Bazen yaşar gibi olurlar. Sorarım, bana insan derler inanmam. Aşk köşeleri vardır, ben hep ortada kalırım. Sorarım, bana dilsiz derler inanmam. Pek de konuşmam gerçi. Satırlarıma dökülmüş ola ki çığlıklarım, kimseyi duymam. Sevmeyi eskilerde bırakmıştım, sen nasıl yazarsın dediler bana, onlara şöyle dedim;
" Sevmek kadar acizlik varken ölüm kokan suratımla, sevmeye utanırım... "
YOU ARE READING
İntihar Ve İntizar Hülyası
Short StoryBir yalnızın yanındaki dostları; Karanlıktan rüyalara vuran el feneri , düşlere giden yıldız arabalar...
