Ο Προορισμός μας

Η απάτη

Είναι να μη σου τύχει... Το να σε απατήσει και να το καταλάβεις, ίσως είναι η πιο επώδυνη στιγμή μιας σχέσης. Το να σου πει, λίγο αργότερα, τα γνωστά, ότι μετάνιωσε, ότι δεν σήμαινε τίποτα για εκείνον αυτό που έκανε, είναι η στιγμή σου για να αποφασίσεις τι θα κάνεις...

Αυτό φυσικά, δεν σημαίνει ότι θα το λήξεις, χωρίς κουβέντα. Υπάρχει λόγος που πρέπει να του μιλήσεις, να του πεις όσα νιώθεις, να μην κρατήσεις τίποτα μέσα σου! Όχι, επειδή αυτό θα τον κάνει καλύτερο άνθρωπο (καθόλου δεν σε νοιάζει στην παρούσα φάση) και φυσικά όχι επειδή θες να καταλάβει τι (σου) έκανε. Την κουβέντα θα την κάνεις για 'σένα. Για τη δική σου ψυχική υγεία και ισορροπία και για να μη σου μείνουν απωθημένα. Κλείνοντας οριστικά ένα κεφάλαιο ζωής - μικρό ή μεγάλο - και όταν περάσουν η κατάθλιψη, ο θυμός, η απογοήτευση, θα σου είναι πολύ πιο εύκολο να πας παρακάτω.

Αποφάσισες να μείνεις...

Μετά από τα πρώτα κλάματα, τις φωνές και τις μέρες γεμάτες ταραχή που ακολούθησαν της «αποκάλυψης», μετά απ' όλους εκείνους τους μονολόγους τύπου «πώς μπόρεσε να μου το κάνει εμένα αυτό;», μετά από τα ξενύχτια λυγμών με φίλες, μετά από ένα σωρό αναπάντητες κλήσεις στο κινητό σου και μηνύματα μετάνοιας, αποφάσισες να τον ξαναδείς. Και μιλήσατε. Και κατάφερε να σε πείσει ότι όλα ήταν «ένα στιγμιαίο λάθος». Αναρωτιέσαι, τώρα, λοιπόν, τι να κάνεις;

Εδώ, το ξέρεις, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Μην απαντήσεις βιαστικά, μην «υποκύψεις»... Να θέσεις τα όρια.

Ποια είναι αυτά; Το ότι επιστρέφεις στη σχέση, δεν σημαίνει ότι ξέχασες τι συνέβη. Θέλεις χρόνο και απόσταση, όχι μόνο για να σκεφθείς, αλλά για να επιστρέψει η ζωή σου, η ζωή σας στη συγκεκριμένη περίπτωση, στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Ξεκαθαρίζεις, ότι δεν μπορεί να περιμένει από 'σένα οικειότητες, φιλιά και αγάπες, αμέσως μετά από ένα τέτοιο σοκ.

Αυτό που θέλεις - που και οι δύο θέλετε, εφ' όσον σου ζητάει να γυρίσεις - είναι να μην επιτρέψεις να συμβεί ξανά κάτι τέτοιο.. Και αν ήδη συνέβηκε και πιστεύει πως δεν έχεις πάρει είδηση;; Ξεγελιέτε και αυτό θα το πληρώσει; Ε ναι όπως λέμε ακριβά! Αλλά γιατί να φτάσουμε σε αυτό το σημείο? Όχι δεν μας αρμόζει, η ζωή θα του την φέρει και αυτό θα είναι το τίμημα του! Εμείς πάνω απο όλα αξιοπρέπεια!

Κοίτα, η απιστία είναι μια πληγή που αφήνει σημάδι. Και αν θέλεις να είσαι απολύτως ειλικρινής, είναι μια πληγή που δεν κλείνει ποτέ, ειδικά αν επανέρχεσαι και «ξύνεις» το τραύμα με κάθε τρόπο. Αφού το καταλάβεις αυτό και εφ' όσον τα πρώτα δείγματα της συμπεριφοράς του σε βεβαιώνουν ότι όντως ήταν ένα λάθος της στιγμής, δεν έχει νόημα να είσαι προσβλητική μαζί του με την παραμικρή υποψία.

Επίσης, δεν υπάρχει πιο ψυχοφθόρο πράγμα, από το να περάσεις όλη σου τη ζωή, ανησυχώντας για το επόμενο «στραβοπάτημα» του. Ακόμη κι αν σου έδωσε «δικαίωμα», εσύ δεν έχεις κανένα δικαίωμα για «ανασκαφές» στο κινητό του, στα συρτάρια του, στην ηλεκτρονική αλληλογραφία του. Αρκεί που γνωρίζεις. Και πλέον έχεις τα μάτια σου ανοιχτά.

Ό,τι κι αν επιλέξεις - να του δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία ή να φύγεις - πρέπει να το έχεις σκεφτεί σοβαρά, ακόμη κι αν χρειαστεί να βάλεις στην άκρη τα συναισθήματα και να διαπραγματευτείς μόνο με τη λογική. Και φυσικά, πάντα μπορείς να... αλλάξεις την απόφαση σου, ειδικά αν παρέμεινες στη σχέση και οι «στραβές» συνεχίζονται. Το σημαντικό είναι να μην εγκλωβιστείς (με τη θέληση σου) σε κάτι που σε κάνει δυστυχισμένη!

Προχωράμε... Και να θυμάστε να κοιτάτε πάντα μπροστά, δεξιά και αριστερά!! ΠΟΤΕ πίσω !!!!