Luce (book II) [ON HOLD]

Chapter 8

Chapter 8

Ik had verwacht dat ik tijd zo hebben. Maar zodra ik bij de deur aankom en hem met al mijn kracht open probeer te trekken, hoor ik achter me vaag gegrinnik. Langzaam draai ik me om en kijk Michael recht in de ogen.

De vampier heeft een krankzinnige glimlach op zijn gezicht. "Dacht jij nou echt dat je me kon vermoorden?" Hij grijpt naar de houten staak in zijn buik. "Werkelijk waar, darling. Waarom vecht je tegen hetgeen wat jou gecreëerd heeft?" Zonder een kik te geven trekt hij tergend langzaam het hout uit zijn vlees.

Nee. Nee dat kan niet. Ik schut paniekerig mijn hoofd. Hij zou op z'n minst pijn moeten voelen. De vampier komt steeds dichter en dichter bij. Bij het lopen bewegen zijn schouders met zich mee. "Clarice Moore, laat dan zien wat je kan." Zegt hij met een walgelijke grijns op zijn gezicht.

Ik ben niet in staat een woord over mijn lippen te laten rollen. Zijn angstaanjagende ogen kleuren langzaam zwart en ik weet wat er komen gaat. De aderen onder zijn ogen beginnen te stollen en de oogranden kleuren langzaam rood. "Vecht dan, Clarice. Laat zien dat je niet zo'n watje bent als je lijkt."

Die woorden laten iets in me aanwakkeren. En de strijdlust keert plots terug. Hij heeft gelijk, ik moet mezelf bewijzen. Niet aan hem, maar aan mezelf. Als ik wil overleven moet ik vertrouwen hebben in mezelf.

Vol vertrouwen probeer ik nog eens de deur open te krijgen. Dit keer niet met mijn blote handen, maar met een speldje in mijn haar. Natuurlijk weet ik dat ik niet in een film zit, maar waar halen de filmmakers anders de ideeën vandaan? Na een seconde in het slot te hebben zitten pielen hoor ik een vage klik. Het is nog gelukt ook.

Zijn hoektanden steken onder zijn bloedrode lippen uit als hij grijnst. "Nu Clarice. Doe wat je intuïtie je verteld." Zijn zwarte ogen glinsteren terwijl ik hem niet begrijpend aankijk.

"Ren."

En dat doe ik. Ik trek de deur open en ren door de gangen. Ik heb geen schijn van kans maar het is het proberen waard. Wie niet snel is, moet slim zijn. Dat zeggen ze toch altijd? Ik weet niet of dat in dit geval ook wel zo is, want ik ben vrijwel zeker dat hij ook velen malen slimmer is dan ik ben. Maar toch ren ik tot mijn voeten pijn doen en mijn ademhaling te snel is om bij te houden. Mijn hart klopt met onmogelijke snelheid in mijn borstkas terwijl ik door krijg dat ik het niet lang meer ga vol houden. Ik ben niet van plan op te geven.

Ik sjees de gangen door. Bocht om bocht. En dan zie ik de sterretjes vertellen dat het genoeg is geweest. Hijgend leg ik mijn handen op mijn knieën en kijk om me heen. De reusachtige boekenkasten vertellen me dat ik in een bibliotheek ben. De bibliotheek doet me denken aan de bibliotheek van de disney film Belle en het beest.

Met ingehouden adem kijk ik om me heen. Het is prachtig. Als klein kind wou ik altijd al een bibliotheek voor mezelf hebben. Ik werd altijd zat van de kinderen die er rondhingen om computer spelletjes te spelen achter de computers die eigenlijk bedoeld waren om boeken op te zoeken.

Mijn hart stopt voor een seconde met kloppen als ik achter me de voetstappen van Michael hoor naderen. Snel haast ik me naar één van de kasten en verstop me erachter.

"Clarice Moore." Klinkt de lage stem van Michael door de hele ruimte. De hakken van zijn schoenen verraden de plek waar hij loopt. "Ik moet toegeven dat ik pittig verrast was door je actie. De deur met een speldje openmaken, hoe... cliché."

Ik slik en maak aanstalten naar en andere kast te sluipen als zijn voetstappen iets te dichtbij komen. Mijn hart begint met een snelheid te kloppen die voor hem luid en duidelijk te horen moet zijn. Mijn handen trillen als een gek en alle radertjes in mijn hersenen schreeuwen maar één ding. Gevaar.

"Maar je leven is ook niks anders dan een cliché verhaal." Aan het denderende geluid hoor ik dat hij tafels omgooit. "Ryan de slechte vampier, ontvoert jouw, het onschuldige mensenmeisje. En dan gebeurd hetgeen waar alle lezers naartoe lezen. Jullie worden verliefd op elkaar."

Zijn voetstappen naderen de boekenkast waar ik me achter verstop. Met wankelende benen haast ik me naar de volgende boekenkast. Ik verstop me terwijl ik me maar al te bewust ben van het feit dat ik met geen mogelijkheid kan winnen.

"Alleen zal ik je iets vertellen, Clarice Moore." Zijn voetstappen klinken nog dichter bij. "De moraal van dit verhaal is dat hoe graag we het ook willen... sommige verhalen gewoon geen happy end hebben."

Ik ben zo gehypnotiseerd door zijn harde woorden dat ik pas door heb dat ik niet verder naar de volgende kast ben geslopen als ik een regelmatige warme adem naast mijn oor voel. Langzaam kijk ik op naar een grijnzende Michael.

Hij opent langzaam zijn mond en brengt zijn gezicht onmogelijk dichtbij de mijne. "Boe." Fluistert hij grijnzend.

Mijn gezicht betrekt bijna onmiddellijk door de afgrijselijke stank die met zijn woorden mee naar buiten gebracht worden. De geur van verrot bloed dringt mijn neus en ik onderdruk mijn kotsneigingen. Wanneer was de laatste keer dat hij zijn tanden gepoetst had?

Hij kijkt opzij naar een boek in de kast naast ons. Zijn wenkbrauwen trekken in een bedachtzame frons als hij zich terug trekt en een boek uit de kast pakt. Het boekje dat Michael in zijn hand heeft herken ik maar al te goed. De donker bruine oud uitziende kaft brengt de flashbacks terug door mijn herinneringen schieten. Ryan's dagboek.

"Hoe komt dit ding hier nou?" De ergernis is duidelijk hoorbaar in zijn donkere stem. "Misschien was het toch niet zo'n slecht idee om naar de bieb te gaan."

Alsof hij mijn nieuwsgierige blikken die ik op het boekje werp kan zien, drukt hij het boekje tegen mijn borstkas. Met zijn lippen strijkt hij over mijn oorlel. "Lees dit ding maar eens grondig door. Misschien veranderd dan de manier hoe je over Ryan denkt."

*~*~*~*

Mijn excuses voor de late update :(

Het is vakantie en ik was in het huisje van mijn vader in Bremen waar ze overigens niet de moeite hebben gedaan om een WiFi netwerk te hebben •_• Dus zat ik de afgelopen dagen zonder WiFi. (Wat een marteling)

Laat weten wat je van het hoofdstuk vond!

Liefs,

_unicorns_are_realz_