33ο κεφάλαιο

61 7 26
                                    

Παρακαλώ πριν διαβάσετε το κεφάλαιο όσοι το διαβάζετε να ψηφίζετε&σχολιάζετε!!

Ακούω βήματα να με πλησιάζουν και εγώ κλείνω τα μάτια μου.

"Λυδία!"άκουσα μια αντρική φωνή ενώ άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα τον Αχιλλέα.

"Ευτυχώς ο Γιώργος είναι στο κτήριο οπότε έχουμε χρόνο για να φύγουμε"είπε και με πήρε αγκαλιά τρέχοντας προς τα έξω.Αφού με έβαλε στην θέση του συνοδηγού εγώ άρχιζα να βγάζω κραυγές από τους πόνους μου.

"Είσαι καλά;Τι έπαθες;"με ρώτησε ο Αχιλλέας και εγώ έσφιξα τα δόντια μου.

"Απλά έπεσα από τις σκάλες"είπα γρήγορα και εκείνος έβαλε το χέρι του στο πόδι μου.

"Ασε με να δω άν έχεις κάποια πληγή"ανέφερε και εγώ τον άφησα.

"Νομίζω πως το έχεις σπάσει"είπε και εγώ τον κοίταξα νευριασμένη.

"Τι;Αλήθεια τώρα;"άρχιζα να τον ρωτάω και εκείνος έβαλε μπρος την μηχανή του αυτοκινήτου.

"Θα γίνεις καλά"είπε και εγώ πονούσα αρκετά πολύ για να του απαντήσω.

Λίγο αργότερα φτάσαμε στο κοντινότερο νοσοκομείο όπου με βάλανε σε ένα συρώμενο κρεβάτι και με μεταφέρανε σε ένα δωμάτιο.Πολλοί γιατροί ήταν πάνω από το κεφάλι μου και με ρωτούσαν σε ποιά σημεία πονούσα.

"Θα βγάλουμε μια ακτινογραφία για να δούμε έαν κάποιο κόκκαλο έχει σπάει ή ραγίσει"ανέφερε ο γιατρός και εγώ απλά έγνεψα καταφατικά.

[....]

Μετά από 2 ώρες η ακτινογραφία ο γιατρός μπαίνει στο δωμάτιο όπου βρίσκομαι.

"Λοιπόν,κυρία Μάρτιν η καταστασή σας δεν είναι και τόσο άσχημη.Εχετε ραγίσει το δεξιό πλευρό της μέση σας και έχετε κάταγμα στο δεξί πόδι"είπε και μου χαμογέλασε για συμπόνια.

"Πάρα πολύ ωραία"του είπα ειρωνικά και τότε μπήκε στο δωμάτιο ο Αχιλλέας.

"Είναι καλά;Τι έδειξε η ακτινογραφία;"ρώτησε ανύσηχος κάτι το οποίο με έκανε να χαμογελάσω.

"Εχει ραγίσει το δεξιό πλευρό της μέσης της και έχει κάταγμα στο δεξί πόδι της αλλά θα χρειαστεί χρόνο για να θεραπευτεί"είπε κοιτόντας με.

"Μπορείτε να μας αφήσετε λίγο μόνους;"ρώτησε ο Αχιλλέας ευγενικά τον γιατρό και εκείνος αφού του έγνεψε καταφατικά έφυγε από το δωμάτιο.

"Είσαι καλά;"με ρώτησε και κάθησε στην καρέκλα όπου ήταν δίπλα στο κρεβάτι.

"Οχι και τόσο.Πονάω"είπα και χαμογέλασα λιγάκι.

With common pastsWhere stories live. Discover now