Own You : Montesalve Brothers 2

17

Chapter 17

My Angel

Hazel

*Dingdong Marian*

Naiiritang tumayo ako at naiiritang lumabas ng kwarto. Naiiritang tinali ko ang buhok ko at naiiritang binuksan ang pinto. Pero bakit ganon? Nang makita ko siya, nawala ang pagkairita ko?

"Good morning angel!" He greeted.

Napatitig ako sakaniya ng mga three minutes. Nagtataka niya akong tinignan at nilibot ang tingin niya sa loob. Bigla bigla siyang pumasok at napatanga pa ako ng five seconds don sa may doorway bago maka-move on.

"W-wha-I mean, anong ginagawa mo dito?" Tanong ko sakaniya habang sinundan siya sa may kusina. May inilapag siyang paperbags at nilabas ang mga laman non.

"Why? Masama bang pumunta dito? Remember? I'm trying to learn how to o-"

"Okay okay fine. Stop. Ang awkward ng sinasabi mo. Please." I told him.

Nagulat ako nang lumapit siya sa akin at biglang nilagay ang dalawang palad niya sa mukha ko. Naramdaman ko ang hinlalaki niyang may pinahid sa m-fudge!

"I knew it. Kakagising mo lang. Naistorbo pa ata kita pati ang muta mo." He said and chuckled. Naiinis na umalis ako sa harap niya agad agad at pumunta sa banyo.

Curse him and his ever handsome smile!

Matapos kong mag-ayos ay lumabas na ako. Nagulat ako nang nakita ko si Luke na kasama si Louraine. They're laughing together like they're bestfriends forever. Ugh.

"Nandito ka pa?" I asked her when I reached the table counter. Napatingin naman siya sa akin at napahinti sila sa pagtawa. "What?" I asked and they started laughing again.

Ugh! Nakakainis! Bakit ba ang saya saya nila?

Nang medyo humupa ang tawanan nila ay mukhang na-appreciate na nila ang presence ko dito. "Yeah. Umalis ako kagabi to get clothes bes." She asnwered.

"Bes? Seriously? Ang plastic non ah." I commented. She smiled and stood up.

"I'l just take a bath bes. Kumain na ako. By the way, thanks for the food L!" She kind of shouted and Luke just smiled at her.

Naiinis na umupo ako sa tapat ng upuan niya at nagsimulang kumain. Ugh! Nakakainis naman! Bakit ba kasi ako nagkakaganito?

"Why? You don't like it?" He asked at binaba ko naman ang kutsara.

"Yeah. Hindi masarap. Ang bitter. Sobrang bitter!" I said and stopped eating.

"Bitter?" He asked at tinikman ang luto niya. "I...think it's fine." He said.

"Fine? No! Ang bitter. Ang pangit ng lasa. I hate it." Ani ko at umalis sa harap niya. Napatiunod pa ako nang may humawak ng kamay ko.

"Fine. Let's just eat outside if you don't like eat. Louraine and I decided to go buy some groceries anyway." Aniya at nagsimulang ligpitin ang mga hinanda niyang pagkain. Ugh. Nanghinayang tuloy ako. Bakit ba kasi naiinis padin ako?

Wait...what? He and Louraine decided what?

"Oh really? Edi iwan nalang ako. I don't feel like eating anyway. You go with Louraine. I'll be fine." I said and sat on the sofa. I turned the TV on and focused on it kahit na wala akong interes sa pinapalabas.

Narinig kong lumabas nang kwarto niya si Louraine at napalingon naman don si Luke. "Oh? Tara na." Aniya at pumunta sa may pinto.

"Stand up now Hazel." He said that made me look to him. Tinitigan niya ako ng matagal at umiwas naman ako. Nanatili lang siyang nakatitig sa akin kaya naiinis na tinignan ko siya. "Ano ba?!" Naiinis na sabi ko.