Pasion i fshehte [SHQIP]

31.For life, til death

U ngrit ndenjur dhe per pak sa nuk u rrezua kur kuptoi se gjendej e ulur mbi pjesen e siperme te Roverit te Diegos. Pa perreth e çuditur. Ishin ne nje plazh te shkrete te qytetit.

Shume prane bregut te detit, aty ku valet puthnin reren e njome, me duart te futura thelle ne xhepa dhe me shikimin e perhumbur tutje ne horizont ndodhej Diegua. Kurre me pare nuk e kishte pare aq te qete, te pashqetesuar e te paqte.

Nje dhembje therese i pushtoi koken. Ngriti doren per te ferkuar paksa qafen atehere kur ndjeu nje percellime tek pjesa ku bashkohej qafa me shpatullen. E vendosi menjehere doren mbi vendin qe i digjte si dreqi dhe ç'te shihte? Gishtat i preken nje fashe te bardhe.

Kjo s'mund te ishte e vertete!

-Diego! Ç'djallin eshte kjo?-nuk permbajti dot britmen luftarake qe i doli vetvetiu nga goja.

-Dhurata jote e ditelindjes chiquita...

-Dhurata?!-pyeti ajo pa ku besuar vesheve. -Po kush te kerkoi dhurate valle?

Per nje moment iu duk sikur pa trishtim te perzjere me pendim ne syte e tij, por jo, duhej te ishte efekti i nates dhe erresires.

-Nuk ta kane mesuar se dhuratat nuk kerkohen, por vetem jepen dhe pranohen?-shpjegoi Diego me te bute.

-Ha ha ha! Dhe kush ta mesoi ty, babai, bosi i mafies, apo mamaja, ndonje prostitute rrugesh?

Pupilat e syve te tij u zmadhuan ndjeshem. Inati i pushtoi çdo tipar te fytyres duke e erresuar keshtu te terin.

Me hapa te shpejte, ai u afrua tek Aleksis, ia shtrengoi qafen si te qe nje pre e lehte qe duhej vrare dhe i peshperiti frikshem:

-MOS GUXO TE FLASESH PER NENEN TIME! KURRE! ME KUPTOVE, KURRE?!

Aleksis ndjeu veshtiresi ne frymemarrje qe vinte si pasoje e shtrengimit te fuqishem te qafes. Pastaj, therja qe vinte nga poshte fashes se bardhe u be me ngacmuese. I dhembte gjithe qafa, gryka dhe kraharori.

-Jepi pra... Ç'pret? Me vri... Jepi fund jetes sime te pakuptimte... Dhe jeto me barren e vrasjes sime per gjithe pjesen e mbetur te ekzistences tende te mjere!-foli Aleksis gjithe mllef.

Per habine e saj, ai e leshoi. U mbush me fryme e lehtesuar, ferkoi qafen e skuqur dhe hoqi me force fashen. Mbylli syte per te perballuar dhembjen. Hodhi syte poshte dhe pa lekuren e skuqur ku dalloheshin shkronjat e erreta: DERI NE VDEKJE

Shkoi me nxitim tek pasqyra e makines per te pare me mire lekuren e saj te shenjuar. Kur e shihte qe nga pasqyra lexonte PERJETE. Kur e lexonte nga lart, dallonte DERI NE VDEKJE.

Ishte nje lloj ambigrame, ndryshe lexohej nga poshte, ndryshe nga lart. Varej nga pika e veshtrimit.

U hutua per pak.

Per jete, deri ne vdekje...

Ai i kishte bere nje tatuazh. Kishte lene nje shenje te pashlyeshme e te pashkaterrueshme ne trupin e saj, ne shpirtin e saj. Mos ndoshta, mos ndoshta... Ai e donte?