Wytłumacz Mi To Skarbie | Miraculous

III |Widzę jak cierpi|

-Co robimy księżniczko?

-A masz jakieś plany?

-Możemy obejrzeć film.

-Nie mam ochoty.

Nagle rozbrzmiało pukanie do drzwi.

-Dzień dobry, Adrie...-kobieta zacięła się, widząc mnie.- Adrienie. Chciała poinformować cię, że jutro masz sesję z Grace, modelką z Hiszpanii. Witam panienko Dupain-Cheng.-skinęła głową w moją stronę.

-Witam Nathalie.

-Nie mam ochoty na sesję. Niech ojciec znajdzie sobie innego modela.

-Nawet tak nie mów kochanie.-pocałowałam go w policzek.- Jesteś wspaniałym modelem.

Kobieta tylko pokiwała głową, że mam rację i wyszła z pokoju mówiąc zimnym głosem: Jutro, 15., w parku.

-Nie chcę takiego życia. Ughh.

-Masz mnie, nie martw się.- położyłam się obok niego i razem zasnęliśmy na sofie.

Następny dzień rano

Obudziłam się w czyimś uścisku. Jak się później okazało w objęciach Adriena.

Wstałam ostrożnie, nie budząc chłopaka i udałam się do łazienki. Po porannej toalecie wróciłam do pokoju.

Pewnie rodzice się martwią. Zadzwonię do nich.

"Masz 16 nieodebranych połączeń"

Czy oni muszą być tak nadopiekuńczy?

Halo? Mama?... Tak, tak jestem u Adriena....Tak mam....Nie wiem...Dobra...Mhhhm....Idę pa.

Pożegnałam się ze śpiącym Adrienem i wyszłam na korytarz.
Tam usłyszałam rozmowę:

-On się panu sprzeciwia, chłopak chce mieć więcej wolnego czasu.- mówiła smutnym głosem Nathalie.

-Nie będziesz mi mówić, jak mam wychowywać dziecko.- odpowiedział niższy głos. Zakładam, że pana Agreste.

-Ale ja tylko chcę pomóc biednemu Adrienowi. Widzę jak on cierpi.

-To już nie zobaczysz. Zwalniam cię!- krzyknął i trzasnął drzwiami.

Usłyszałam płacz. Podeszłam do asystentki Gabriela i wyraziłam wyrazy współczucia. Ona jednak nie odezwała się do mnie ani słowem.

Wyszłam z rezydencji Agrestów i skierowałam się w stronę lodziarni. Uwielbiam lody. Ahhh.

-Dzień dobry. Poprosze potrójnego loda truskawkowego z bitą śmietaną.

-Witaj Marinette.

~~~~

Dzisiaj krótszy, ale może jeszcze coś wstawię. Pokażcie, że jesteście aktywni!
Kom? Gwiazdka?