❝Κοίταξα τον ουρανό και τα υπολείμματα που είχαν αφήσει τα βεγγαλικά. Κάτι είχε ξεκινήσει και άλλαζε μέσα μου. Και για πρώτη φορά σήμερα ένιωσα δυνατή και αποφασισμένη. Χαμογέλασα και στάθηκα δυνατή πιστεύοντας στη δύναμη της ψυχής μου. Γιατί για έν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η διαδρομή για το Άρκτικ Ρέιν ήταν τρεις ώρες από το Φροστ Βάλλευ. Είχαμε διανύσει ήδη τη μισή διαδρομή και το μόνο που έβλεπα έξω ήταν χιόνι και ψηλά έλατα. Υπήρχε όμως ένας τεράστιος ήλιος πάνω μας. Τόσο φωτεινός όσο ένιωθα τώρα την καρδιά μου. Ήμουν ευτυχισμένη. Κοιτούσα έξω από το παράθυρο. Από τη δεξιά πλευρά υπήρχε ένα μεγάλο δάσος σκεπασμένο με ένα παχύ στρώμα χιονιού. Σε μερικά δέντρα υπήρχαν μικρά σκιουράκια που έπαιζαν με το χιόνι. Το τοπίο ήταν τόσο ωραίο που πραγματικά σου άνοιγε το μάτι. Ο δρόμος δεν είχε και πολύ κίνηση, αλλά αργότερα αφού στρίψαμε για να πάρουμε τη διαδρομή που οδηγούσε στο βουνό και προς το χιονοδρομικό κέντρο βρήκαμε μία μεγάλη ούρα μπροστά μας. Ο δρόμος ήταν γεμάτος παγωμένο χιόνι με αποτέλεσμα να μην τρέχουν τα αυτοκίνητα. Πίσω μας βρισκόταν ο Λούκας ο οποίος αναβόσβηνε τα φώτα σε εμάς για να σταματήσουμε. Λίγα μέτρα παραπάνω υπήρχε ένα μεγάλο πάρκινγκ με μία μεγάλη ξύλινη καφετέρια. Ο Τάιλερ πάρκαρε και βγήκαμε όλοι έξω από το αυτοκίνητο. Αφού πάρκαρε και ο Λούκας και κατέβηκαν και οι υπόλοιποι, είδα στο βλέμμα της Κάθριν το ίδιο ύφος που είχα και εγώ. Κατάλαβα πως και εκείνη είχε νιώσει αυτό το αίσθημα της ένωσης της παρέας μας. Βέβαια τώρα είχαν προστεθεί και άλλα άτομα. Ο Λούκας φαινόταν άνετος και χαρούμενος. Τον είχα συμπαθήσει αρκετά και πλέον τον ένιωθα φίλο μου. Του είχα εμπιστοσύνη και αν φανταστεί κανείς πως ξεκινήσαμε δεν θα φανταζόταν ποτέ ότι θα είχαμε τόσο όμορφη φιλική σχέση. Όσο για τον Μάλκομ τα πράγματα ήταν πλέον φιλικά. Είχε μάθει για εμένα και τον Τάιλερ και έτσι δεν με φλέρταρε όπως την πρώτη φορά. Ήταν καλός άνθρωπος και αυτό το εκτιμούσα. Το είχα καταλάβει βέβαια από τη αρχή ότι δεν ήταν σαν τους άλλους. Ξέρω πλέον ότι είναι από τα άτομα που μπορώ να εμπιστευθώ. Ωστόσο αυτό δεν το νιώθω ακόμα για τον Έρικ. Έχω ακόμα τις αμφιβολίες μου για εκείνον, ειδικά όταν βλέπω τον τρόπο που κοιτάζει την Κατ και τον Ίαν. Φυσικά πλέον φαίνεται και εκείνος άνετος μαζί μας. Πριν στο Σελίν ήταν σφιγμένος γιατί δεν ήξερε τον λόγο που τους είχα καλέσει. Ωστόσο είχε δεχθεί να έρθει με μεγάλη του έκπληξη μαζί μας. Νομίζω ότι δεν περίμενε να τον καλέσω, αλλά ήταν από τα άτομα που είχε βοηθήσει αρκετά. Έτσι να 'μαστε.
