With common pasts

3ο κεφάλαιο

Σηκώθηκα δειλά-δειλά από το κρεβάτι σκεπτόμενη για το πως θα είναι το πρώτο φοιτητικό πάρτυ.Εδιωξα ό,τι σεντόνια είχα πάνω μου φορώντας τις παντόφλες μου καθώς κατέβαινα τα σκαλιά για να πάω στην κουζίνα.

"Καλημέρα κ.Λυδία"άκουσα την Ελένη,μια άλλη υπηρετριά μας να καθαρίζει τον πάγκο της κουζίνας.

"Καλημέρα Ελένη!!Δεν χρειάζεται να σου πω τι θέλω για πρωινό"της εξήγησα και εκείνη φάνηκε να γελάει.

"Φυσικά και ξέρω κ.Λυδία!!Ορίστε"μου είπε σερβιριζοντάς με το πρωινό μου.

"Πες στον Σεμπάστιαν πως θέλω το αυτοκίνητο όπως του το είχα πει"της είπα σε περίπτωση που εκείνοες το είχε ξεχάσει ή η μάνα μου τον είχε αποτρελάνει.

"Το μπλε μου φόρεμα που είναι;"την άκουσα να φωνάζει κατεβαίνοντας τα σκαλιά.

"Ποιό μπλε σας φόρεμα;"ρώτησε η Ελένη πλησιαζοντάς την.

"Το μπλε μου φόρεμα που είχα φορέσει στην δεξίωση την προηγούμενη εβδομάδα"της εξήγησε γρήγορα και η Ελένη κατάλαβε αμέσως.

"Κ.Ναταλία το φορεμά σας είναι στο καθαριστήριο.Εσείς το είχατε ζητήσει άλλωστε."της είπε ενώ η μητέρα μου εξοργίστηκε.

"Τι;Τόσες μέρες τι κάνει εκεί πέρα;Κάποιος να πάει να το φέρει αμέσως"είπε θυμωμένα.

"Εντάξει κ.Ναταλία.Ο,τι επυθιμείται"είπε η Ελένη φεύγοντας από τον χώρο της κουζίνας.

"Καλημέρα χρυσό μου"μου είπε χαμογελαστά.

"Καλημέρα"της απάντησα κοιτώντας την περίεργα.

"Γιατί με κοιτάς έτσι;"με ρώτησε μπερδεμένη παίρνοντας μια καρέκλα από την μεγάλη τραπεζαρία μας.

"Επειδή είσαι πολύ κυκλοθυμική"της απάντησα και εκείνη φάνηκε να της αρέσει αυτό που της είπα.

"Χαχαχα...απλώς ήμουν ταραγμένη για το τι έγινε αυτό το πανάκριβο φόρεμα Μην ξεχνάς πως ήταν δώρο της γιαγιάς σου"μου υπενθύμισε λες και εγώ δεν το θυμόμουν.

Θυμάμαι που ήμου μικρή γύρω στα 10 που μου είχε αναλύσει για όλη την πρίκα που είχε η γιαγιά,τι έκανε,τα κατορθωματά της,τις ερωτικές της επιτυχίες.Δεν ξεχνιούνται εύκολα τέτοια πράγματα.

"Το θυμάμαι μαμά.Πρέπει να πάω να ετοιμαστώ"είπα και πριν φύγω από την κουζίνα εκείνη με έπιασε από το μπράτσο.

"Για πες θα'ναι κανένας νοστιμούλης στο πάρτυ;"με ρώτησε με ένα πονηρό χαμόγελο.

"Ολο και κάποιος θα είναι"της είπα κλεινοντάς της το μάτι.