With common pasts

29ο κεφάλαιο

Είναι Δευτέρα και έχω ήδη ξυπνήσει για να βρώ τον τρόπο με τον οποίο θα πάω σπίτι του.Ισως εάν τον ακολουθήσω να είναι μια καλή ιδέα αλλά τρέμω στην ιδέα ότι τόσο καιρό έχω κοντά μου έναν δολοφόνο.

"Καλημέρα"άκουσα γλυκά να μου λέει μια γυναικεία όπου άνηκε στην Νεφέλη.Πραγματικά σκεφτόμουν να της τα πω όλα αλλά δεν ξέρω ίσως αργότερα καλύτερα.

"Καλημέρα"της απάντησα χαμογελαστά.

"Πάμε για να πάρουμε καφέ;"με ρώτησε και εγώ της έγνεψα καταφατικά.

"Ενα φρέντο καπουτσίνο μέτριο"είπα στην κυρία όπου είχε το περίπου κυλικείο.Είχαμε τραπεζαρία στην σχολή μας για να τρώμε.

"Ενα εσπρέσσο με γάλα"άκουσα με την σειρά της την Νεφέλη να λέει ευγενικά.Αφού πληρώσαμε τους καφέδες προχωρήσαμε στην τραπεζαρία για να πιούμε τους καφέδες μας.

"Χθες δεν μιλήσαμε καθόλου!Εγινε κάτι;"με ρώτησε και εγώ ήπια λίγο από το ζεστό καφέ μου.

"Οχι,απλά διάβαζα"της είπα και δεν μου άρεσε που της έλεγα ψέμματα απλά δεν θα ήθελα να μπλέξω περισσότερα άτομα σε αυτό που θα κάνουμε.

"Καλά εντάξει.Πλησιάζει το Πάσχα,επιτέλους θα έχουμε λίγο ελεύθερο χρόνο"μου είπε ενθουσιασμένη.

"Ναι,μπορεί να πάω στην Εμιλι"της είπα και εκείνη έδειχνε κάπως να στεναχωρήθηκε.

"Και θα με αφήσεις μόνη μου;"με ρώτησε με λυπημένα μάτια.

"Δεν θα είσαι μόνη σου Νεφέλη.Μην ξεχνάς και τον Στέφανο"της είπα και εκείνη γέλασε.

"Δεν είναι το ίδιο Λυδία"μου παραπονέθηκε.

"Δεν ξέρω εάν θα πάω Νεφέλη"της είπα και εκείνη ξεφύσηξε.

"Με τον Αχιλλέα τι γίνεται;"με ρώτησε  χτυπόντας ρυθμικά τα νύχια της στο τραπέζι.

"Τι να γίνεται;Οπως τα ξέρεις"της είπα ένα ψεύτερο περίπου ψέμματα γιατί μετά από την χθεσινή μας έξοδο ένιωσα κάτι,κάτι ανεξήγητο.

"Είσαι σίγουρη;Γιατί εκείνος σε κοιτάει συνεχώς"μου είπε δειχνοντάς μου που καθόταν στο απέναντι τραπέζι.

"Και επειδή κοιτάει;"την ρώτησα και εκείνος μου χαμογέλασε.

"Κάτι παίζει εδώ"μου είπε με πονηρό ύφος και εγώ την σκούντηξα.

"Ούτε καν!Είμαστε απλά φίλοι"της εξήγησα και εκείνη γέλασε.

"Εντάξει ό,τι πεις!"μου είπε ειρωνικά.