❝Κοίταξα τον ουρανό και τα υπολείμματα που είχαν αφήσει τα βεγγαλικά. Κάτι είχε ξεκινήσει και άλλαζε μέσα μου. Και για πρώτη φορά σήμερα ένιωσα δυνατή και αποφασισμένη. Χαμογέλασα και στάθηκα δυνατή πιστεύοντας στη δύναμη της ψυχής μου. Γιατί για έν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Η ώρα ήταν δέκα και είκοσι και έξω είχε αρχίσει και χιόνιζε ελαφρά. Η ψύχρα εδώ και μέρες δεν έλεγε να σταματήσει. Ο Μάρτης είχε μπει για τα καλά και ο καιρός συνέχιζε να δέρνει με τα μαστίγια του κρύου του. Το δωμάτιο του Τάιλερ ήταν φωτισμένο με μερικά κεράκια που είχα τοποθετήσει εγώ. Ένα μικρό δίπλα στο κομοδίνο του, τέσσερα μεγάλα πάνω από το πέτρινο μαύρο τζάκι, δύο στο παράθυρο και μερικά γύρω από τη μεγάλη μπανιέρα που βρισκόταν μέσα στο δωμάτιο. Μου φαινόταν λίγο παράξενο αυτό, ωστόσο η διαρρύθμιση του δωματίου ήταν παρόμοια με το δωμάτιο του Στέφαν. Εκείνος πλέον είχε εγκατασταθεί στην έπαυλη. Οι επισκέψεις του αργά το βράδυ στον Τάιλερ ήταν συχνές αλλά χωρίς εμένα παρούσα. Τον απέφευγα. Δεν ήθελα να του μιλήσω. Αισθανόμουν ότι πραγματικά ήταν ένας εγωιστής. Φαινόταν ότι δεν τον ένοιαζε η κατάσταση του Τάιλερ, λέγοντάς μου ότι θέλει να παλέψει για εμένα. Για να με κερδίσει. Αισθανόμουν σαν ένα έπαθλο. Έτσι ήμουν για εκείνον;
Μην είσαι χαζή. Θυσίασε τα πάντα για εσένα. Προφανώς και είσαι κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό.
Η ενοχλητική φωνή μέσα μου πλέον είχε κάνει την παρουσία της αισθητή. Κάθε φορά που σκεφτόμουν κάτι όλο και πεταγόταν. Μήπως τρελαινόμουν; Είχα αρχίζει να το πιστεύω. Δεν μου συμβαίνουν και λίγα. Ωστόσο προσπάθησα να συνέλθω. Ίσως αυτή η φωνή να ήταν η συνείδηση μου, ίσως να ήταν ένα κομμάτι της λογικής μου. Ίσως πάλι και όχι. Απλά είναι το πρώτο στάδιο της τρέλας μου.
Ξάπλωσα δίπλα στον Τάιλερ και τον χάιδεψα απαλά στο στήθος. Κάτω από το πλέον σχεδόν μαύρο σημάδι βρισκόταν κάτι πολύ εύθραυστο. Κάτι που ήθελα να προστατεύσω πάση θυσία. Βρισκόταν η καρδιά του. Όσο και αν φαινόταν άγριος, ή επιθετικός καμιά φορά, ή αναίσθητος σε κάποια θέματα, ή εγωκεντρικός, ή ακόμα και εγωιστής κάποιες φορές και πολλά άλλα ακόμα, εγώ ήξερα ότι η καρδιά του ήταν τόσο καλή, τόσο ευαίσθητη σαν μικρού παιδιού. Δεν το έδειχνε φυσικά. Αλλά εγώ το ήξερα. Ανάμεσα στις μικρές ή μεγάλες στιγμές μας, το έβλεπα. Και κάθε φορά έδινα μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Ότι δεν θα αφήσω ποτέ και τίποτα να μπει ανάμεσά μας. Δεν θα άφηνα τον εαυτό μου να κάνει κακό στην καρδιά του. Ναι, είναι ένα πλάσμα της νύχτας, αλλά είναι το δικό μου πλάσμα και μόνο εγώ μπορώ να τον βγάλω από το σκοτάδι. Έτσι θα γινόταν και τώρα. Θα τον έβγαζα από το σκοτάδι του. Έπρεπε να ήμουν δυνατή για κάτι τέτοιο και θα ήμουν. Έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου για αυτό. Δεν θα τον άφηνα. Θα πάλευα και αν δεν γινόταν τίποτα, θα πάλευα πιο πολύ και αν και πάλι αυτό δεν είναι αρκετό, θα παλέψω με όλη μου την ψυχή.
