BUZDAN KALP (Mafyanın Doğuşu) (Tamamlandı.)

26. (Karışık.)

      Ecrin;

Sonunda babam ile fatih barışmışlardı. Ben mi? Ben ise rezilliğim ile boğuşuyordum. 'Babama ve fatih'e kahve yaptıktan sonra içeriye gitmiştim. Fatih başını geriye yaslayarak kahkaha attığı anda onu izlemeye dalmıştım. Sonra babam 'kızım kahveler soğudu.' Dediği zaman kendime gelmiş, kahveleri servis etmiştim. Fatih bana 'neden dalıyorsun? Bir sorun mu var prenses?' Diye sormuştu. Tabi 'ecrin'lik' yapasım geldiği için 'Gözlerine dalmamak elde değil.' Demiştim.

Sonra ikimizin de gözleri aynı anda, hafifçe açılırken babam gülmüş, ben ise odama kaçmıştım. Sonra fatih gelmiş, benden gece için söz almıştı.' Yanaklarım alev alırken yastığa yüzümü bastırdım. Sonra ise kızlar yaklaşık yarım saat benimle dalga geçmişlerdi.

 'Başka boyuta ışınlanmak istiyorum lütfen..' diye geçirdim içimden.

   Kutay;

Yüzümdeki geniş gülümseme ile aşağıya indim. Bana huzurla bakan babamın yanına oturdum. "Ne oldu evlat?" Dediği zaman yüzüm soldu. "Baba ben.." diyebildim. Elini destek olurcasına omzuma koydu. "Bana herşeyi söyleyebilirsin evlat." Dedi. Gülümsemeye çalıştım. "Gerçeği." Dedi uyarırcasına. Yüzüm tekrar düşerken babamın dizlerine koydum başımı. Saçlarımı okşayan eli ile iç çektim.

Babam, bana bunca  zamandır hem anne hemde baba olmuştu. Benim bunu anlamam ise yıllarımı almıştı. Gözlerimi kapattım. Gerçeği söyledim. "Bende senin gibi mükemmel bir baba olmak istiyorum.." dedim aniden. Eli havada asılı kaldı. "Ecrin ile deniyoruz.." diye fısıldadım. Tekrar saçlarıma yöneldi eli. "Baba olmak tohuma değil; hislere bağlıdır evladım. Sen.. baba olmak istiyor musun?" Diye sordu.

"Korkuyorum. Ecrin ile güzel bir çocukluk geçirdim. Ayrıldık. Ben dağıldım. Bir araya geldik. Çatışmalardan kalanlarla yaşamaya çalışıyoruz baba.. ya ben çocuğuma ve karıma sadık olamazsam? Ya biz çocuk sahibi olduktan sonra aynı şeyler olursa? Sürekli bu sorular ile yaşamaktan sıkıldım baba.. bana yardım edebilir misin bu konuda?" Dedim huzursuzca. Sessizlikle geçen saniyeler ruhuma işkence ederken konuştu. "Ecrin'i seviyor musun?" Afalladım.

'Seviyor' muyum? 'Hoşlanıyor' muyum? 'Aşık' mıyım? 'Sevmiyor' muyum? Ben de bilmiyordum. Babam sessizliğim karşısında konuştu. "Anladım." Söze girdim. "Ben deniyorum baba. Olmuyor. Ne saman bir çarpıntı olsa, aklım beni uyarıyor. Bana o anıları gösteriyor." Güldü. "İşte mesele burada başlıyor.. sen bura ile değil.. (başımı gösterdi.) Bura ile (kalbimi gösterdi.) düşüneceksin eşinin yanında." İç çektim.

Haklıydı. "Görüşürüz tatlım!" Bu.. doğruldum. Ayla denen kızın sesiydi. "Görüşürüz canlarım!" Dedi ecrin sevinçle. Gözyaşlarımı sildim hızla. Ecrin birşeyi fark etmiş gibi duraksadı. Kapı kapandığı anda bana döndü. Yutkundu. Ağladığımı anlamış olmalıydı. Canı yanıyordu sanki. Gözlerimi kaçırdığım zaman babam ayağa kalktı.

"Geç oldu.. benim de gitmem gerekiyor.." diyerek kapıya ilerledi. Yanına ilerledim. Babama sarıldığım zaman kulağıma fısıldadı. "Sadece kalbinin sesini dinle.." dedi. Bana güveniyordu. Başımı salladım ve geriye çekildim. Kapı kapandığı anda dizlerimin üzerine düştüm. Ben ne yapacaktım? Gözümü kapattığım anda gözümden düşen yaş ile ecrin telaşla konuştu. "Aşkım iyi misin? Fatih! Fatih bana bak!" Omzuma dokunduğu anda ecrin'e döndüm. Sıkıca sarıldım.

Karşılık verdi. "Anlatmaya hazır mısın?" Başımı iki yana salladım. "Özet?" Dedi sorar gibi. "En çok güvendiklerim beni arkamdan vurdu.. dayanamıyorum ecrin.. annem hiç masum değilmiş..." dedim. Sesim titriyordu. Ağzımdan hıçkırık kaçtı. İlk defa ecrin'in yanında ağlıyordum. "Ağlama birtanem... bunları birlikte aşacağız.." dedi ecrin. Ağlıyordu. Hıçkırıklarım şiddetlendi. Başımı saçlarının bulunduğu boynuna gömdüm.