Ο Προορισμός μας

Ακόμη εδώ

Ακόμη εδώ...

Αναρωτηθήκατε ποτέ πώς έχουμε κατάντηση σε αυτή την ζωή που ζούμε; Άραγε ζούμε;;

********************************************
Για να γράφω ακόμη πάει να πει πως δεν έχω σταματήσει ποτέ να ζω με αυτό το μικρόβιο... Μου έχει λείψει πολύ όπως και αρκετά αλλά πράγματα περισσότερο όμως άνθρωποι... Αυτό ακούγετε στα δικά μου αυτιά πλέον περίεργο ...η επιθυμία ατόμων στην ζωή μου ; Δεν έπρεπε καν να έχω αυτή την ανάγκη στην ζωή μου με όσα έχω βιώσει... Γιατί ο κάθε ένας ξεχωριστά ήξερε πολύ καλά τι έκανε και τι μου έπερνε από την ζωή μου ή μάλλον έπερναν την ψυχή την αναποδογυριζαν και έφευγαν ...

Δεν κράτησα ποτέ γερα κάτι στην ζωή μου εσείς; Τι κάνετε εκεί έξω; Αυτό που έχω να πω είναι να μην με ακολουθήσετε από εδώ και πέρα ή μάλλον σήμερα για αύριο δεν ξέρω ... Πολλοί μου έχετε πει πως ακολουθάτε τις συμβουλές μου μέσω από όσα γράφω εδώ.. Πολύ καλά κάνατε.. Σήμερα όμως μην με ακολουθήσετε.. Υπάρχουν στιγμές απαισιοδοξίας σε αυτή την ζωή και μεταδίδεται θέλοντας και μη .. Δεν μπορούμε πάντα να είμαστε αισιόδοξοι ετσι;

Δύναμη ψυχης; Τι πάει να πει; Όταν δεν περάσεις άσχημα σε αυτή την ζωή πως μπορείς να λες πως είσαι δυνατός; Τι σε κάνει δυνατό; Ή Αγάπη μήπως; Γιατί αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο που Ναι σε κάνει δυνατό αλλά μπορεί να σε κάνει και πιο αδύνατο από ποτέ.. τα Δύσκολα σε κάνουν αδύνατο αλλά στην πορεία σε κάνουν πιο δυνατό από ποτέ.. Άρα; ....... Καταλήγουμε κάπου στην μέση και διαλέγουμε τι θέλουμε εμείς να ακολουθήσουμε και αν ακολουθήσεις αυτό που θέλεις λέγετε Αγάπη αν ακολουθήσεις αυτό που θέλουν άλλοι λέγετε δυσκολία στην πορεία.. Προσεχτικά όμως όλα έχουν κινδύνους...

Με είχαν ρωτήση πρόσφατα που είμαι, τι κάνω γιατί δεν εμφανίζομαι... και αλλά τέτοια... Τους είχα πει εσείς που είστε όταν εγώ απουσιάζω από αυτή την ζωή σας;... Που είστε να με τραβήξετε κοντά σας αφού σας νοιάζει τόσο το τι κάνω πλέον; Δεν έχω πάρει ποτέ απάντηση... Λογικό ετσι; Ο άνθρωπος μόνο να χρησιμοποιεί λέξεις μπορει, να πέζει με αυτές αλλά όταν πρέπει να της κάνει πράξεις χάνει και τα λόγια και τα πόδια του... Ακόμη και τα χέρια του για μια αγκαλιά κατανόησης...

Που καταλήγω; Όσο μόνοι και να είστε σε αυτή την ζωή μην στηρίζεστε σε κανένα.. έχετε το δικό σας σώμα, την δική σας καρδιά, τα δικά σας χέρια, τα δικά σας πόδια, αυτιά και μάτια... Τι να τα κάνετε αν τα ελέγχουν αλλοι; Εσείς κοιμήζετε κάθε βράδυ αυτό το σώμα για να ξημερώσει η επόμενη μέρα και να σας το κοιμήζουν άλλοι;; Τώρα μπορείτε να με ακούσετε και πάλι ... Γιατί όσο απαισιόδοξη και να είμαι πλέον τόσο πιο δυνατή είμαι στο να στηρίζομε στα δικά μου πόδια...

Πάρτε τα πόδια σας περπατήστε λίγο μόνοι.. Εκεί έξω υπάρχει η αγκαλιά της φύσης, της θάλασσας ακόμη και του κατοικίδιου σας αν δεν έχετε κάπου να πλαγιάσετε.. κλείστε τα αυτιά σας και ανοίξτε τα μάτια σας.. Ένας ή δύο το πολύ τρείς εκεί έξω δεν θα σας πληγώσουν, δεν θα σας ζηλέψουν... Με τα μάτια ανοιχτά προχωράμε.....

Και προχωράμεεεεε :):)
Καλή μας συνέχεια:)