With common pasts

44ο κεφάλαιο

Αχιλλέας pov

"Εχεις επισκέψεις μικρέ"μου έκανε ο μπάτσος και εγώ σηκώθηκα όρθιος καθώς νόμιζα πως ίσως να είναι η Λυδία.

"Τι κάνεις μικρέ;"με ρώτησε ο θείος μου και αφού του άνοιξε την πόρτα στο κελί μπήκε μέσα και κάθησε δίπλα μου.

"Τι έγινε;"ρώτησα ανύσηχος.

"Εντάξει,συνεργάστηκε.Ορίστε,τα χαρτιά με τα οποία αποδικνύει πως εκείνος δουλεύει στο στρατό και πως τα όπλα είναι από την δουλειά του"είπε και μου έδωσε τα χαρτιά.

"Ευχαριστώ"απάντησα και άρχιζα να διαβάζω το χαρτί.

"Μεθαύριο είναι η δίκη οπότε θα πρέπει να υπεραπιστείς τον εαυτό σου λέγοντας τι έγινε πραγματικά εκείνο το βράδυ"είπε τονίζοντας το 'πραγματικά'.

"Ναι,αυτό θα κάνω.Ετσι και αλλιώς δεν έχω κάτι να φοβηθώ"είπε δίνοντας του το χαρτί πίσω.

"Χαίρομαι.Να πηγαίνω τώρα"είπε και σηκώθηκε.

"Τα λέμε στην δική"είπα και εκείνος χαμογέλασε.

Ωραία,τώρα που έχω το άλοθη ίσως να αθωοθώ.Λες να έρθει;Σιγά μην έρθει!Εδώ δεν ήρθε τόσες μέρες που είμαι στην φυλακή θα έρθει στην δίκη;Ποιός ξέρει τι της έχει κάνει ο Γιώργος.

Λυδίας pov

Το πρωί σηκώθηκα και έκατσα στην τηλεόραση να χαζέψω αφού ο Γιώργος δεν έχει ξυπνήσει ακόμα.

"Σεμπάστιαν,που είσαι;"άκουγα την μάνα μου να φωνάζει.

"Τι έγινε;"την ρώτησα και εκείνη ήρθε με ένα ποτήρι σαμπάνια όπως πάντα.

"Θέλω να μου πάει στο καθαριστήριο το φόρεμα"φώναξε και εκείνος εμφανίστηκε.

"Συγνώνη κυρία Ναταλία απλά καθάριζα τον κήπο"απολογήθηκε και εγώ ρόλαρα τα μάτια.

"Οταν σε φωνάζω θα έρχεσαι ό,τι και εάν κάνεις"του είπε με υψωμένη φωνή.

"Μαμά,ηρέμησε!Ασε τον άνθρωπο"της είπα και ο Σεμπάστιαν μου χαμογέλασε.

"Πάρε το φόρεμα και πηγαινέ το στο καθαρηστήριο"είπε με ήρεμη φωνή και εκείνος υπάκουσε.Τότε ήρθε κάθησε δίπλα μου.

"Ο Γιώργος;"με ρώτησε και εγώ άλλαζα κανάλι στην τηλεόραση.

"Κοιμάται"της απάντησα αδιάφορα.

"Τον ξεθέωσες;"την άκουσα να με ρωτάει και την κοίταξα αηδιασμένη.

"Μαμά!"αναφώνησα νευριασμένη.