Açılması lazımdı bazı kapıların. Görünmesi lazımdı kör kuşların. Bazen gidesim var elbet ama nedense kilitliyor zihnim beni. Ben kitliyorum ama anahtarı bende değil. Ben gitmek istiyorum ama düşlerim hazır değil. Bir ev;
Ağaçlara esir , sahillere komşu gölgeler. Denize eşlik eden ay ışığı... Ama her şeyden önce kapı kitli. Anahtarı gezgin, rüyalarım da. Aç kapıyı esir ruhum ! İçerdesin , biliyorum. Seni tutamadım ama gittin işte. Kapıyı aç bende geleyim ne olur. Bıktım şu gecelerin sıcağın'dan. Ay bana inat , gölgem zaten kaçıp gitti sırf gecelere inat ! Bari sen gitme be. Bu bedenimin bir sahibe ihtiyacı var. Yoksa çürüyüp gidecek kadehlerin arasında...........
YOU ARE READING
İntihar Ve İntizar Hülyası
Short StoryBir yalnızın yanındaki dostları; Karanlıktan rüyalara vuran el feneri , düşlere giden yıldız arabalar...
