2

2.6K 55 1
                                    


Chapter 2:

The Play

Hazel

Kanina pa ako ngiting ngiti dahil mukhang nakikiayon sa akin ang tadhana. I, Charles and his friends have 3 same classes. Nakuha ko na din ang background nilang lahat and the private infos about them. I was looking at their infos when I saw the same eyes again.

Luke Montesalve

It's him. Napatingin ako at nanlaki ang mata ko nang makitang siya ang top 1 sa Dean's lister. I saw his achievements, the contests he aced and his activities. Ugh. He looked so...perfect. Mysteriously perfect.

Binalewala ko siya at itinago na iyon sa bag ko. Nagulat ako nang may makita akong babae sa harap ko. Ugh, siya nanaman?

This crazy girl's been following me since the class started. Ni ayaw niya akong tantanan. Pati sa CR minsan sinusundan niya ako. Kung hindi lang niya sinabi saakin one time na may crush siya sa isang lalaki na nakalimutan ko na ang pangalan ay napagkamalan ko na siyang tomboy.

She's so persistent and I'm so pissed with her attitude. She's just so...annoyingly persistent.

"Louraine! Penge naman ako ng cupcake mo." Sabi ng isa sa mga kaibigan niya na halata namang pinaplastik lang siya.

I saw the way she genuinely smiled at her at di ko maiwasang mainis. Ewan ko sakaniya. That's her life. I shouldn't care about her.

"Hi! Gusto mo ng cupcake? Nag bake kasi ako, sobra eh." Sabi niya at binalewala ko naman siya. As usual ay sumunod lang siya sa akin.

"Uhh...ano bang favorite mong flavor? Chocolate? Vanilla? Ano?" Tanong niya at napairap naman ako. Hindi ko siya pinansin at pumasok na sa next class ko. Mas lalo akong nainis nang nalamang kaklase ko din siya dito. Oh please!

"Uy. Ayaw mo ba nito? Sayang kasi kung itatapon ko lang." Rinig ko ang lungkot sa boses niya. Oh God please! Ilayo mo sa akin ang babaeng ito!

"Please! Just leave me alone! Bakit ba ang kulit kulit mo! Kung ayaw ko edi ipamigay mo sa street kids!" Naiinis na bulyaw ko sakaniya.

But instead of leaving me alone, she smiled at me. And I hate the way she smiles. It's so genuine.

"I already know you would be like that." She said. Napatingin naman ako sakaniya. "What do you mean like that?" I asked annoyingly and she looked at the cupcakes.

Hindi niya ako pinansin at mas lalo akong nainis nang tumawa siya ng mahina. Ugh! This stupid, weird, annoying girl!

"You. Why are you trying so hard to be mean?" She asked that made me speechless. I looked around and saw people avoiding their gazes from mine. Some are talking in low voice about me. Tsk.

"I'm not acting mean. I AM mean." Sabi ko at inirapan siya. As usual, she's a weird person so she just laughed.

"You're really good at playing." She said and sat beside me.

Hindi ko nalang siya pinansin at sinubukang makinig sa klase.

~

"Alam mo ba kanina? Sobrang saya ko kasi nagkabati sina Shaina dahil sakin. Ang sarap lang sa paki-" Naputol ang pagkukwento niya nang titigan ko siya ng matagal.

"You, I hate you so much." I stated and she became serious.

Aalis na sana ako nang makita ko ang grupo nila Charles. They were laughing but Charles seems so serious. Pupuntahan ko na sana sila nang may humawak sa braso ko. Napatingin ako kay Louraine.

"When are you going to stop the play Hazel?" She asked me at napatitig ako sa mata niya nang matagal. Matapos kong matauhan ay tinabig ko lang ang kamay niya.

"You shouldn't care Louraine." I said and left her.

Pumunta na ako kila Charles at nakita ko naman na sinamaan niya lang ako ng tingin. Yeah, that makes me interested more Charles. Keep it up!

"Hi! We met again." I said at napatingin naman silang lahat sa akin.

"More on you followed us again." Charles said at ngumiti lang ako sakaniya. "Nah, that's not my thing." I said.

"Ehem, hi! I'm Hyde!" Sabi ni Hyde at nakipag kamay sa akin. "Pagpasensiyahan mo na si Charles. He's normally like that." Sabi niya at ngumiti lang ako sakaniya. C'mon Hazel, you have to fake a smile more now.

"I'm Syc." Syc said and gave me a fist bump pero di ko pinansin. Nagtawanan naman ang mga kaibigan niya.

"Yeah men! You're sick!" Sabi ni Hyde.

"Can you please stop messing with my name!" Sigaw naman ni Syc at mukhang mag-aaway na sila.

Napatingin ako sa isa pang kamay na nakalahad. I looked at his face and he has that face that shouts perfection. He's smiling at me pero hindi ko siya pinansin.

"Guess you don't like me." He just said at ngumiti. Ugh. Nakaka-distract siya!

"Hey Charles. How about a date?" Tanong ko at nagsimula nanamang mangutya ang mga kaibigan niya. They're so loud!

"No thanks." He said at aalis na sana siya ng magsalita pa ako.

"Really? I guess you like someone else. Someone...I really know." Sabi ko at napalingon naman siya.

He looked confused and that's the reaction I'm aiming. Natahimik ang mga kaibigan niya nang lapitan ko siya. I reached the collar of his poloshirt and pulled his face closer to mine. Gulat na gulat talaga siya. Pati ang mga kaibigan niya.

"I know her Charles. I know her so much I can't wait to share you things about her." I whispered and let his collar go.

Mukha na siyang inis na inis sa akin. Hah. Good then.

"So it's a date? Tomorrow night at 8 pm. Meet me at the nearest park near here. I'll be expecting you there Charles." I said and turned around to leave.

But the timing so perfect when I saw my ever loving sister looking at us. She's fuming mad and I'm loving how she looks like right now.

"Uh, oh." I teasingly said and looked at Charles who's looking at her now. I went near her and hugged her.

"You looked like a stupid loser now sis. You're so making me happy by looking like that." I teasingly said and let her go.

"Why are you doing this Hazel?" She tried to hard to play nice and I won't let her win.

I chuckled at her. "Why? Remember? I'm the Bitch Hazel. And I will always be a bitch to you Hilary Sanjo." I said and winked at her before leaving.

"When will you stop the play Hazel?"

This is just the start of the play Hilary. And I'll make you cry a river for stealing everything from me.

~AgentBlue143

Own You : Montesalve Brothers 2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon