38ο κεφάλαιο

56 7 11
                                    

Εχουμε φτάσει στο νοσοκομείο και είμαι έξω από την πόρτα που πριν λίγο μετέφεραν τον Αχιλλέα.Είμαι σίγουρη πως έφταιγε και ο Γιώργος σε ό,τι έγινε.Προσπάθησα αμέτρητες φορές να τον καλέσω αλλά το είχε κλειστώ.

"Γιατρέ;"ρώτησα τον γιατρό που βγήκε από τον θάλαμο.

"Είστε της οικογένειας;"με ρώτησε και εγώ ξεροκατάπια.Τι να του έλεγα;Εάν του έλεγα όχι δεν θα με άφηνε,αλλά εάν καλέσω τους γονείς του με τι δικαιολογία θα τους εξηγήσουμε.

"Ενα χιλιάρικο σου κάνει;"τον ρώτησα βγάζοντας τα λεφτά από το πορτοφόλι μου.

"Οχι δεσποινίς μου,δεν δέχομαι δωροδοκίες"μου απάντησε διστακτικά και εγώ ρόλαρα τα μάτια.

"2 χιλιάρικα;"τον ξανά ρώτησα και εκείνος τα άρπαξε.

"Περάστε απλά ακόμα δεν έχει ξυπνήσει"μου απάντησε.

"Είναι καλά;"τον ρώτησα ξανά.

"Ναι οι παλμοί του είναι κανονικά απλά έχει ένα σοβαρό τραύμα στο κεφάλι του όπου θα χρειαστούν ράμματα"είπε και εγώ πέρασα στην αίθουσα όπου βρισκόταν ο Αχιλλέας.

"Αχιλλέα;"τον ρώτησα λες και θα μου απαντούσε.Ηταν καλυμμένος με ορούς καθώς το προσωπό του ήταν γεμάτο γρατζουνιές και είχε μελανιές.

"Δεν έπρεπε να πας.Ξέρεις πως είναι επικύνδινος"συνέχιζα να του λέω ενώ του έπιασα το χέρι.

"Δεν απαντάει τα τηλεφωνήματα.Ποιός ξέρει ίσως να έχει φύγει αλλά πως;Αφού δεν έχει την ταυτότητα μαζί του"είπα και ξαφνικά το χέρι του έσφιξε το δικό μου.

"Αχιλλέα;Με ακούς;"τον ρώτησα και εκείνος σιγά-σιγά άνοιξε τα μάτια του και είδα το γαλάζιο υπέροχο χρώμα των ματιών του.

"Λυδία;"άρθρωσε να μου πεί κοιτώντας με και ένα δάκρυ κύλισε στα μαγουλά μου.

"Ναι,εδώ είμαι"του απάντησα γλυκά.

"Τι έ-εγινε;"με ρώτησε και για πρώτη φορά τραύλισε.

"Απλά σε βρήξα έξω από το κτήριο που είδαμε τον Γιώργο"του απάντησα και εκείνος έσφιξε τα δόντια του.

"Γαμώτο!"αναφώνησε και εγώ τον κοίταξα.

"Αχιλλέα,σου το είπα να μην μπλεχτείς"του είπα ως συμβουλή.

"Δεν μπορούσα να μας απειλεί και κυρίως εσένα"μου ανέφερε.

"Δεν με πειράζει Αχιλλέα!Εξάλλου,έχουμε την φωτογραφία οπότε θα μπορούμε να τον απειλούμε και εμείς.Σημασία έχει να είσαι εσύ καλά"του είπα και εκείνος μου χαμογέλασε.

With common pastsWhere stories live. Discover now