❝Κοίταξα τον ουρανό και τα υπολείμματα που είχαν αφήσει τα βεγγαλικά. Κάτι είχε ξεκινήσει και άλλαζε μέσα μου. Και για πρώτη φορά σήμερα ένιωσα δυνατή και αποφασισμένη. Χαμογέλασα και στάθηκα δυνατή πιστεύοντας στη δύναμη της ψυχής μου. Γιατί για έν...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ΣΤΕΦΑΝ
Μόλις είχε περάσει και η τελευταία μέρα του Τάιλερ με την ψυχή του. Σε λίγες ώρες, μπορεί και λεπτά όλα θα άλλαζαν για αυτόν αλλά και για εμένα. Ένιωθα διχασμένος. Από την πρώτη κιόλας στιγμή που βρέθηκα μπροστά του είχα έναν και μόνο σκοπό, να τον βοηθήσω, να τον κάνω να με δει όπως κάποτε, σαν τον αδερφό του. Όμως αυτό το κομμάτι για εκείνον πλέον είχε κλείσει. Ήταν μάταιος κόπος, όμως άξιζε την προσπάθεια. Ωστόσο μόλις είδα εκείνη, ο αρχικός σκοπός μου πάγωσε. Χάθηκε μπροστά στη θέα της, μπροστά σε αυτήν την άγρια αλλά και αγνή ομορφιά της. Θα μπορούσα να την κοιτάω για ώρες, μέρες, αιώνες, αρκεί να μου χαμογελούσε. Μόλις την είδα το μόνο που σκέφτηκα ήταν να την ξανακερδίσω. Ήθελα τόσο πολύ να την κάνω δική μου από την αρχή. Ωστόσο αυτό δεν έγινε. Πλέον νιώθω την ανάγκη να κάνω τα πάντα για να την ξανακερδίσω. Όμως αν αφεθώ στον εγωισμό μου αυτόν, ο Τάιλερ θα με μισήσει μια για πάντα.
Αναθεμάτισα και προχώρησα μέσα στην έπαυλη. Μόλις είχε φτάσει η Κάθριν εδώ. Την κοίταξα έκπληκτος διότι γνώριζα ότι η Κριστίν δεν ήθελε κανέναν να βρίσκεται εδώ αυτή την ώρα. Όμως, όπως και εγώ δεν ήθελα να την αφήσω μόνη, έτσι και η φίλη της.
- Νομίζω είσαι το τελευταίο άτομο, αν όχι το τελευταίο σίγουρα το ένα και μοναδικό άτομο που δεν θα ήθελε η Κριστίν εδώ.
Τα ειρωνικά μάτια της μου προκαλούσαν μια νευρικότητα, όμως δεν μπορούσα να κάνω κάτι. Θα έπρεπε να κερδίσω την εμπιστοσύνη της.
- Κάθριν είμαι ο ίδιος που ήμουν και τότε που σε έσωσα από τον Τάιλερ.
Έκανε ένα βήμα μπροστά μου.
- Δεν θα το έλεγα. Αν όντως με είχες σώσει δεν θα είχα αυτά τώρα.
Τα κόκκινα μάτια της και οι μεγάλοι κυνόδοντες της φαινόντουσαν πολλοί φρέσκοι.
- Πως μπορείς να μου ρίχνεις ευθύνες για κάτι τέτοιο;
Την αγριοκοίταξα και εκείνη δίχως να μιλήσει ανέβηκε τις σκάλες βρίζοντας. Δεν μπήκα στον κόπο να την ακολουθήσω. Είχε βγάλει ήδη τα συμπεράσματά της για εμένα. Προφανώς ήταν λανθασμένα, αλλά δεν θα μου έπαιρνε πολύ μέχρι να της τα αλλάξω.
