With common pasts

42ο κεφάλαιο

Εχει περάσει ήδη 1 εβδομάδα χωρίς να έχω επικοινωνήσει με τον Αχιλλέα ούτε να τον έχω δεί.Δεν ξέρω μετά από όλα αυτά που μου είπε ο Γιώργος έχω αρχίσει να πιστεύω πως εκείνος ο δολοφόνος.Εχουμε δεθεί πολύ με τον Γιώργο κάτι το οποίο με κάνει να νιώθω περισσότερο μπερδεμένη.

"Μωρό μου;Τι σκέφτεσαι;"με ρώτησε ο Γιώργος ενώ τρώγαμε στην καφετέρεια της σχολής.

"Μην με αποκαλείς έτσι"του είπα απότομα και εκείνος χαμογέλασε.

"Λυδία,γιατί δεν το παραδέχεσαι πως είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλον;"με ρώτησε πλησιαζοντάς με.

"Γιώργο επειδή μοιραστήκαμε μερικά φιλιά δεν σημαίνει πως είμαστε μαζί"του απάντησα με σοβαρό ύφος.

"Μην μου πεις πως ερωτεύτηκες τον βλάκα τον Αχιλλέα;"με ρώτησε ειρωνικά.

"Οχι δεν είπα κάτι τέτοιο"απάντησα πίνοντας λίγο από τον καφέ μου.

"Λυδία,πρέπει να σταματήσεις να τον σκέφτεσαι!Δεν σου αρμόζει να είσαι με ένα τέτοιο κτήνος σαν εκείνον.Εχεις εμένα τώρα"μου είπε γλυκά και εγώ του χαμογέλασα.

"Ναι έχεις δίκιο,δεν μου αρμόζει"του είπα και εκείνος με άρπαξε και με φίλησε και εγώ ανταποκρίθηκα.

"Εγώ σου αρμόζω;"με ρώτησε δαγκώνοντας τα χείλια του.

"Δεν ξέρω"του απάντησα και εκείνος με ένα χαμόγελο με ξανά φίλησε.

Φιλάει ωραία γαμώ αλλά δεν μπορώ ακόμα να συνδητοποιήσω ότι ο Αχιλλέας είναι ο δολοφόνος.

Αχιλλέας pov

Εχει περάσει μια γαμημένη εβδομάδα και εκείνη δεν έχει έρθει εδώ και ούτε πρόκειται.Θα σαπίσω στην φυλακή και εκείνος θα είναι έξω με εκείνη και που ξέρεις ίσως να τα φτιάξουν.Δεν μπορώ να φανταστώ να ακουμπάει άλλα χείλη και όχι τα δίκα μου.

"Σε λίγες μέρες έχουμε το δικαστήριο"άκουσα τον θείο μου,Μάρκο που είναι ο δικηγόρος μου.

"Πρέπει να βρούμε ένα άλοθη"συνέχιζε να λέει και εγώ έγνεψε καταφατικά.

"Το όπλο που είχε τα αποτυπόματα πάνω ήταν από τον πατέρα μου"άρχιζα να λέω και εκείνος με κοίταξε μπερδεμένος.

"Εξηγησέ μου καλύτερα μικρέ"μου είπε και εγώ άρχιζα να το επεξεργάζομαι.

"Οταν ο Γιώργος με εκβίαζε μου ζήτησε μερικά όπλα και σφαίρες μιας που ο αδερφός σου δουλεύει στο στρατό,έτσι και εγώ του έδωσα εκείνα.Αυτά τα όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως άλοθη αφού ο πατέρας μου δουλεύει εκεί και δεν έχει μόνα τα δικά μου αποτυπόματα"του εξήγησα ενθουσιασμένος.

"Αχιλλέα,μπορεί αυτό όμως να στραφεί και εναντίον σου.Σκέψου πως ο δικαστής μπορεί να επινοήσει ότι ήταν άλλο ένα κίνητρο για να πράξεις την δολοφονία"μου είπε με σοβαρό ύφος και τότε το χαμογελό μου κόπηκε.

"Τότε τι θα κάνουμε;"τον ρώτησα και εκείνος άρχιζε να το σκέφτεται.

"Ισως εάν συνεργαζόταν ο πατέρας σου και καταθέσει πως δουλεύει στο στρατό έχοντας χαρτιά που το αποδεικνύουν ίσως να γίνει κάτι"μου είπε και εγώ σηκώθηκα και τον αγκάλιασα αυθόρμητα.

"Σε ευχαριστώ θέιε!"αναφώνησα καθώς ήταν ο αγαπημένος μου θείος.

"Τίποτα μικρέ,απλά κάνω την δουλειά μου και ίσως ήρθε η ώρα να κλείσουμε το στόμα του πατέρα σου"μου είπε και γέλασα.

"Συμφωνώ απόλυτα!Ενημερωσέ με για ό,τι γίνει"του είπα και εκείνος με έπιασε από τον ώμο στοργικά.

"Φυσικά.Λοιπόν,φεύγω"είπε και τότε ο μπάτσος του άνοιξε την πόρτα από το κελί και εκείνος έφυγε ενώ εγώ έμεινα μέσα στο κελί.

Μακάρι να συνεργαστεί ο άχρηστος ο πατέρας μου γιατί εάν δεν αθωοθώ στην δίκη τότε θα μπω σίγουρα στην φυλακή.

++++++++++++++++++++++++++++++++

Γειά σαςςς!💕

Μικρό κεφάλαιο σόρρυ😢

Για να δούμε εάν θα συνεργαστεί ο πατέρας του και τι θα γίνει στο δικαστήριο;(αχχ μμ αρέσουν κάτι τέτοια γτ θέλω να ασχοληθώ με την Νομική οπότε😘)

Ψηφίστε&σχολιάστε την ιστορία μου❤

Φιλάκιααα