Luce (book II) [ON HOLD]

Chapter 30

Chapter 30

De pijl vloog op een magische snelheid door de lucht voor het ijzeren puntje zich boorde in het ruwe oppervlak van het doelwit. Precies in de roos.

Verrast kijk ik Ryan aan. Ik had niet verwacht dat Ryan zo goed met pijl en boog om kon gaan. Ik bedoel, ja hij is een vampier en al wel honderden jaren oud, alleen ik had hem nooit echt gezien als een schutter.

Volkomen zelfverzekerd recht Ryan zijn rug en grijnst naar Kayden die ook een beetje verbaasd kijkt. "Oh..." zegt Kayden terwijl hij achter zijn hoofd krabt.

"Ik heb meegevochten in een burgeroorlog. Toen hadden we ook bogen." Zegt Ryan enkel. Hij gooit de boog opzij. "Alleen ik heb geen wapens nodig. Ik slacht weerwolven en vampieren af met mijn blote handen."

"We zijn hier ook niet voor jou, Ryan." Kayden richt zijn ogen op mij. "Clarice, wil jij het proberen?"

Zonder twijfel knik ik en neem ik de boog aan van Kayden. Een klein beetje verrast door het gewicht til ik het wapen op en voel ik hoe Kayden achter me gaat staan. Hij heeft een pijl in zijn hand en voorzichtig legt hij hem tegen de boog.

"Het gele uiteinde moet onder." Zegt hij terwijl hij wijst naar het uiteinde van de pijl. "Trek deze naar achter."

Voorzichtig doe ik wat hij zegt en maak me klaar om de pijl af te schieten.

Mijn armen beginnen een beetje te trillen door de spanning en zodra ik loslaat, schiet de pijl weg. Een pijnsteek schiet door mijn arm als het elastiek van de pijl terugveert langs mijn binnenarm.

De pijl komt precies terecht... in het doek achter het doelwit. Serieus? Kan ik niet goed zijn in één ding?

Een klein gegrinnik van Ryan achter me kan ik niet negeren en ik werp hem een pissige blik. Hij heft zijn handen verdedigend op alleen de grijns staat nog steeds op zijn gezicht.

"Het is je eerste keer, Clarice. Na een paar keer oefenen gaat het vast beter." Zegt Kayden. Hij kijkt me hoopvol aan en knikt bemoedigend terwijl hij de pijl uit het doek trekt.

Ik zucht en leg het wapen naast me neer op de grond. Pijnlijk wrijf ik over de rode plek op mijn arm. "Ik denk niet dat boogschieten iets voor mij is."

Kayden legt een hand op mijn schouder. "Clarice, je moet niet verwachten dat alles gelijk goed gaat. Je hebt oefening nodig om ergens goed in te worden."

Iedereen is wel ergens goed in. Kayden is een weerwolf, Ryan is een vampier, Luce heeft haar krachten, maar wat kan ik? Ik laat mezelf neerploffen op een steen en leg mijn hoofd op mijn handen terwijl ik toekijk hoe Mariana lenig een radslag maakt en een mes wegwerpt. Iedereen klapt en geven haar goedkeurende knikjes en complimenten.

"... toch, Clarice?"

Kayden en Ryan kijken me beide aan alsof ze van me verwachten dat ik het met hun beide eens ben. "Huh?"

Kayden schut zijn hoofd. "Laat maar zitten, Clarice." Hij kijkt naar de kast met wapens. "Als je niet wil boogschieten, wat wil je dan?"

Ik kijk naar alle wapens in de kast. Het stond vol met messen, speren, zwaarden en geweren. Van de helft kon ik niet eens bedenken wat het was of wat het überhaupt deed.

"Oh kom op, Kayden. Laat het haar proberen. Misschien is ze wel een natuurtalent." Ryan loopt naar de kast en reikt uit naar zwaardachtig wapen.

Alleen voor Ryan het wapen aan kan raken grijpt Kayden zijn pols vast. "Ik zei nee. Het is te gevaarlijk."

Fronsend sla ik mijn armen over elkaar. "Wat is te gevaarlijk?" Hadden ze het over dat wapen dat Ryan wou pakken? Wat maakte het wapen dan zo veel gevaarlijker dan de anderen?

Als Kayden zijn blik op de grond richt, grijnst Ryan. "Dit wapen is zo sterk dat het je veranderd in een vechtmachine zodra je het vast hebt."

"Het is behekst. Het laat je controle verliezen en vechten overgenomen door strijdlust en woede. Veel wezens kunnen niet stoppen met moorden zodra ze het in handen hebben." Vult Kayden met knarsende tanden aan. "Kortom, veel te gevaarlijk."

Ik slik.

Naast me begint Ryan te grinniken. "Je maakt het allemaal veel erger klinken dan het werkelijk is. Het zwaard geeft je alleen een extra zetje. Het versterkt alleen woede en de drang te winnen."

"Het manipuleert emoties, Ryan. Het gebruikt al je zwakheden om de woede te activeren." Kayden slaat zijn armen over elkaar en zijn ogen boren zich zwaar geïrriteerd in die van Ryan.

Plots valt iemand anders binnen het gesprek. "Als het geactiveerd word."

Iedereen draait zich om en kijkt naar Mariana die met over elkaar geslagen armen grijnzend zit toe te kijken. "Technisch gezien is het waardeloos als je het niet weet te activeren."

Ryan pakt het zwaard als hij ziet dat Kayden afgeleid is door Mariana en bekijkt het van dichtbij. "Fascinerend. Ik heb je er over horen opscheppen Kayden, maar ik wist niet dat je het werkelijk bij je andere wapens zou bewaren."

Een beetje ongemakkelijk door iedereens strevende gedrag kijk ik naar het zwaard in Ryans handen. Ik moet toegeven dat het een prachtig wapen was. Het was lang en elegant met goud, rood kleurige versieringen op de handvatten.

"Clarice moet zichzelf kunnen verdedigen. Ik vind dat ze het wapen mag gebruiken." Zegt Ryan. Hij kijkt opzij en overhandigd me het wapen.

Ik pak het wapen vast en mijn arm wordt bijna naar beneden getrokken door het enorme gewicht. Hoe iedereen de wapens vast heeft, lijken het bijna veertjes alleen ze waren zwaar. Laten we zeggen dat ik niet was voorbereid. Ik til mijn arm omhoog met het zwaard in mij hand. Hoe ga ik ooit in staat zijn hiermee te vechten? Het wapen omhoog houden was al een hele opgave.

"Het gaat haar nooit lukken om in zo'n korte tijd met het wapen te leren omgaan." Weert Kayden tegen.

Mariana kijkt naar mij en naar de manier waarop ik het zwaard vast heb. Dan bespeeld een alwetend glimlachje Mariana's lippen. "Dat weet je niet Kayden. En laat ik nou net degene zijn met een briljant idee om daar achter te komen."

Iedereen kijkt haar vragend aan als ze naar het midden loopt van de trainingsvelden. Ze heft haar dolk in de lucht. "Krijgers van Alpha Kayden! De battle uren zijn vervroegd en een nieuw lid heeft zich toegevoegd!"

Alle krijgers op het veld die bezig waren met trainen kijken vragend naar het meisje die een dreigende houding heeft aangenomen.

"Vanmiddag om vier uur precies beginnen de battles met als nieuwe krijger: Clarice Moore!"

En dan vestigen alle ogen zich op mij.