Own You : Montesalve Brothers 2

18

Chapter 18

Jealous Him

Hazel

Matapos ang klase ko ay dumiretso agad ako sa canteen. Absent si Louraine ngayon at hindi ko alam kung bakit. I tried to call her phone but she won't even answer it. Ewan, naiinis ako sakaniya kasi iniisnob niya ako pagkatapos niyang gawing boarding house ang bahay ko.

I don't know. Pagkagising ko kaninang umaga ay wala akong naabutang breakfast. I mean, she cooks everything I eat. We sometimes clean the house. She stayed with me for two weeks at nasanay ako sa ganoong routine. I woke up earlier that her things are not in her room. No mark of her. Nothing.

I don't understand myself. I just felt lonely when I noticed that she left. I felt...alone, again.

Biglang may nagtakip ng mata ko kaya mabilis akong kumilos at siniko ang sikmura niya. Hinawakan ko ang braso niya at inilagay sa likod niya.

"A-ahh! Ouch! S-stop!" Angil niya at mabilis ko naman siyang binitawan ng mabosesan ko siya. He's still in the stage of cursing for pain when he faced me.

"Oh, Mr. Perfect's cursing? That's interesting." I mocked him. Biglang dumaan si Syc at ang mga kapatid niya. "Hi there Zel!" Ani nila at binati ako isa-isa. Hindi ko lang sila pinansin at tumingin kay Luke.

"Kumain ka na?" He asked me. Umiling lang ako bilang sagot. Mabilis niyang hinawakan ang kamay ko at susunod na sana ako sakaniya ng may humawak pa sa kabilang kamay ko.

"She's here." He whispered at umikot ang mata ko sa buong cafeteria. There she was staring madly at me and I just raised my brows to her, teasing her.

Pero nabalik ang tingin ko sa magkabilang kamay ko. What the hell. Ito nanaman ang awkward na sitwasyong iniiwas iwasan ko.

Luke's looking at Charles' hand na nakahawak sa akin while Charles looking at me intently as if he's telling me to choose over him or Luke.

Ugh!

Bumitiw muna ako kay Luke at nagtataka naman niya akong tinignan. "Luke..." I don't know what to say. I don't want him to look at me the same way he looked at me when he turned his back on me. Ayoko na ganon ang maging tingin sa akin pero anong magagawa ko? Ganon ako. I'm a disappointment.

Natahimik sila pati ang magkakapatid. Ugh! Hinila ko nalang si Charles sa isang table at um-order naman siya. Naiwan akong nag-iisa at nagiisip. I should plan first! Nasira na ang plano ko dahil sa pesteng damdamin kong napaka wrong timing!

Napalingon ako sa table nila Luke at ng mga kapatid niya. They were back laughing and busy with each other. I saw Luke looking at me. But unlike before...he smiled.

He mouthed It's okay and I thanked him for that. Muling bumalik ang tingin niya sa mga kapatid niya at napatingin naman ako kay Charles na kakalapag lang ng pagkain sa lamesa ko.

Majority of the people in the cafeteria's eyes are on us. Busy sila titigan ang bawat kilos ko at naiirita ko silang binalingan. Ang mga kababaihan na nagbubulungan sa kabilang table at ang pila sa counter na pagkahaba habang nakatitig saaming dalawa. Shit. Nakakairita sila.

We started eating and talking about random stuffs. Buti na lamang at hidi boring kasama itong hayop na ito kung hindi, hindi na sana ako nakatiis at iniwan ko na siya dito. Atleast I won't be bored with his company while pestering my little sister.

"Charles..."

Nakita kong may tinignan muna siya sa likod ko at mabilis niyang hinawakan ang palad ko. Nanlalaking mata ko iyong tinignan at binalik ang tingin ko kay Charles. Binigyan ko siya ng nakakamatay na tingin pero pnanlakihan niya lang ako ng mata.