Own You : Montesalve Brothers 2

20

Chapter 20

Jealous Her

Hazel.

Nagising ako nang may maamoy akong mabango. Mabilis akong naligo at naghanda para sa pagpasok.

Naabutan ko si Louraine na busy sa pagkembot niya habang natugtog ang kanta ni Justin Bieber na Sorry. Nagluluto kasi siya at hindi ko mapigilang matawa sa pinaggagagawa niya.

"You look different." Pagbati ko.

"Ay sorry!" Gulat niya at napalingon sa akin. "Bakit ka ba kasi nanggugulat!" Saway niya sa akin at saka pinatay ang kalan. Inilagay na niya sa mesa ang mga pagkain.

"Malay ko bang dancer ka na pala ngayon." I said and chuckled. Mukha namang nahiya sa bigla kaya't itinigil ko ang pagtawa.. "No worries. Hindi ka naman mukhang tanga. Slight lang." Comment ko at natawa lang siya ng mahina.

"Wow hah, thank you." Aniya at nagsimula na akong kumain, habang siya ay nagdasal pa.

Habang nakain ay hindi talaga ako mapakali. I don't know if I should ask her about yesterday. If she's okay or what. Kaso baka kapag tinanong ko ay baka mawala siya sa mood. Ugh! Ang hirap naman!

"Don't worry, I'll be fine. Mukha kang constipated jan eh." Aniya at gumaan naman ang loob ko sa narinig. She really knows how to read people well. "I'm worried about you. You were screaming last night kaya't tinawagan ko agad si Luke." She said.

Really? Akala ko ay panaginip lang ang lahat. Including Luke comforting me on my bed last night. "Did he...ugh...sleep here?" Tanong ko at umiling naman siya.

"Umuwi siya one hour after you slept. He looked so worried last night, he don't want to go pero pinauwi siya ng daddy niya nung nalaman na nandito siya sa bahay ng dalawang babae. Baka daw anong isipin natin eh." Sabi niya at tumango lang ako.

"I'll be staying here today. Ayoko munang pumasok ng ganito. Gusto ko munang magpagaling. Hehe." She faked a laugh at napairap naman ako. "

"You know, you can cry or whatever in front of me. Wag ka nang magpaka-plastik or magpanggap na okay lang kasi mas gusto ko nagpapakatotoo." Sabi ko pero imbis na ma-offend siya ay natawa lang siya. Great. Wala talaga akong epek sakaniya.

"I'm not trying to fake my laugh so you won't notice that I'm upset. I'm trying to fake it until it becomes real. Ganon ako eh. Habit ko na din ata." She said. Nanahimik nalang ako at nagpaalam sakaniya.

"You sure you won't be needing my company?" Tanong ko habang nagsasapatos.
"Nope. Nakakasawa ang mukha mong straight." She said. Napairap lang ako sakaniya. "Whatever." I lastly said and left.

Pagkarating ko sa University ay sinalubong ako ni Luke at kinuha ang mga gamit ko. Nasanay na din ako kasi araw araw naman niyang ginagawa iyon.

"How are you now?" He asked suddenly nang matapat na kami sa harap ng klase ko. He has different class this morning.

"Hmm, fine? Dunno. Thanks pala kagabi. Sorry if I bothered your sleep." I said. Oh my goodness. Hindi ko na-realize na ganon ako kabilis nag-sorry sakaniya. But then, he deserves it. I'll be bitch to those bitches too. Wala namang masama kung babawasan ko ng konti ang bitchiness ko sakaniya.

"Stop saying sorry angel. You're never a bother to me. If you're sad or lonely just call me 'kay?" Aniya nang kunin sakin ang cellphone ko at mukhang inilagay don ang number niya. Tumango lang ako sakaniya.

He pulled my hand and kissed my forehead for three seconds before he let go. "Do well in class angel. I'll wait for you in the cafeteria when you take your break." Aniya at tumango lang ako bago pumasok sa loob ng klase.

Tae. Kinikilig ako.

~

Pinipigilan kong mangiti habang papunta ako sa cafeteria. Pero mabilis na umusok ang ilong ko nang makita si Hilary na kinakausap si Luke. Nginingitian naman siya ni Luke na lalong kina-inis ko.

Mabilis na pumunta ako sakanila at nang makita ako ni Luke at kinuha niya agad ang gamit ko. I fixed my emotions and stood up proudly.

"Oh, well it's my dear sister!" Pinilit kong maging masaya na halata naman sa lahat. Duh, nakakasaura kaya na nandito siya.

"Hi Hazel. Just chit-chatting with your... ah... second boyfriend?" She mocked me and I swear, she's getting into my pretty nerves. Hindi ko lang pinapahalata pero gusto ko siyang ibabad sa harina at iprito ngayon para maging tempura na siya.

"How's you and Charles? Going smoothly parin?" She teased me. Lalo pa akong nairita. Ugh.

"Oh! You're jealous darling?" Pang-aasar ko din. Hah, I won't let you irritate me. ang-aasar ka, kakawawain kita.

Nakita kong nagbago ang ekspresiyon niya. "H-hindi. Bakit naman." She defended herself at lalo akong natuwa. Hah. Huli ka.

"Well, Charles said something about you. Uh...ano nga ulit iyon?" Tila nag-iisip ako ng malalim. She looked like she's waiting for what I'm going to say.

"Oh! He said he'll never come back to you. Even if he breaks up with me, he'll never love you because he never loved you in the first place." I said. I saw pain In her eyes at umiwas naman siya ng tingin.

"Sige. Till next time Luke!" She said and left with her friends. A bitch smile plastered in my face. The bitch won!

Muling nabalik ang atensiyon ko kay Luke na seryosong nakatingin sa akin. I sat next to him without talking to him. Bahala ka jan. Manigas ka jan mag-isa mo.

Nilagyan niya ng straw yung isang chocolate drink at ibinigay iyon sa akin. Kinuha ko lang iyon pero hindi ko padin siya kinakausap. He pulled out a towel from his bag and started to wipe my sweat.

Hindi siya nagsalita kaya hindi din ko nagsalita. I won't open the topic first. I'm mad at him. Remember that Hazel! You're mad at him! Huwag kang pabebe.

Sa mahabang katahimikan ay siya ang unang bumasag.

"Why are you giving me the silent treatment Hazel? Hindi ba't dapat ay ako ang hindi namamansin ngayon?" He asked me. Hah! Bakit ikaw? Hazel na ulit? Ganon ba yon? I really hate it when he calls me by my real name. I like it better when he uses hs endearment to me.

Endearment...really huh?

"Don't talk to me Luke." I only said at tumayo na. Pero mabilis niyang kinuha ang kamay ko dahilan para mapaharap ako sakaniya.

"I should be the one mad at you Hazel. Because of Charles. Pero bakit ikaw ang nagagalit?" He said. His face soften and he looked like he's guilty of something he doesn't know.

Lalo pa akong nainis. Is he that dense? Hindi niya alam?

"Hindi ako galit Luke. Let me go." Naiinis na sabi ko at sinusubukang agawin sakaniya ang kamay ko pero matigas ang ulo niya. Ugh!

"Ano Hazel? Why are you mad?" He asked again. Naiinis na binalingan ko siya.

"I'm not mad Luke! I'm jealous! I hate myself for feeling this way, to feel jealous to an unworthy person. Alam kong wala kang pakielam sakaniya pero nagselos ako! Nagseselos ako Luke!" I shouted at him. Nakalimutan ko nang may mga tao palang nakapaligid sa amin.

Nakakainis! What would the people think if they heard me, no they already did! Ano na? Iisipin nila mahina ako! Ugh! Nakakainis naman kasi tong si Luke! Ang manhid manhid!

Naiiritang tumakbo ako papaalis dahil sa kahihiyan pero hindi pa ako nakakalagpas ng entrance ng cafeteria ay may kamay na humila ng palapulsuhan ko.

Nagulat na lamang ako nang lumapat ang labi niya sa gilid ng labi ko. Tipong konting push nalang ay tatama na sa labi ko!

Nanigas ako dahil hindi padin siya lumalayo. Mukha akong tanga dahil nanlalaki lang ang mata ko pero hindi ko din naman siya tinutulak. Oh God hazel! Push him! Push him now!

Nauna siyang lumayo kaya nakahinga na ako ng maluwag. Napatitig ako sakaniya na nakangisi sa akin. He held me in his arms and buried his face to my neck.

"You're annoyingly adorable when you're jealous my angel."

~~AgentBlue143