BUZDAN KALP (Mafyanın Doğuşu) (Tamamlandı.)

40. (final -part II-)

-Son bölümü de düzenledim..❤

___öğle___

Gözlerimi zorlukla açtım. Belime sarılı güçlü kollar ve ensemdeki düzenli nefes alış-veriş dün geceden kalanlardı. Dün gece sınırları aşmıştık. Gözlerimi ovuşturdum. Arkamda biraz hareketlenme oldu. "Lütfen biraz daha uyuyalım bebeğim." Dedi ateş bıkkınlıkla.

Sesi çok masum çıkıyordu. Ona döndüm. Dudağına minik bir öpücük kondurdum. Yüzünde küçük bir gülümseme oluştu. Gözleri hala kapalıydı. "Yada sevişebiliriz.. her türlü yataktayız çünki." Diyerek güldü. Omzuna vurunca kahkaha attı. "Öf! Sapık! Gidiyorum ben!" Diyerek hışımla çırpındım kollarından çıkmak için. Sımsıkı tutmuş bırakmıyordu öküz!

"Beni bırakıp bir yere gidemezsin." Dedi ve gözlerini açtı sakince. Tabikide ben.. o gözleri görünce mest oldum. Sonra attığı o etkileyici bakış ile eridim gittim yataktayken. "İstesende gidemem." Deyiverdim kısık çıkan sesimle. "Gitmeni asla istemem." Dedi. Tebessüm etti. "Hadi bidaha çocuk yapalım." Diye saçma salak bir söz kaçtı ağzımdan. Ne demiştim ben! Elimi başıma vurdum hızla.

Mükemmel kahkahası odamızda dört dönerken ben 'acaba yatakta kaybolabilir miyim?' Diye düşünüyordum. 29 yaşında olmak bana yaramıyordu. Birde çocuk sahibi olunca.. Tam bir aptala dönmüştüm bu adamın yanında. Yataktan sıyrıldım yavaşça çaktırmadan. Beni belimden kavrayıp tekrar kendine çekti ve sıkıca sarıldı bana.

"Utanma benden. Seni her halinle seviyorum unutma tamam mı?" Dedi sakince ve derin bir nefes çekti içine. "Ben de seni her halinle seviyorum aşkım." Dedim ve gülümsedim. Dudaklarına dudaklarımı bastırdım yavaşça.

Herşey karmaşıklaştı bir anda..

yine aynı yerdeydim.

Bembeyaz..

.............................................................

Nergis;

"Fatih oğlum.. kızımın durumu nasıl?" Diye sordu faruk. Gözyaşımı sildim tekrar. "Efendim kızınıza verdiğimiz ilaçlar sadece sakin kalmasını sağlıyor. İyileşmesinin pek imkanı yok." Dedi ve gözlüğünü yakasından çıkartıp gözlerine taktı. Elindeki dosyayı karıştırıp biricik ecrinimin bulunduğu odanın kapısına baktı. "Sen neden kaçmadın onun yanından evladım?" Diye sordum ve elimdeki peçeteyle gözlerimi sildim.

Güldü sakin bir şekilde. Gözlüğünü ittirip yutkundu. Gözlerini boş koridorda dolaştırdı. "Kızınız.. bakın ben asla böyle bir durum için övünmem.. hatta ona söyledim bunu yapmamasını.. ama.. Kızınız bana aşık olmuş.. geçen hafta söyledi." Dedi zorlukla. Gözlerim hafifçe açıldı. Faruk sakin kalmaya çalışarak konuştu. "Fatih evladım. Sen ne diyorsun? Kızımız deli.." demesine kalmadan fatih elini kaldırıp indirdi ve susturdu kocamı.

"Deli.. yalnış bir kelime.. daha çok ruhsal çöküntü kelimesi tercihimdir. Lütfen bu tarz kelimelere dikkat edelim." Dedi saygıyla ama uyarırcasına. Sonra devam etti. "Kızınız benimle ilgili hayaller kuruyor, sizden nefret ediyor, benimle ilişki anlamında birlikte olduğunu düşünüyor ve üstüne üstlük benim ailemi ailesi gibi gördüğünü söylüyor.. hatta bana evlilik bile teklif etti.. hep kendisi anlatıyor bana bunları..." dedi sakince. Elimdeki peçete elimden kayıp yere düştü.

"Evlilik teklifini kabul et. Bizden nefret ediyorsa seninle mutlu olacaksa.. tamam. Senin üzerinde küçük bir hatrım varsa lütfen. Ona evet de. Belki onu iyileştirirsin he? Kızımın mutlu olduğunu görmek İstiyorum." Dedim hızla. Kızım bizim yüzümüzden böyleydi. Ondan kurtulmak için yaptığımız numara onu derinden etkilemişti. Aklını kaçırmıştı. Fatih oğlum akıl hastanesinde çalışıyordu. Doktordu. Ecrin ile karşılaşınca bize haber vermişti iyikide. 4 aydır sadece konuşuyorduk Ecrinim hakkında. Şimdi görmek istiyordum kızımı.