Luce (book II) [ON HOLD]

Chapter 10

Chapter 10

31 augustus 1850

Ik verloor de controle vandaag. Ik denk dat ik enkel gefrustreerd was, maar natuurlijk zorgde de versterkte emoties er weer voor dat de frustratie een orkaan van gevoelens met zich mee trok.

Luce zocht contact. Het lijkt alsof we verstoppertje spelen sinds ik verdwenen ben. Zij is de rest van haar tijd naar me op zoek geweest. Op een rare manier is ze erachter gekomen waar ik was en dat ik mijn menselijkheid heb uitgezet. Ze denkt dat zij hem weer kan doen terugkeren. Wat een dwaas.

Ik ben geen mens. Dat ben ik nooit geweest. Waarom verwachten ze dan van me dat ik me gedraag als één? Ik heb voor haar neus een hele theaterzaal uitgemoord. Ik kan niet ontkennen dat ik iets voelde toen ik de tranen over haar wangen zag stromen. En ik haat het, ik haat het dat ik haar niet kan haten. Niet echt. Alsjeblieft hart, stop met je te bemoeien met alles. Je taak is bloed rond te pompen, niets meer, niets minder.

Mijn moeder had me altijd geleerd aardig te zijn voor mensen, omdat je altijd later nog gemeen kan zijn. Maar wanneer je gemeen bent tegen iemand, zullen ze je niet meer geloven als je aardig doet. Dus wees aardig. Wees aardig tot het tijd is om te stoppen met aardig zijn. En dan, vernietig ze.

4 januari 1851

Luce is het gelukt. Ze heeft het gewoon geflikt. Ze weet hoe ik sterker kan worden. Nu alleen nog uitvinden hoe ik haar ga overtuigen. Ze heeft gezien wat voor een monster ik ben. Het gaat een enorm werk worden om haar me weer te laten vertrouwen. Ik wil niet dat ze me vertrouwd, ik wil haar vertrouwen niet. Ik wil haar dood. Alleen dan zou ik nooit krijgen wat ik wil.

Met een enorme klap sla ik het boekje dicht. Ik wil dit niet lezen. Ik wil niet weten hoe erg hij iedereen haat. Ik wil weten wat er aan de hand is. Ik hoef zijn woorden vol haat en wraaklust niet te lezen.

Ik leg het boekje op het nachtkastje van het bed en ga liggen. Wat is er allemaal aan de hand? Ryan had het eerst over één of ander ritueel. Was dat hetzelfde ritueel als waar Michael het over had? Het vond plaats met bloedmaan. Wanneer is dat?  Zou Ryan het hebben opgeschreven in zijn dagboek?

Ik verplaats mijn lichaam weer naar het nachtkastje en sla het boekje nog een keer open. Ik blader door de bladzijde maar het zijn te veel letters. Haat... Bloed... Moorden... Dood..  Kracht... De woorden gieren als een draaikolk door mijn hoofd als ik een paar woorden op een paar bladzijde scan.

En dan zie het ik staan. Bloedmaan 14 november. Welke datum is het vandaag? Ik weet niet eens welke datum het is. Normaal hoor ik de dagen af te tellen tot de volgende vakantie, of tot het volgende evenement waar ik naar uit keek. Maar nu weet ik niet of het maandag is, dinsdag of misschien wel woensdag? Ik zou het niet weten.

Ik heb mijn telefoon nodig. Of een computer. Aan een telefoon ga ik niet zo snel komen hier. Maar computers... Net als ik tegen de deur aan wil kloppen en mijn meesterachtige niet doorgedachte plan wil uitvoeren, vliegt de deur open.

Tyler komt binnen. Zijn ogen speuren de kamer rond en rusten op mij. Een akelige grijns kruipt op zijn gezicht. "Michael heeft je nodig."

Wat? Niet begrijpend kijk ik hem aan. Michael heeft mij nodig? Mij? Wat moet hij met mij? Ik kan werkelijk niks. Ik ben niet snel, sterk of slim. Ik ben niet eens knapper dan de beeldschone vampier meiden die hier rondlopen. En bovenal, ik ben zo weerloos als maar kan.