psikopat ve sadist

FİNAL'e çeyrek kala (spoiler)

ışık yakınımdaydı ve gittikçe yaklaşıyordu. her adımımda biraz daha huzur buldum derken ışık kesildi. karanlıktaydım. yok oluyordum. yok oluyorduk. ölümün çığlığı kulaklarımızı sağır etmişti. ellerimizden kayıp giden ruhunu, bedeniyle tutamamıştık. tutamıyorduk. kimseleşmiştik. zaman kavramı yok olmuştu. ruh bizi de beraberinde almıştı. ölümün sesi ve sessizliği bir olmuştu. yıkılmıştık. zıtlıklar ve eşlikler... her şey iç içeydi. tam anlamıyla boktan bir durumdaydık. soğuktum. elini kalbime daldırmış ve orda ne kaldıysa almıştı benden. her şeyi. ölüyordum. ölmüştü. ölmüş müydü?

sahi ben yaşıyor muydum ki? başım döndü. çok fazlaydı. bu kadarı çok fazlaydı! çığlık attım. tüm ölüm sessizliğini yaran benim sesimdi. onu almıştı. orospu çocuğunun teki onu almıştı! kimseye dokunmadım. jiletten tırnaklarımla kazıdım derimi. kanına kanım karıştı. lütfen ölme lütfen! gözyaşlarım kanına karışıyordu. lütfen! hıçkırıklarımın ardı arkası kesilmiyordu. kollarımın arasında mavilerinden gecenin ışığı yansıyordu. nefesim buharlaşırken artık tek yapabildiğim yalvarmaktı. tanrıya! Allah'ım ne olursun onu bana geri ver! vermedi. beyaz bana hiç bu kadar korkunç gelmemişti. bedenini düzgünce yere bıraktım ve yanağına bir buse kondurdum. üzerine damlayan gözyaşımı silip soluk gözlerini kapattım. geri çekildim ve koştum. anlayanlar geç kalmıştı. tanrı onu almıştı. şimdide bana kucak açması içi dua ettim ve uçuruma doğru bir adım attım.