Ölüm aldı , geriye bir tek fotoğraf perisi bıraktı . Aslında gözyaşları yalanmış bu güne kadar !
14.05.2017 saat 12.00 de benim hayatım durdu . Çünkü o zaman hayat babamı aldı ve beni tam kalbimden vurdu . Giderken bana bir çok soru sordu;
Ölücek miyim ben ?
Neden burası ?
Nefes almak çok güç !
Kurtar beni ...Ve ilk defa yalan söyledim ,
Affet .
Ölmeyeceksin dedim ,
İnanma bana ! Yalandı ...Baba ben yalan söyledim affet ...
O doktorlar falan hepsi yalan !
İlaçlar boş ! O makineler ağır ...
Kanser mi ? Saçların neden var ?
Bu kanser de mi yalan ? Ne oldu sana anlat ! Neden öyle duruyorsun ?Hiç ses yok ,
Ayağa kalk !
O çarşaf çok beyaz ,
Üşüyor musun anlat !Neden bu yolculuk ? Nereye ...
Bu kadar insan bunlar kim ?
Neden köy ? Gidelim artık ...Bu toprak yığını ne !
Neden çukur çok derin ?
Bu tahta parçası ne !
Bu kadar insan çok fazla ...Bu sessizlik çok fazla !
Dur nereye ?
Neden herkesin omzundasın ?
Yorulduysan söyle !
Durun gitmeyin nereye ...Toprak soğuk değil mi ?
Çıkarın beni .
Çok soğuk çıkarın !
Bir şeyler söyle ben ölmedim de ...
YOU ARE READING
İntihar Ve İntizar Hülyası
Short StoryBir yalnızın yanındaki dostları; Karanlıktan rüyalara vuran el feneri , düşlere giden yıldız arabalar...