Luce (book II) [ON HOLD]

Chapter 23

Chapter 23

De dagen volgen voorbij. Elke dag had ik dezelfde uitputtende trainingen van Kayden. Geen woord had ik nog losgelaten. Ik had geen behoefte aan een gesprek. Ook tegen Ryan of Luce bleven de woorden ongesproken. Ik wist dat ik niet eeuwig kon zwijgen maar op dit moment waren er geen juiste woorden. Ik kon me beter focussen op mijn trainingen.

Jack had ik al een lange tijd niet gezien. Waar hij uit hing was me een raadsel. Ergens maakte ik me zorgen over zijn verdwijning die, tot mijn verbazing, niemand had opgemerkt. Zeker in tijden zoals deze. Oorlog.

Ik kon elke dag beter merken hoe gespannen de situatie was. Mensen in de roedel van Kayden waren vrolijk alleen af en toe liepen er groepen wakers rond die sommige verdacht uitziende figuren van straat pikte. Ook Luce begon de boekenplanken af te scannen naar waar ze ook naar op zoek was. Luce was niet de enige die steeds wantrouwig om zich heen keek. Ryan keek niet eens meer een wezen in de ogen. Hij ontweek ieder mogelijk oogcontact alsof het hem zouden branden.

De stenen onder mijn voeten prikten in de zolen van mijn schoenen. Het is een normale maandag ochtend. Het duurde nog maar 3 weken tot de bloedmaan en niemand had nog iets laten weten over een plan. Was er wel een plan?

Verzonken in mijn gedachte voel ik hoe ik tegen een gestalte aan loop. De botsing doet me niks anders dan me uit mijn evenwicht halen dus vragend kijk ik op.

"Kijk uit waar je loopt, Verlosser." Snauwt de jongen terwijl hij een geërgerde blik op me werpt. Ik herken hem. Hij was die jongen die Kayden aansprak vorige week op het trainingsveld. Ene Chase.

Ik frons mijn wenkbrauwen. "Pardon?" Ik ben niet beledigt door het feit dat hij me de verlosser noemt. Nee. De toon waarmee hij de woorden verlosser uitsprak waren snijdend. Alsof het een belediging was. Een slecht ding.

Chase draait zich om en kijkt verrast. "En nu kom je wel voor jezelf op? Wat jammer dat je niet de ballen hebt om het tegen Michael op te nemen."

"Waar heb je het over? Hij wil mij vermoorden. Zover ik weet doet hij niks tegen jullie." Verdedig ik mezelf en zet mijn handen in mijn zij. Ik voel de stekende drang mezelf te verdedigen. Terwijl het nu juist geen dreigend gevaar is.

De jongen Chase lacht vreugdeloos. "Jij bent niet de enige die hier gevaar dreigt. Je hebt een oorlog gestart. Denk je nou werkelijk dat Michael weer menselijkheid vindt en alle vampieren gezellig met z'n allen in de schaduwen verdwijnen en de weerwolven met rust laten?"

Ik staar hem aan. Nietwetend wat ik moet zeggen. "Denk je dat ik gekozen heb om dit persoon te zijn?" Slachtoffer spelen. Werkt altijd in situaties zoals deze. "Elke dag weer, wordt ik eraan herinnerd dat ik de verlosser ben. Elke dag word ik eraan herinnerd dat ik iedereen moet redden en mezelf op moet offeren. En elke dag weer, word ik eraan herinnerd dat ik dood zal gaan."

Bij de jongen Chase lijkt het te werken. Zijn uitdrukking verzacht en hij wend zijn snijdende blik naar de grond. "Weet gewoon, dat ook ons lot in jouw handen ligt." En dan loopt hij weg.

Ik weet dat ik actie moet ondernemen als ik wil blijven leven. Wat moet ik doen? Alles is als een open wond. Alleen dit keer, geneest het niet uit zichzelf.

Als ik het huis van Kayden inloop, valt me gelijk op dat er veel aanwezig zijn. Normaal rond deze tijd van de dag staat het huis leeg en is iedereen bezig net hun taken. Alleen nu staan Dominic, Mariana, Luce en Ryan tegenover elkaar. Aan het praten.

"Ik eis een antwoord, Mariana." De strenge toon van Dominic brengt me bijna uit evenwicht als ik bij de drempel van de deur blijf staan.

Marjana slaat moedeloos haar armen over elkaar. "Ik heb het je gezegd, Dom. Ik weet het niet!"

Waar hebben ze het over? Bijna heb ik de drang het te vagen alleen ik houd me stil. Misschien kring ik vanzelf mijn antwoord.

"We weten allemaal even weinig. Laat het hangen." Mengt Luce zich erin. Naast haar staat Ryan. Hij is uiterst stil en heeft zijn armen afstandelijk over zijn borst geslagen.

"Jack is al 2 weken spoorloos. Hij kan zijn ontvoerd, of vermoord! Kijk hoe rustig je erbij zit, je weer meer dan je loslaat."

Hebben ze het over Jack's verdwijning? Natuurlijk hadden ze het daarover.

"Ja, of hij is overgelopen naar de vijand. Waarom maakt het jouw plots nou zo verschrikkelijk veel uit dat hij weg is?" Luce is niet van plan toe te geven en haar kennende geeft ze en gevaarlijke draai aan het gesprek.

"I-ik.... ik weet het niet, oke? Ik heb gewoon zo'n knagend gevoel dat er iets aan de hand is." Dominic slaat zijn ogen neer.

Ik schraap mijn keel en iedereen wend zijn aandacht op mij. "Misschien moeten we actie ondernemen. Bloedmaan is al bijna en de tijd loopt te dringen. Jack is verdwenen, maar op dit moment hebben we meer waar we ons druk over moeten maken. Namelijk Michael. Dus of je gaat in een hoekje zitten huilen over Jack. Of je helpt mij mee met een plan hem terug te halen en Michael te verslaan."

Iedereen knikt.

*~*~*~*

Ja natuurlijk weer sorry voor deze late update. Alleen ik was lang op vakantie en had geen bereik. :( Zoals vele van jullie wel kunnen merken met het lezen van het boek is dat het allemaal langzaam gaat en het saai begint te worden. Dat komt groten deels omdat mijn inspiratie een beetje... op is.

Ondertussen ben ik bezig geweest met andere boeken, omdat ik niet niet kan schrijven en er allemaal ideeën ronddartelen in mijn hoofd die in dit boek helaas niet passen. Waarschijnlijk ga ik nog een ander boek publiceren alleen op dit moment zit ik met dit boek een beetje vast.

! Ik ga nog wel updaten !

Alleen niet heel veel. Dus als je wil weten hoe het afloopt mag je het boek blijven volgen, want er gaan updates komen. Alleen het tempo waarop is niet erg snel.

Hopelijk vinden jullie het niet super erg. (Ik namelijk wel -.-)

Liefs,

_unicorns_are_realz_