Pasion i fshehte [SHQIP]

45.Hello chiquita

Diego lart ne foto 😭😻
He's so cute

-Bose, e kapem bastardin,-e njoftoi Keni.

Kjo do te ishte hata fare!

Kur thoshte "Bastard", Keni i referohej individit te ndyre qe kishte marre guximin t'i tradhetonte dhe t'i jepte informacione te fshehta nje grupi te ri, te sapokrijuar ne Los Anxheles. Dhe ke tradhetonte, ate? Engjejt? Hah!  I gjori! Nuk e dinte se çfare e priste!

Gjithsesi, e nervozonte ideja se nje dreq grupi narkomaniakesh te mbaruar kishte arritur te inflitronte dike brenda viles se saj! Keta drogaxhinjte drejtoheshin nga nje tip me nje pseudonim si "Toni Montana Mariuhanna" apo diçka e tille. Djalli ta hante! Po kush mbante epitete te tilla ne ditet e sotme? Ç'i dukej vetja atij tipit valle?

Zbriti me te shpejte ne dhomen e nendheshme. Priste me padurim te shihte fytyren e atij burracaku, te asaj qenieje te ulet, por kur u ndesh me te ashtuquajturin "tradhtar", u step, ngriu ne hyrje te dhomes.

-Ti!!-vetem aq mundi te thoshte.

-Te mori malli per vjeherrushin? [nese ekziston kjo fjale🙈😂]

I ulur ne karriken "e torturave" siç e quanin, qendronte i pashqetesuar, i buzeqeshur e i kenaqur babai i Don Hernandezit, Sebastiano Hernandezi.

Nuk e kuptonte se si u gjend ai njeri aty. Kishte vite pa e pare. Pas vdekjes se Diegos ai ishte zhdukur si me magji. Nuk ishte shfaqur kurre, madje as pasi ajo kishte marre nen kontroll tere grupin e Hernandezit dhe e kishte shnderruar ne te sajin.

-Çfare ke chiquita, mos te hengri gje macja gjuhen?

Menyra se si tha ate fjale, tingulli aq i njohur i asaj fjale, i fjales se tij, beri qe t'i ngriheshin qimet e trupit perpjete.

-Mos ke frike se njerezit e tu kane per te marre vesh ndonje gje rreth bemave te tua?

Mos po e kercenonte gje ai? Po, keshtu thoshte shikimi i tij i rrezikshem!

-Mos u shqeteso e dashur, nuk kam per te thene asgje, vetem neqoftese ti nuk me detyron.

-Jashte! Te gjithe jashte!-iu dha ajo urdher tere burrave qe ndodheshin ne dhome.

-Por?...-u mundua te fliste Keni.

-Mos po ve ne dyshim urdhrat e mi? Jashte thashe!-bertiti ajo.

Aleksis nuk e kishte bere kurre diçka te tille. Kurre nuk i kishte nxjerre nga dhoma e torturave djemte gjate marrjes ne pyetje te ndokujt. Ishin djemte ata qe e benin tere punen, torturen, vrasjet, demet, plaget, nderkohe qe ajo rrinte, shikonte, urdheronte.

-Kishe frike se do te te nxirrja te palarat, apo jo?

Aleksis nuk foli.

-Perra!(bushter)-e shau Sebastianua.

Ajo i goditi me grusht ne fytyre.

-Ti harron qe nuk je ne pozita per te share dha te gjithe ju meksikanet harroni nje detaj shume te vogel, faktin qe une di spanjisht!

-Te kam nenvleresuar picirruke e poshter. Ende nuk e kuptoj dot se si areite qe ta vrisje tim bir. Jo se kam ndonje gje kunder kesaj, por prape... Me magjeps ideja se si nje kuçke e vogel si puna jote te dilte aq e afte!

Nga e dinte ai? Si ishte e mundur? Çfare dreqin?

-Nuk e vrava une Donin!

Ai qeshi me te madhe.

-Oh, po, sigurisht. Ti nuk e vrave. Thjesht organizove gjithçka, orkestrove nje plan mbreslenes, mashtrove djalin tim budalla, por ne fund, punen e piste nuk e bere ti, por e bene te tjere per ty, si gjithnje, -shtoi ne fund.