My Brother's Bestfriend

Chapter 27

Alas dose na ng hatinggabi at hindi pa din ako makatulog sa higaan ko. parang hindi na iyon ang higaan ko simula ng dumating ako dito. Dati, mapayapa akong nakakatulog pero ngayon hindi na


ano bang karapatan kong manatili pa dito?

kada pumipikit ang mga mata ko ay si Troy ang nakikita ko


Nakailang tanong na din ako sa sarili ko na baka may gusto din ako kay Troy hindi ko lang maamin sa sarili ko?

pero kapag sumasang-ayon na ang sistema ko, naalala ko ang sinabi ni Kuya Harry na I can't fall inlove with a gangster.


Waaaahhh! I have no idea that things will be this complicated! Ughhh!!!!


inis akong bumangon sa kama ko at dinala sa tapat ng pintuan ng kwarto ni Troy.

we used to say goodmorning to each other before at nalulungkot akong isipin na para bang malabo ng mangyari yun ulit


mahigit tatlong minuto yata akong nakatayo doon


Damnnn
ano ba Vera, umalis ka na dyan kung wala kang gagawin!


"For how long will you stand infront of my door?"


napalunok ako at dahan-dahang pinihit ang leeg ko sa gilid ko

and there i saw Troy with his dark blue robe and blue pajama


ang cute nya naman


WHAT THE HELL VERA?


"h-ha?"


Nagtataka nya akong tinignan at nagcross arms

damn! ito ang tamang oras para tasahan ang mapurol mong utak Vera!



"A-ano..." sht naman! Anong nangyari sa dila ko?!

"Ilang beses mo ba sasayangin ang oras ko?" may pait nyang sabi

huwaw naman Troy! kung alam mo lang kung gaano kabilis ang tibok ng puso ko ngayon at kung gaano ako natatanga makaisip lang ng sasabihin sayo!



"U-uhh san mo nabili yang pajama mo?"


napasapo ako sa ulo ko


That was the most stupid question! Maglalakad na sana ako paalis dahil sa sobrang pagkapahiya


para bang naground ako nang hawakan nya ang kamay ko para pigilan

"Ako dapat ang magw-walk out kasi ako yung nasaktan kanina"


nagulat na lang ako nang higitin nya ako pababa at palabas ng bahay


"Huy saan tayo pupunta?" tanong ko

pagkalabas namin ng gate nagpunta kami sa dati naming pinagtaguan. Kung saan kami nakakita ng shooting star, kung saan ko nakilala ang mga kaibigan nya, at kung saan nya ipinagtapat na gangster sya


natahimik ako nang tumingin sya saakin na para bang tinitignan ang reaksyon ko, umupo na din ako nang umupo sya

tumingin sya sa langit at ganun din ako

"Nasaan ang buwan?" sabay naming tanong

nagkatinginan pa kami at sabay natawa


nang makita namin parehas ang buwan ay nabalot kaming dalawa ng katahimikan


"I'm still wondering kung anong winish mo nun" Sabi ko kay Troy he just smiled at lalong lumapit saakin


"I'm sorry.." aniya, napawi ang ngiti sa labi ko


sorry? ayos lang ba sya? kung meron mang dapat magsorry dito, ako yun


"Napag-isip isip ko na, It wasn't your fault for not feeling the same way for me, It wasn't your fault if i have these feelings for you"

"It was my fault for expecting so damn much that maybe, just maybe. You will love me too"

malungkot ang mga ngiti nya


Nararamdaman ko ang paninikip ng dibdib ko, tila ba ay may nagpoprotesta dito sa puso ko kapag sinasabi nyang I didn't feel the same way for him


And I asked myself for god knows how many times


Talaga bang may nararamdaman ako kay Troy? and i just can't accept it?

"Troy--"


"Can i ask one last favor?"

Tumingin sya saakin, parang bigla nanaman akong kinabahan


"A-ano yun?"


"Stay away from me."


bumagsak ang mga balikat ko sa sinabi nya

anong stay away from me? Akala ko ba mahal nya ako pero bakit nya ako pinapalayo?
ano to?

"U-ulitin mo?"


iniwas nya ang tingin nya


"Hindi ko na kaya pang maging malapit sayo Vera. dahil hangga't nakikita kitang malapit saakin lalo kong nare-realize kung gaano ka kalayo at hinding hindi kita kayang abutin"


Walang atubiling lumuha ang mga mata ko


"Are you trying to say na umalis na ako sa bahay nyo?" mangiyak-ngiyak na sabi ko


Iniwas nya ang tingin nya at tumango


Napapikit ako ng mariin. God, why am i hurting?


"And please leave as soon as possible" at talagang minadali pa ako


tumayo na sya sa kinauupuan nya


"Can you leave first thing in the morning? pwedeng wag ka na ding magpakita saakin habang umaalis ka? Pwedeng pag nagkasalubong tayo sa school ay umiwas ka na? pwedeng maging cold ka saakin at huwag na huwag mo na akong tignan? Pwede ba yun Vera?" tila nagmamakaawa nyang tanong saakin


Parang gripo ang luha ko, para nyang sinasabi saakin na humuli ako ng baboy na lumilipad


naiisip ko palang ang mga kahilingan nya ay parang napaka-imposible na nito


"Please Vera?" pagmamakaawa nya

wow, he's really desparate to erase me in his life


"Why?" nanginginig na tanong ko


"Eto na lang ang paraang naiisip ko. Cause if i keep myself from falling I know it will hurt so damn much when i finally hit the ground."


Sinuklay ko ang buhok ko at tumingin sakanya


"You want me to act like I never met you?"


hindi siya sumagot at hindi rin siya makatingin sakin


"Okay. If that's  what you want Troy" malamig na sabi ko at nagsimula ng maglakad palayo



nagsimulang umagos ang mga luha ko habang naglalakad at nang makarating ako sa kwarto ko ay agad akong nag-impake ng gamit.



Hindi ko akalain na ang pag-iimpake ko ng gamit paalis sa bahay nila Troy ay mas masakit kaysa sa pag-iimpake ko noon paalis sa bahay namin


Hindi na ako natulog, quarter to 4 ng madaling araw ay lumakad na ako palabas ng kwarto ko


binuksan ko ang pinto at muling tumingin sa buong kabahayan, Salamat sa 2 months at nagkaroon ako ng tirahan at masasabi kong pangalawang pamilya


Gusto ko sanang magpaalam kay Evan kaya lang baka magising ko lang ito.


Nang tuluyan na akong makalabas ng gate hila-hila ko ang maleta ko at hindi ko akalain na bumigat ang dinadala ko.


Hindi ang maleta ko, kundi ang dibdib ko.


muli akong tumingin sa bahay at nakita ko siyang nakasilip sa bintana


akala ko ba ayaw nya akong makitang umaalis?


"Ang labo mo kahit kailan" bulong ko sa sarili


inantay kong dumaan ang kotse ni Kuya Harry at sumakay na ako doon


Parang pinipiga ang puso ko nang makita ko na si Troy sa salamin ng kotse na nakatayo na sa labas ng gate at nakatingin dito sa sasakyan ni Kuya Harry