Survival with EXO

CHAPTER 19: REGRETS

"BHAHAHAHAHAHAHA!"

I jerked out of bed with a crazy pounding heart. Pagkaupo ko, nakahawak ako sa dibdib ko. Ramdam na ramdam ko yung bilis ng tibok ng puso ko, parang lalabas na to' sa sobrang hingal. I found myself inside my own room, naliligo ako sa pawis at puro hininga ko lang ang naririnig ko. Parang yung mga eksena sa horror films kapag binangungot yung bida. Leche kasi yung panaginip ko!

There were almost a dozen of people. Nakataklob silang lahat ng telang itim, yung parang sa mga kulto. Hindi ko nakita yung mga mukha nila pero sobrang nakakalibot.

They were surrounding me inside a dark place. All of them. Wala silang ibang ginawa kundi tumawa na parang mga demonyo. Papalapit lang sila nang papalapit sa akin bago ako tuluyang nagising. Bakit ganun yung panaginip ko? Buti na lang nagising pa ako.

Pagtingin ko sa wall clock, it was 12:30 midnight. Halos isang oras palang mula nang makatulog ako. Pagkalabas ko ng kwarto, tahimik lang ang paligid. Hingal na hingal pa rin ako nang pumunta ako sa kusina para uminom.

I was drowning my throat with water as my nightmare kept on playing in my head. Sobrang nakakaiyak. Ano naman kasing ibig sabihin ng panaginip ko? Ugh, kasalanan to' ng mga kasama kong nag movie marathon eh! Puro horror kasi yung pinanood kanina. Bangungutin din sana sila, tsss!

"Don't you dare scream."

Without any warning, it went dark. Nabitawan ko yung hawak kong baso sa gulat, sa biglaang pagdilim. Pero mas hindi ko naman inaasahan nang may tumakip sa bibig ko.

Nakatakas naman ako agad mula sa kung sinuman na pinagtitripan ako. Baka si Junmyeon na naman siguro to, sabi ko wag nila ako bibiruin ng ganito e. Dahil makulit siya, I twisted his arm to his back and pushed him against the ground. Hah! Namimilipit na tuloy siya sa sakit.

Nawala yung ngiting tagumpay ko nang may humila sa akin mula sa likod. Napasigaw ako sa sakit pagkatapos akong itulak sa pader. Sht! Ano to!

"H-hoy! Hindi magandang biro!"

I began to feel nervous after I was pinned against the wall. Wala akong maanigan na kahit ano. Kahit anong pilit ko, parang ang lakas lakas ng may hawak sa braso ko't tinatapakan pa yung parehong paa ko. Wala akong kaide-ideya kung sinong hayop ang gumagawa sa akin nito.

"Let go! Ano ba!" I yelled furiously as I felt worst, his body was already against mine. A warm breathing reached my neck, sucking my strength to fight back. Pilit pa rin akong nanlaban kahit ang lakas niya. Hindi ako papayag na ganituhin niya ako. Mga hayop sila, mga traydor!

"Sabi ko na nga ba't may mangyayaring ganito. Mga traydor, ano bang nagawa ko sa inyo?! Why are you doing this?!" I growled in utter anger. Malamang, ang mga taong pinatuloy ko dito ang may tanging gawa nito. Mga wala silang utang na loob!

"Shhhh. You talk too much." my heart raced faster when a finger touched my lips. He hushed next to my ear. "The zombies might hear us. Be quiet, Noona."