Tam tutacak iken uçup gitti en sevdiğim balonlarım. Bir tek onlar vardı gölgemin yerine. Bir tek onlar bana muhtaçtı , uçmak istiyorlardı. Ben ölüme muhtaç iken gökyüzü nedir ki ? Ben o dipsiz kuyulara düşen ve kaybolan rüyalarıma muhtaçtım. Ben , beni üşütmeyecek bir tabuta muhtaç iken balonlarım ihanet gibi gelsede en azından yanımda sesssiz tanıklarım vardı. Benim her ne kadar dostlarım olmasada siz varsınız balon tanıklarım. Siz de gidiyorum derseniz gidin. Ama sonra uçup gittiğinizde sormayın biz şimdi hangi nefes alan ölüyü bulalım diye..........
YOU ARE READING
İntihar Ve İntizar Hülyası
Short StoryBir yalnızın yanındaki dostları; Karanlıktan rüyalara vuran el feneri , düşlere giden yıldız arabalar...