With common pasts

22ο κεφάλαιο

Συνέχιζα να οδηγάω χωρίς να ξέρω που πηγαίνω αλλά το κινητό μου δεν σταματούσε να χτυπάει.Είδα πως ήταν ο Αχιλλέας αλλά ήμουν τόσο μπερδεμένη που δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν παρά μόνο να οδηγάω.Αλλά φυσικά ο Αχιλλέας επέμενε και εγώ τελικά ηττημένη του απάντησα.

"Λυδία,που είσαι;"τον άκουσα να με ρωτάει αναστατομένος.

"Είμαι στο δρόμο..θα πάω να ψωνήσω"του είπα και έστριψα.

"Μόνη σου;"με ρώτησε και εγώ έκανα μια παύση.

"Ναι"απάντησα μονολεκτικά.

"Ερχομαι,απλά πες μου που ακριβώς είσαι"τον άκουσα να μου λέει και εγώ έγνεψα αρνητικά το κεφάλι.

"Οχι,Αχιλλέα δεν χρειάζεται.Πρέπει να ψωνήσω"του είπα μπερδεμένα.

"Λυδία,άσε με μια φορά να συζητήσουμε φυσιολογικά και για μία φορά στην ζωή σου να μιλήσεις σε κάποιον για αυτά που αισθάνεσαι"μου είπε και εγώ άρχιζα να βουρκώνω πάλι.

"Αχιλλέα είπα όχι"του είπα και εκείνος έκλεισε το κινητό.Παραξενεύτηκα με αυτή του την πράξη αλλά συνέχιζα να οδηγάω.Μετά από λίγο κατευνθήκα στο Mall και μόλις έκλεισα την πόρτα του αυτοκινήτου είδα τον Αχιλλέα.

"Αχιλλέα πως με βρήκες;"τον ρώτησα και εκείνος γέλασε.

"Φαντάσηκα πως θα ερχόσουν εδώ"μου είπε και εγώ απλά κοίταξα το κατάστημα.

"Νομίζω πως σου ξεκαθάρισα πως δεν ήθελα να έρθεις"του είπα και παίρνοντας τα κλειδιά μου προχώρησα μπροστά ενώ εκείνος με ακολουθούσε.

"Ναι,αλλά ήθελα εγώ"μου είπε και εγώ γέλασα.

"Ξέρεις,μου ήταν πολύ περίεργο που έκλαιγες και για αυτό ανυσήχησα τόσο πολύ"μου είπε γλυκά.

"Γιατί;Τόσο περίεργο φαίνεται;Ανθρωπος είμαι και εγώ"του παραπονέθηκα.

"Ναι αλλά είσαι μια Μάρτιν"είπε και εγώ γέλασα.

"Ναι,είμαι"είπα κάπως μελαγχωλικά σκεπτόμενη τα λεγόμενα του Γιώργου για το τι θα μου κάνει.

"Γιατί το λες έτσι;"με ρώτησε και σταματήσαμε να περπατάμε ενώ μου χάΐδεψε το μάγουλο.

"Τίποτα.Λοιπόν,πάω να ψωνήσω θα τα πούμε"του είπα αποφασιστηκά.

"Ασε με να σου κάνω παρέα"μου είπε γλυκά.

"Αχιλλέα"φώναξα.

"Μην μιλάς και απλά απόλαυσε"μου είπε και προχώρησε πιο μπροστά από εμένα.

"Καλά"απάντησα ηττημένη και εκείνος με κοίταξε με ένα τεράστιο χαμόγελο.

[......]

Εουμε ψωνήσει και οι δύο ρούχα για το πάρτυ και προσπαθούσα να αγνοήσω και να αποφύγω κάτι ερώτηση σχετικά με το τι έγινε.

"Κοντεύει 10"μου είπε με απαλή φωνή.

"Ναι,ας φύγουμε"του είπα και προχωρήσαμε προς την έξω πόρτα του κασταστήματος.

"Να σε βοηθήσω με τα ψώνια"μου είπε ευγενικά και εγώ χαμογέλασα με αυτό που είπε.

"Ευχαριστώ,Αχιλλέα"του απάντησα και αφού ανοίξαμε το πορπ παγκάζ τοποθέτησε τα ψώνια μου και πριν φύγει με πλησίασε.

"Καληνύχτα"μου είπε ψυθιριστά και με έχωσε μέσα στα χέρια του μετατρεποντάς την σε μια σφιχτή αγκάλια.

"Καληνύχτα"του ψυθίρισα και για κάποιο λόγο χάρηκα τόσο πολύ που αγκαλιαστήκαμε.Ηθελα να μείνω για λίγο ακόμα στην αγκαλιά του και όταν έκανε κίνηση να απομακρυνθεί εγώ απλά εγώ τον έσφιξα περισσότερο.

"Μείνε λίγο ακόμη"του είπα απαλά και εκείνος γέλασε.

"Τελικά εσύ είσαι η περίεργη"μου είπε και με έβγαλε από την αγκαλιά του.

"Γιατί;"του είπα και έβαλα μια τούφα πίσω από το αυτί μου.

"Δεν περίμενα να θέλεις να παραμήνεις ακόμα στην αγκαλιά μου"μου είπε και εγώ χαμογέλασα.

"Η ζωή έχει εκπλήξεις"του είπα αλαζονικά και άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου.

"Τα λέμε αύριο"μου είπε και εγώ αφού μπήκα στο αυτοκίνητο άνοιξα το παράθυρο ενώ τον παρατηρούσα.

"Τα λέμε"του φώναξα πίσω και έβαλα μπρος την μηχανή.

++++++++++++++++++++++++++++++++

Γειά σαςς!!!Ενα βραδινό έτσι κεφαλαιάκι μόνο για εσάς!💕

Τι ανατροπές είναι αυτές με την Λυδία;😂

Ψηφίστε&σχολιάστε την ιστορία μου.💕

Φιλιά