İntihar Ve İntizar Hülyası

Ölüm Bile Yasak !

Ölü gibiydim sanki. Sadece ruhumun ağırlığı vardı bedenimde. Sabah uyanmak istemezcesine akşama hasret iken , o çoktan aldı geçmişi. O ki;
Savurdu beni en derin rüzgarların arasına. Sarsıldım , hatta çok hasar aldım. Ölmediğime üzülürken , hayat ölümü bile yasakladı nasıl olduysa ? Izdırap , bana zindan gözyaşları. Canımı çok acıttı geçmişin fısıltıları. Kulağım sağırdı elbet. Önce kör oldum yaralarımı görmedim. Sonra sağır oldum sessizliğini duyamadım. Nasıl olduysa ben görünmezliğe çok alıştım..........