unexpected [bestfriend sequel]

cincuenta y tres

8:41 am

cero: ang aga mo naman nambulabog.

celoah is typing...

celoah: sorry.

cero: bakit di mo sinabi?

celoah: ang alin?

cero: that you were my girlfriend and my fiancee.

celoah: kasi. ayaw ko lang magulo ang isip mo. kanino mo pala nalaman?

cero: my parents. at nabasa ko na din ang past conversations natin dito.

celoah: buti naitago ang cp mo. ngayong alam mo na, wala ka pa rin bang naalala kahit konti lang?

cero: wala.

celoah: ok.

cero: i think we need to talk.

cero: personally.

celoah: k.

8:56 am

---

Naitapon ko ang cellphone ko sa aking kama. Nagpapasalamat ako na nasave ang phone nya. Nalaman nya ang tungkol sa'min patunay ang chat namin sa isa't-isa. Mabuti nalang na di nya naging ugali na maglog-out mula noong naging kami. Minsan lang. Pero parang di pa din naman iyon nakatulong. Parang ang lamig pa rin ng pakikitungo nya sa'kin. At itong sinasabi nyang mag-usap kami. Iba ang pakiramdam ko. Kinakabahan ako sa di ko alam na dahilan. Sana ay wala lang to. Sana maging maayos din ang lahat sa'min. Sana kahit nakalimutan man ako ng alaala nya, di pa rin ako nakalimutan ng puso nya.

Sana Cero, nandyan pa rin ang pagmamahal mo sa'kin. Kasi di ko alam ang gagawin ko pag nakalimutan mo pati ito.