5

1.6K 56 1
                                    

Chapter 5

Sorry

Hazel

I looked at the lady in the mirror. She looks like a loser now, a pathetic person, a good-for-nothing person who's crying for such a small thing.

She laughed and washed her face. She laughed again thinking that, that pathetic person is actually me.

"I won't cry. I shouldn't cry." I scolded myself and fixed my face. "You'll regret making me cry sister."

~

"So all in all we Gina, Hazel, Hyde, Charles, L and me are going to Bulacan next week for the research?" Louraine asked our leader and he just nodded. Napairap naman ako. Our eyes met and I rolled my eyes once more. Yeah Luke, feel it. Feel how much I'm irritated to you.

"I'm not going." Ani ko at tatayo na sana nang hilahin ni Charles ang kamay ko dahilan para mapaupo ako uli. Sinamaan ko siya ng tingin at sinamaan niya din ako. Nagsamaan lang kami ng tingin at sa huli ay una siyang umiwas.

"You're going Hazel. Huwag kang magpaka-brat dahil hindi mo lang grades ito. Dito nakasalalay kung makakapag bakasyon tayong lahat o hindi." Mariing sabi niya at nginitian ko naman siya ng peke.

"Edi maganda. Let's all not have our vacation. Isn't it nice?" I said at binigyan niya lang ako ng walang kwentang tingin. "You're going and it is final." He said.

"Wala naman pala akong choice, bakit pa kayo nagtatanong? Bwiset." Bulong ko at nagbuntong hininga lang ang iba naming ka-group.

Nang tumunog ang bell ay agad na akong tumayo sa upuan ko. As usual Louraine followed me and started telling me her adventures of being a nice person story. Nakakainis ang pagsasalita niya, ang hinhin. Nakakainis ang sinasabi niya, may sense lahat. Nakakainis ang pagtingin niya sa akin, para akong hinahalughog. Nakakainis lahat sakaniya.

Nang makaupo kami ay bigla siyang tumahimik. "Do you think that an antagonist doesn't have her own love story?" Bigla niyang tanong at napatigil naman ako sa pagkain.

D-amn, mas gusto ko pa yung nagku-kwento lang siya kesa yung tinatanong niya ako. I couldn't think of an answer that'll make her shut up!

"Love story? Baka story lang, wala talagang love." I said and continued eating.

"Ah. now I know why." She weirdly said and nodded by herself. Ang layo ng sagot niya sa sinabi ko. Well, ayoko nang magtanong at baka kung anu-ano nanaman ang sabihin niya.

I was a little bit surprised nang may maglagay ng Choc-o, Chucky at Moo sa lamesa. I looked at that person and frowned. Tsk.

"Drink these okay?" He once again said and left.

I looked at those chocolate drinks. "Don't look at me like that!" Sabi ko sa bwisit na bakang nakangiti sa akin.

Napalingon naman ako kay Louraine na mukhang nag-iisip padin. "So he's the one who gave you those drinks yesterday too?" She asked. Napaiwas naman ako ng tingin.

"Eh ano naman?" Muntikan ko nang batukan ang sarili ko nang muntik na akong mautal. Ugh! This is so unusual.

"Oo nga, ano naman." She said and chuckled. Oh how I hate her chuckle!

Naiinis na tumayo na ako umalis.

"You sure you won't be taking these with you?" Tanong niya sa malakas na boses dahil medyo nakalayo na ako at iiling na sana ako nang maalala ko ang sinabi niya.

"
Drink these okay?"

Ugh!

~

Therefore the scientists concluded that the universe wa-

Naputol ang pagbabasa ko ng may kumuha ng libro ko. Naiinis na tinignan ko ang kumuha non at sinubukan nalang na umalis kaso nahabol niya ang kamay ko. Hinila niya ako paupo sa bench at naiinis na kinuha ko sakaniya ang libro ko.

"Bakit ba ang kulit mo?!" Ani ko at ngumiti nanaman siya sa akin.

Hah! Pagkatapos mo akong pagsabihan ngayon ngingiti ka nalang jan bigla?!

Napatingin siya sa kamay ko at napatingin din ako don. Hawak hawak ko pala ang isa sa binigay niya kanina at mabilis ko namang tinago iyon sa likod ko. Ugh! Letse talaga!

He chuckled and it sounds music to m-sh-it. I'm not thinking like that. I won't! I shouldn't!

Bigla niyang pinitik ang pisngi ko. "You're cute Hazel. Especially when you blush." He said that made my intestines go wild. Ugh! Pati internal organs ko ayaw na makisama!

"Cute? I'm not! I'm pretty! I'm hot and drop-dead gorgeous!" I defended myself and gave him a death glare.

But then. He suddenly looked at me seriously that made me feel awkward. I looked away and stood up.

"You are."

I felt his big hands covered mine. Tingin ko pati ovary ko tinatakasan na ako. Bad trip! I felt like a lightning had hit me and it hit me...hard.

"You're pretty. You're hot and you're drop-dead-gorgeous." He whispered to my ears. Pakiramdam ko pati buhok ko sa ilong tumaas sa ginagawa niya ngayon!

Iilag na sana ako ng hawak niya ang braso ko at iharap ako sakanya. And for Pete's sake, he hugged me! He freaking hugged me! In front of these many people, those professors, the school's soccer players and his friends.

His friends!

I'm about to push him when he held me closer. Ugh! I can't breathe! I need to breathe! He is taking my oxygen away from me!

"Sorry angel."

Napatigil ako sa pag-iisip ng marinig ko ang sinabi niya.

I felt his face went burry to my neck, his breath fanning my nape, and his nose touching my skin. Ugh! Bakit ba hinahayaan kong yakapin niyabako? I barely know him for three days. Just three damn days!

I was busy cherishing the moments when he let me go. Stupid guy! Why did you let-stop it Hazel!

"I'm sorry. I was not thinking that time. Hindi dapat kita sinabihan ng ganon. I'm sorry if I offended you. I'm sorry if It looked like I didn't trust you." He said.

Those eyes. Those wonderful looking eyes. ugh! Help me endure this freaking hormones of mine.

"And please, please don't cry alone. I won't forbid you to cry but you can always cry in my arms."

Oh God, why does this person makes me feel so small...and special at the same time?

~~AgentBlue143

Own You : Montesalve Brothers 2Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon