Nasaan Na Ang Pag-ibig? (Formosa Series #1)

Kabanata 13

KABANATA 13 — Mailang Na Kung Mailang

Dala dala ko pa rin hanggang ngayon ang mga pangyayari kahapon sa restaurant. Vincent really looked upset with his mother. Buong magdamag niya itong hindi kinibo hanggang sa makaalis kami doon.

Matagal bago bumalik si Vincent nang umalis siya. Hindi nga namin alam kung saan siya nagpunta. Basta pagbalik niya, tapos na kami lahat sa pagkain. Kahit na mukhang bad mood siya ay nagawa pa rin siyang kausapin ni Madam Kristin na ipagpatuloy ang pagkain niya. Pero iling lang ang sinagot niya, kitang kita wala na siyang gana.

Si Carmela naman noon ay tahimik lang na pinagmamasdan siya. Hindi rin ito makasalita dahil siguro natatakot sa maaaring reaksyon sa kanya ni Vincent. Kahit ang nanay niya ay ganoon na din lalo nang hindi siya kibuin ni Vincent. Para bang tumiklop ito sa trato ng anak sa kanya. Gusto ko na nga lang umalis noon dahil naiilang na ako at nabibingi sa katahimikan nila. Lalo na nang palaging sumusulyap sa akin si Vincent nang may matatalim na mata. Tinitingnan niya ako na parang sinusukat niya ang kaluluwa ko.

Hinatid lang niya kami ni Madam Kristin sa FF at umalis rin siya kaagad kasama si Carmela. Walang bahid ng excitement sa mata ng dalaga nang hindi na siya pabalikin ni Vincent sa FF at sinabing sumama sa kanya dahil pagalit niya iyong sinabi.

Nagtataka ako. Hindi ko maintindihan kung bakit naging ganun ang arte niya ng hapong iyon. Parehas na parehas niya ang nanay na pabago-bago ng mood. Nung una ay todo siya kung makapang-asar. 'Yon kasi ang dating sa akin ng mga kinilos niya. Matapos naman ay nagagalit nalang siya bigla at hindi nangkikibo. Bagay na hindi ko alam tungkol sa kanya noong nagkasama kaming dalawa.

Hindi ko maiwasang hindi isipin na baka kaya siya nagkakaganoon ay dahil nagseselos siya. It could be it, right? Pwedeng iyon ang rason kung hindi sana imposible.

“Ella!” tinawag ako ni DB nang makasalubong ko siya sa hallway papuntang opisina ko. “How’s your second day here at FF?” masiglang tanong niya sa akin nang makalapit ng husto.

Ngumisi at tumango tango ako. “Ayos naman. Marami na akong kakilala. Lalo na sa team ko ngayon.”

“Good! Mabuti at nakasundo mo agad sila.” Lumapit siya sa akin. Tumungo siya na aktong may ibubulong. “Eh si Auntie Kristin, na-meet mo na ba siya?” awtomatiko akong napangiwi sa pangalang binaggit niya.

Hanggang ngayon kasi ay hindi pa ako maka get over na pabago-bagong personality ng matanda.

“I guess that answers the question?” nakangising sambit ni DB. Nilagay niya ang isang kamay sa gilid ng bibig niya. “You know what…” Bulong niya. “'Wag kang masyadong maglalapit diyan kay Auntie kung ayaw mong mabaliw.” Kumunot ang noo ko at umawang ang bibig. That’s exactly what I am feeling everytime I’m with her!

“I heard that, DB.” Halos mapatalon kaming dalawa ni DB sa nagsalita sa likod namin. Bigla nalang sumulpot si Madam Kristin!

“Auntie!” tumawa si DB habang nakangiwi.

“Ikaw, DB. Hindi porket empleyado mo ako dito at boss ka eh gaganyanin mo ako ah.” Banta ni Madam Kristin. “Bear in mind that when you get out of this building…”

“Opo, opo.” Yumuko yuko si DB at hinawakan ang dalawang kamay ni Madam Kristin. “Hindi na po iyon mauulit.” Magalang na sabi niya at saka hiyang ngumiti.

“Good. Now, can I borrow Ella? We need to talk about something.” Nakabaling si Madam Kristin nang sabihin iyan.

“Of course, Auntie! I’ll go ahead.” Sabi niya. Tiningnan ako ni DB ng mapanuri niyang mata. Bumeso siya kay Madam Kristin at sa akin saka pakembot kembot na naglakad patungong opisina niya.