Pag Ako Pumayat, "HU U?" Ka Sakin!: SEQUEL (Under Revision)

Chapter Nineteen

Musika's POV

["Do iu koto da?! Mushika!"]
(Anong ibig-sabihin nito? Musika!)

Hindi ko mapigilang umiyak.

"G-Gomen nasai, Papa. Hontou ni gome--" (Sorry po, pa. Sorry po talaga)
["Kochi na kokoede nasai!"]
(Mag-isip ka muna bago ka kumilos)
"Wakarimashita..."
(Naiintindihan ko po)

["Anata wa jibun ga nani o shita no ka wakarimasen! Nyusu o mimashita ka! Sukyandaru! Media wa kore kara... watashitachi ni me o mukemasu."]

(Hindi mo alam kung anong ginawa mo! Napanuod mo ba ang balita? Isa itong eskandalo! Babantayan na tayo ng media simula ngayon!)

Kinakagat ko ang labi ko habang nakikinig sa sermon ni Papa. Hindi ko alam kung anong gagawin niya..

"H-Hai... Sodesu." (Opo, alam ko)
["Atode taisho shimasu yo."]
(Saka na kita haharapin)

Call ended

Nanginginig ang mga tuhod ko habang pabalik sa pwesto nila. Tumayo si kuya Shun at niyakap ako, tinatapik ako sa likod. Si Trystan naman, busy rin sa phone. For sure, nadamay rin siya sa issue. Gulo lang talaga ang pinasok ko.
Napaka t*nga ko kasi talaga...

"Gomen ne, Michan." (Sorry ha)
"Arienaide yo."
(Wag kang magpaumanhin)
Kumawala ako sa yakap niya para punasan ang pisngi ko.

"Honto ni gomen nasai, shinpai kakete."
(Sorry talaga sa inyo, pinag-alala ko kayo)
He bowed kaya hinawakan ko siya sa balikat at tumawa ako.
"Yoroshi janai desu ka..."
(Magiging okay lang yun)

Sumandal ako kay Trystan at bumangon naman siya, sinuklay niya ang buhok ko.
"Okay ka na, kin?"
Tumango ako at ngumiti.
"Para ka nang panda sa eyebags mo."
"Aasarin mo pa talaga ako."

Tumayo si kuya Shun at sinabing maghahanda daw muna siya ng tsaa para gumaan ang pakiramdam namin.

"Everything happens for a reason naman, diba?" Tanong ko kay Trystan.
Hindi siya umimik at tumango lang.

"Sorry, kin. Nadamay ka pa talaga. Magtiwala ka lang sakin, ha?"

Hinawakan niya ang pisngi ko,
"Ako nga ang dapat na pumrotekta sayo, Mika. Kahit anong mangyari, mahal na mahal kita."

"Ocha ire de dekitte dayo!"
(Handa na ang tsaa)
Dumating si kuya Shun at inilapad ito sa coffee table.
"Arigato..." (Salamat)
"Dozo, dozo!" (Kuha na)

Bumangon ako at uminom. Napangiti ako. Mapait pero gumaan ang pakiramdam ko.

Natatakot ako sa kung ano man ang mangyari pero hinding-hindi ko iiwan si Trystan. Kakayanin kong humarap kay Papa. I have to face this dahil ito ang ginusto ko, diba? Nadamay ko pa si Trystan...

***

Masaru's POV

"Welcome po, Sir!"

A crew from 7 Eleven greeted me. I'm craving for their cheesy hotdogs and slurpee that's why I came here, it's not that far from our house though.

Hmmm... I also feel like eating Snickers and---

"Kore..." (Alin...)

"Ah--" I turned around to see who I bumped into.

"Omae wa--" (You---)

"Pwedeng wag mag Japanese?"
She said then laughed. Woah. She's supposed to be yelling at me, why did she smile instead?