With common pasts

7ο κεφάλαιο

Είχε περάσει κοντά μια εβδομάδα και ήρθε η μέρα συνάντησης μου με τον Αχιλλέα για να κάνουμε την εργασία.Ευτυχώς οι γονείς μου θα λείπουμ για ένα επαγγελματικό ταξίδι οπότε είχα όλο το σπίτι δικό μου και την άνεση να μάθω περισσότερα για αυτόν τον Αχιλλέα που φοβάται μπάτσους.

Το κουδούνι χτυπάει και εγώ τρέχω για να ανοίξω αλλά φυσικά έχει προλάβει ο Σεμπάστιαν να το κάνει πρώτος.

"Η κυρία Λυδία που είναι;"τον άκουσα να λέει και άρχισα να γελάω.

"Περάστε κύριε.Η κυρία Λυδία είναι πάνω στο δωματιό της.Ελάτε να σας οδηγήσω"είπε ο Σεμπάστιαν και άκουγα τα βήματα να πλησιάζουν.

Πριν όμως προλάβουν να ανέβουν εγώ έκανα ξαφνική την παρουσία μου κάνοντας και τους δύο να τρομάξουν.

"Σεμπάστιαν μπορείς να πηγαίνεις"του είπα και εκείνος έφυγε.

"Ωστε είσαι πλούσια"διαπίστωσε και μαζί προχωρήσαμε στο δωματιό μου.

"Βασικά έχω αρκετά χρήματα,ολόκληρη βίλα,μια πισίνα δικιά μου,αυτοκίνητο δικό μου αλλά ναι δεν θα με χαρακτήριζα πλούσια"του είπα και εκείνος γέλασε.

"Και πως θα σε χαρακτήριζες;"με ρώτησε ενώ εγώ πήρα αγκαλιά την Μόλι.

"Μια κοπέλα με πολύ καλή κληρονομιά αλλά και φήμη που της άφησε η γιαγιά της"του απάντησα κοιτόντας την Μόλι μου.

"Εχεις και κατοικίδιο από ότι βλέπω!!Ολο εκλπήξεις είσαι"είπε χαϊδεύοντας την γάτα.

"Και εσύ επίσης"του είπα και εκείνος γέλασε.

"Δεν έχω κατοικίδιο"είπε γελόντας.

"Δεν εννοούσα αυτό ξέρεις.Με έχεις εκπλήξει αρκετά"του είπα επιθετικά.

"Δηλαδή;"με ρώτησε μπερδεμένα.

"Τις προάλλες στο σπίτι σου"του είπα αφήνοντας την Μόλι στο σπιτάκι της.

"Δεν έγινε κάτι"απάντησε κοιτόντας με.

"Αφού φοβήθηκες τον μπάτσο"του είπα και εκείνος ύψωσε το δεξί του φρύδι.

"Με παρακολούθησες;"με ρώτησε και εγώ γέλασα.

"Οχι φυσικά απλά εε σε είδα"του είπα γυριζοντάς του την πλάτη.

"Που με είδες;"με ρώτησε και εγώ άρχισα να ανατριχιάζω ακούγοντας την βαρυά του φωνή.

"Ημουν λίγο πιο πέρα όταν μιλούσες με τον μπάτσο"του είπα και εκείνος γέλασε.

"Ναι οκευ,όσο και μετά που ήθελες να πας στην τουαλέτα"απάντησε επιθετικά.