With common pasts

43ο κεφάλαιο

"Εδώ είναι καλά"μου είπε η Νεφέλη ενώ είμασταν έξω για βόλτα σε μια καφετέρεια.

"Ναι,είναι μια χαρά"της απάντησα αφού καθήσαμε και οι δυό μας.

"Λοιπόν,βλέπω πως έχετε δεθεί περισσότερο με τον Γιώργο"άρχιζε να μου λέει ενώ εγώ κοιτούσα το μενού.

"Ναι,όπως πάντα"της απάντησα λεγοντάς ψέμματα.

"Εχετε προχωρήσει;"με ρώτησε και εγώ γούρλοσα τα μάτια και έκλεισα γρήγορα το μενού.

"Τι;Νεφέλη!Πας καλά;"την ρώτησα πανικοβλημένη και εκείνη άρχιζε να γελάει.

"Καλά καλά ηρέμησε.Δεν σου είπα κάτι το εξωπραγματικό,κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό εκτός και εάν σκέφτεσαι άλλον"μου είπε και εγώ την κοίταξα σμίγοντας τα φρύδια μου.

"Ποιόν άλλον;"την ρώτησα και εκείνη είχε ένα πονηρό ύφος.

"Τον Αχιλλέα"μου είπε και εγώ ύψωσα το βλέμμα μου στον ουρανό.

"Παύλα δολοφόνο"πρόσθεσα και εκείνη γέλασε.

"Ποιός θα το περίμενε κάτι τέτοιο;"ρώτησε με σοβαρό ύφος.

"Δεν το περίμενα αυτό από τον Αχιλλέα αλλά έτσι δεν λένε πως ποτέ μην κρίνεις τον άνθρωπο από την εμφάνιση;"την ρώτησα και εκείνη με κοίταξε.

"Από εμφάνιση άλλο τίποτα"μου είπε πονηρά.

"Σταμάτα πριν το πώ στον Στέφανο"της είπα και εκείνη γέλασε.

"Ελα τώρα Λυδία,όλοι ξέρουμε πως είναι πολύ όμορφος περισσότερο από τον Γιώργο"μου ψυθίρισε στο αυτί.

"Δεν νομίζω κάτι τέτοιο και επίσης τι να κάνω έναν τόσο όμορφο άντρα εάν είναι ένας δολοφόνος;"την ρώτησα ειρωνικά.

"Ολοι μας κρύβουμε μια σκοτεινή πλευρά του εαυτού μας"απάντησε αλαζονικά και εγώ ρόλαρα τα μάτια.

"Νεφέλη ακούς τι λες;Ο άνθρωπος έπραξε δολοφονία"της απάντησα και εκείνη με πλησίασε.

"Λυδία,εσύ το πιστεύεις αυτό;"με ρώτησε πιάνοντας τον ώμο μου στοργικά.

"Εμ..φυσικά και το πιστεύω!Τα στοιχεία αυτά λένε"της είπα και έβαλα μια τούφα πίσω από το αυτί μου.

"Σε ξέρω καλά οπότε ξέρω πότε λες ψέμματα ή αλήθεια"μου είπε και εγώ την κοίταξα περίεργα.

"Ωω και για πες μας τι λέω αυτήν την φορά;"την ρώτησα ειρωνικά.

"Οχι την αλήθεια πάντως"μου είπε με σιγουριά και όντως ακόμα στο μυαλό μου δεν μπορούσα να το συνηδητοποιήσω.