My 3 Identity Boyfriend

Chapter 40

Kate's P.O.V

It's been two days since that happened.

Parang kailan lang, nag-away kami ni Kleifford pero tila ba napakabilis ng time at magkaayos na ulit kami.

I'm glad. Everything came back from the way it was.

Kumatok ako sa pinto ng 5 Ciga.

Sa sobrang busy namin these days dahil nga sa malapit na ang finals namin, hindi namin naasikaso ni Kleifford ang isa't isa.

Kaya naman naisip kong bisitahin siya ngayon since it's Saturday. I missed him so much. I want to make up from the days na nagkawalay kami.

Bumukas ang pinto and as I expected, it's him who opened it.

Mukhang kagigising lang niya. His eyes are sleepy and he has a bedhead which I find cute. Isa pa, suot niya pa ang polo ng uniform niya. Naka-unbutton ang first three buttons nito.

"Uh, masyado ba akong napaaga?" sabi ko habang kinakamot ang patilya ko.

"No. You're not. Actually, it's 6:30 in the morning. You happen to disturb my beauty sleep."

Oh. Masyado nga akong napaaga. Sa sobrang excited ko na makita siya, hindi ko namalayan ang oras.

"Ah. Ganun ba? O sige. Mamaya na lang ako pupunta. Matulog ka muna,"

Ngumiti ako at aalis na sana nang maramdaman kong hinawakan niya ako sa braso, hinila ako...

...at niyakap.

"But it's okay if you're the one who disturbed me. I'm fully awake now."

Palpitations. Here it comes.

Kinalas niya ang pagkakayakap namin, "Mabuti na lang at tulog pa yung tatlo. O baka kinilig na ang mga yun sa 'tin,"

At nag-wink siya.

Bakit ba ang gwapo niya? Ako pa ata ang mas kinikilig dito eh.

"Umupo ka na lang muna sa sala. Maghihilamos lang ako,"

"Ah. Wait,"

Kinuha ko sa sling bag na dala ko ang paper bag na ipinadala sa 'kin ni Yaya Manang, "Hindi pa ako nagbe-breakfast. Sabay na tayo,"

Iniabot niya ito at nag-smirk siya, "So you went here nang napakaaga para sabay tayong mag-breakfast? You really missed me so much, don't you?"

Oops. Nahalata niya.

"Ah eh... Oo nga pala, luto ni Yaya Manang iyan. Gusto niyang matikman mo rin ang recipe niya,"

"I see. Iniiba mo ang usapan."

Naman oh. Bakit ang talino niya?

Kinuha ko sa kanya ang paper bag nang hindi siya tinitingnan, "Ako na ang maghahain,"

"Nope,"

Eh?

"Wait here. Ako na ang maghahain,"

"Eh pero..."

Namula ako nang lapitan niya ako sa mukha, "You will just stay here. I am the servant and you will be the one I'm serving."

Ngumiti siya. Kinuha niya ulit sa 'kin yung paper bag at pi-nat ako sa ulo bago umalis.

Feeling ko nag-iinit ang mukha ko.

This is too much. Sobrang sweet na niya.

Pero inaamin ko, I missed this. I missed his touch, his scent, his everything.