bij over gebeurtenissen van de voorbije lessen en de docenten babbelden al even opgetogen mee.

Zelfs Rowena kwam los - na haar derde beker Vlamwijn - en praatte nogal luid met een jongen die zich voorstelde onder de naam Kil. Hij had een lange, kromme neus, een donkere huid en bruin haar dat alle kanten op piekte, maar zijn lach was oprecht. Ook Rins had iemand gevonden; een meisje met sluik zwart haar en opvallende zalmkleurige ogen die Elaine heette. Ze stelde zich voor als een Illusiemeester en veranderde zichzelf voor de ogen van de leerlingen in een elf - door haar oren puntig te laten eindigen - wat een heleboel kreetjes van ontzag opwekte.

Toen de wijn en het bier rijkelijk begon te vloeien, kwam ook Aster los - al bleef hij de ketting van Solène keer op keer aanraken. Genesis kon het meteen goed vinden met Elaine. Ze was een zachtaardig meisje, met een vriendelijke lach en een speels kantje dat ze in het bijzijn van haar nieuwe vrienden vaak liet zien. Na nog eens een half uur schoof ook Xander bij hen aan en hij en Genesis bespraken wat over hun Weergave. Door elkaar tips te geven, lukte het Genesis om nieuwe manieren te ontwikkelen om haar krachten te gebruiken en dat vond ze meer dan welkom.

Na het dessert - dat had bestaan uit gebakjes, taart, pap en andere zoetigheden - hadden de leerlingen en docenten hun buikjes vol gegeten. Genesis leunde puffend achterover in haar stoel, ondertussen Lupen loom tussen de oren krabbelend, terwijl ze lusteloos met haar beker draaide en om de zoveel tijd een slokje nam. Ze was al erg aangeschoten en had erop gestaan om nu alleen nog maar lavendelwater te drinken, want Genesis had geen flauw idee wat ze allemaal zou doen als ze écht dronken was.

De gesprekken waren ook veranderd. Waar sommige leerlingen heel vrolijk werden, raakten anderen neerslachtig en donkergezind door de drank. Aster was iemand die kon lachen als hij dronken was, maar Rins en Kil leken daar niet zo over te denken en spraken met elkaar over al het slechte in het leven.

Toen Genesis het gevoel had dat haar hoofd ergens ver weg rondzweefde in de overvolle zaal, stond de nieuw gekroonde koning op en spreidde zijn armen. Hij keek rond, viseerde zijn blik op Genesis, en liep naar haar toe. 'Het is traditie dat de koning zijn rol als leider en zijn verdere leiderschap opent met een dans,' zei hij luid en duidelijk. 'Daarom vraag ik u, jongedame, zou u met mij willen dansen?'

Genesis' wangen werden rood en ze onderdrukte een nerveuze giechel. Ze was dronken en kon niet dansen! Hoe moest ze dit ooit doen?

Nogal onwennig stak ze haar hand uit en liet die in de zijne glijden. Eden schonk haar een grijns vol witte tanden, maar zijn ogen gleden keer op keer naar Duvall terwijl hij haar mee naar het midden van de zaal trok. Ergens in de verte, heel vaag, hoorde Genesis dat er muziek begon te spelen op een piano en lieren.

De koning legde een hand op haar onderrug en leidde haar rond, draaiend op het ritme van de noten. Toch kon Genesis zich niet concentreren, want ze keer steeds naar Duvall die hen met kille, jaloerse ogen bekeek en iedere beweging volgde.

Het verbaasde haar dan ook niet dat Eden zich naar haar toeboog en heel on-Koninklijk in haar oor fluisterde: 'Hij is zó jaloers.'

'Echt?' ademde Genesis.

Hij lachte zachtjes. 'Waarom denk je dat ik jou uitkoos?' vroeg hij met een brede grijns. Om hen heen begonnen steeds meer mensen te dansen, tot ze te midden stonden van een kolkende massa ledematen. 'Niet omdat ik jouw prille liefde wil, jonge Genesis. Ik ben niet uit op jouw hart, maar iemand anders wel.'

Ze volgde zijn blauwe blik weer naar het hoofd van de tafel, waar Duvall berekend toekeek. 'Het is alleen nog maar een kwestie van tijd voor hij aan zijn gevoelens bezwijkt en toegeeft wat hij voelt. Onze ijsprins is niet van de gemakkelijkste.'

Genesis zweeg terwijl ze de woorden van Eden overdacht. Om haar heen kreeg ze vaak blikken toegeworpen, vooral de vurige ogen van Bliss kruisten meermaals de hare terwijl het meisje danste met een blonde jongen die Genesis niet kende.

Plots voelde ze een ijskoude rilling over haar rug trekken en ze hapte naar adem toen haar vingers begonnen te tintelen. Eden fronste even, alsof hij niet helemaal begreep wat er was gebeurd, maar glimlachte toen. 'Hier zal je hem hebben.'

Genesis draaide haar hoofd en zag Duvall op hen afkomen. Op de plekken waar zijn voeten de grond raakten, sprongen ijsbloemen op die zich in ontelbare vormen over het marmer verspreidden. Eenmaal bij hen aanbeland, richtte hij zich tot Genesis en glimlachte zwakjes. Haar hart maakte een sprongetje toen hij zich naar haar toeboog en zijn hand strekte. 'Mag ik deze dans van u?'

Ze keek even naar Eden, maar die had haar al losgelaten en vermengde zich in de menigte - alsof hij er nooit was geweest. Met rode kaken en opgewonden, snelle ademhaling draaide Genesis haar hoofd, zodat ze Duvall recht kon aankijken in die lichtgevende groene ogen van hem waarin de vlammen weerkaatsten.

Met een nerveuze glimlach pakte ze zijn hand.

---

Een korter hoofdstuk, maar het volgde is echt een knaller ;) Met Duvall en zo *grijnst*