Bir çocuktu. Ellerinden tuttu.
Sendin , son umuttu. Beni aydınlıklara boğdu , ve bir çok soru sordun sen ;
Neden buradasın sen ?
Ben neden buradayım ?
Kimim ben ?
Bana bir umudu çok görürken çoktan oynamıştın .
O kukla bendim ben !
Oyuncak bildiğin o nefes bendim .
O dükkân kimin ?
O satıcı benim yüreğim !
Kork ondan ! Beni alt üst eden o cellattan kork . O cehalet düşkünü illet ifritten kork !
Ama benden korkma .
Ben aşka avare ve sana divane .
Zararsızım ,
Ansızım ,
Zamansızım .
Ben en çok sensizim . Bir tek benim karanlığımdan kork!
Çünkü ona ben bile alışamadım ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İntihar Ve İntizar Hülyası
Kısa HikayeBir yalnızın yanındaki dostları; Karanlıktan rüyalara vuran el feneri , düşlere giden yıldız arabalar...
