BUZDAN KALP (Mafyanın Doğuşu) (Tamamlandı.)

34. (Umutsuz.)

   Toplantı sonunda herkes dağılmıştı. Ben ise çok terlemiştim. Elimle kendimi yelledim. "Hava o kadar sıcak değil." Dedi. Sadece ikimiz kalmıştık. "Ben çok sıcakladım ateş bey." Dedim. Bana yaklaştı. Burnuma gelen keskin kahve kokusuyla midem bulandı bir anda. Hızlıca ağzımı tutup lavaboya koştum.

"Ecrin?!" Arkamdan bağırdı. Hızla tuvalet kabinine girip midemdekileri boşalttım. Ateş bey'in elini sırtımda hissettim. Zorla "gidin." Dedim. "Hayır." Diye kestirip attı. Kalkmamda yardımcı oldu. Lavaboya gelince elimi yüzümü yıkadı. Ağzımda gargara yapmamı sağladı. Elimi yüzümü kağıt havlu ile sildi. Beni masama kadar taşıdı. "Sizi uğraştırdım. Özür dilerim." Diye mırıldandım. "Önemsiz." Dedi.

Benim acilen doktor kontrolüne gitmem gerekiyordu. Yoksa başıma gelecek vardı. Aklıma not ettim. İçimde bir korku filizlendi. 'Ya o rüya gerçekse?' Olamazdı. 'Ya hamileysem?' olamazdı öyle şey. Yoksa? Olabilir miydi?

İş sonrası;

Ateş nedense gün boyu dalgındı. Çıkışta taksiye bindim. Hastaneye gittim. Personelden gerekli talimatları aldıktan sonra yerime oturup bekledim. Beni çağırdıklarında derin bir nefes alıp içeriye girdim. Örnek alındıktan sonra bana haber vereceklerini söylediler. Ben yarını bekleyemezdim. İşlerini hızlandırmalarını, bunun için ne kadar isterlerse vereceğimi söyledim
İşlerin hızlanmasını sağladım.

Sandalyede oturmuş beklerken korkuyordum. İçimdeki ses kahkahalarla gülmeye başladı. 'bence şimdiden depar atmaya başla! Yoksa öğrendiğinle dizlerinde derman kalmayacak?!' Diye çığlık attı iç sesim. Anlamamıştım. Yutkundum. Saate baktım yine.

Hemşire gülümseyerek çıktı. Derin bir nefes alaral bende gülümsedim. Elime bir kağıt verdi. "Söyleyeyim mi efendim?" Diye sordu. Kararımı vermiştim. Başımı iki yana sallayarak, "Hayır teşekkür ederim." Dedim. Hastaneden çıktım. Elimdeki kağıdı açmadım. Çantama koydum. Yarın ateş bey'in önünde açacaktım. Böylesi daha doğruydu. Eve vardım.

Odama çıktım. Yine mide bulantılı bir geceye 'merhaba' dedim.

~~~~■~~~~SABAH~~~~■~~~~

GEÇ KALMIŞTIM?! hızlıca duşumu alıp üzerime kıyafetlerimi geçirdim. Taksiyi aradım. Ekmeği aldığım gibi kapıya koştum. Taksiye binip hızlı olmasını söyledim. Parasını ödeyip depar atarak asansöre koştum.

Kata ulaştığımda kapının açılmasıyla masadaki telefonun çaldığını gördüm koştum. Telefona sarıldım. Durumu izah ettim. "Efendim uyku problemim yüzünden yemin ederim ben gece erken uyud-" sözümü kesti. "Odama. Hemen." Kapattı. Korkuyordum. Eşyalarımı bıraktım.

Çantamın içindeki kağıdı alıp odasına girdim. Yutkundum. Çok sinirliydi. "Sen nerdesin lan kaç saattir?!" Diye kükredi. Elini masaya vurdu. Zıpladım yerimde. Neden gözlerim dolmuştu ki?! Elimdeki kağıdı sıktım. "Seni kovmamı mı istiyorsun?!" Diye tekrar bağırdı. Ağlamaya başladım.

"Hayır efendim.. ben uyku problemim yüzünden geç kaldım. Dün bu yüzden test yaptırdım." Diyerek elimdeki kağıdı gösterdim. Durdu bir anda. Ellerini saçlarından geçirdi. "Ne diyor?" Diye sordu. "Daha okumadım. Sizinle birlikte öğrenmek istedim." Dedim. Düşünceli sesle. "Aç." Dedi.

Gözyaşlarımı sildim. Kağıdı açtım. En sondaki yazıya baktım. Gözlerim hafifçe açıldı. Ağzımdan tek bir kelime çıktı. "Hamileyim." Diyebildim. Ateş'e baktım. "Hassiktir!" Dedi hızla. Kaşları kalkmıştı. "Rüya... gerçek miydi?..." dedim. "Ben hamile kalacağını tahmin etmemiştim. Aldırırsın sorun olmaz." Dedi. Elimdeki kağıt yer ile buluştu. Ağlıyordum. Sesim çıkmıyordu. Bana gerçekten tecavüz mü etmişti?